(...) Het is nu zo erg dat ik met een wrok in de kerk zit omdat er personen zijn...

Waarom is er in de Ger. Gem. zo weinig kennis van psychologie? Er worden ontwetend vaak verkeerde dingen gezegd of verkeerd omgegaan met zulke patiënten. Maak het in de familie mee. Het is nu zo erg dat ik met een wrok in de kerk zit omdat er personen zijn in de kerkenraad die totaal verkeerd zijn omgegaan met een familielid. Zelfs de dominee is nog nooit geweest. Hoe kan dit gebeuren? Is lichamelijk ziek zijn ernstiger dan psychisch? Daar begint het wel op te lijken. Daar wordt ook uitvoerig voor gebeden. Wat moet ik er aan doen? Elke zondag komt het terug en staat het tussen mij en het geloof/kerk/God in. Mijn familielid wil niet dat er over gepraat wordt, er is genoeg meegemaakt en kapotgemaakt. Maar door dit alles, en ik ben zelf ook niet sterk, blijf ik maar die wrok voelen.

Ook voor ambtsdragers geldt: Schoenmaker blijf bij je leest!
 
Hartelijk dank voor je ontboezeming. Het is fijn dat er aandacht is er voor de ontwikkelingsfase waarin een mens verkeert! Elke fase vraagt een bepaalde wijze van aanpak. Als er lichamelijke klachten zijn dan vraag je naar de weg van de genezing; je kunt elke keer zien hoever het daar mee is. Als er psychische klachten zijn (en die zijn er in diverse soorten!), als er persoonlijkheidsstoornissen zijn (bijvoorbeeld borderline) en je weet niet wat die inhouden, dan moet je als ambtsdrager wel belangstelling tonen en vragen of het goed is dat er overleg is met een kerkenraadslid die meer kennis heeft van psychische zaken.

Als de gesprekken niets opleveren, dan is het goed om te verwijzen naar hulpinstellingen, bijvoorbeeld De Vluchtheuvel, Eleos, het Gereformeerd Psychiatrisch Ziekenhuis (GPZ). De problemen ontstaan als, vaak uit onwetendheid, de gesprekken maar voortkabbelen, er niets uitkomt en de patiënt zich genomen voelt. De ambtsdrager voelt zich verantwoordelijk, maar moet die leren delen met deskundigen als het gaat over zaken waar hij geen/te weinig kennis van heeft. Je hebt gelijk dat is gebeurd in jouw geval; zo nu en dan even een bemoedigend schouderklopje, bid maar om kracht om deze weg te gaan en zoek de Heere: het ga je goed! Het is best bedoeld, maar je komt zo van de regen in de drup. De verwijdering en vervreemding nemen hand over hand toe en je voelt zelfs een wrok ontstaan. Dat is begrijpelijk maar jammer.

In de Gereformeerde Gemeenten is juist in de afgelopen dertig jaar veel ondernomen; het samenwerken om tot stichting van een sociale academie te komen (nu de CHE in Ede), het mee-oprichten van de Vluchtheuvel, met anderen Eleos en daarna een GPZ!

Veel mensen hebben een pedagogische/psychologische opleiding gevolgd en zijn betrokken bij de maatschappelijke zorg op de scholen. En steeds meer ambtsdragers gaan hun beperkingen zien, volgen bijscholingscursussen (die volop aangeboden worden) en gaan vlugger over tot verwijzing naar deskundigen.

Mogelijk kun je via een gesprek met een ambtsdrager/predikant wijzen op de genoemde instellingen. En over bepaalde psychische aandoeningen en ziekten is er veel informatie beschikbaar in de serie: Praktisch & Pastoraal (Groen, Heerenveen).

Drs. I. A. Kole