(...) Gods wil of soevereiniteit- bestrijd ik niet, maar daar kan ik niets mee a...

J.W.N. van Dooijeweert | Geen reacties | 16-12-2006| 00:00

Vraag over Gods wil aan evangelist Van Dooijeweert. Ik kan uw laatste antwoord niet begrijpen. Hoe kan men redeneren vanuit Gods verborgen besluiten? Mij is het ook overkomen bij het sterven van mijn buurman. Mijn antwoord was toen: God heeft de dood niet geschapen, dat is door de val van het menselijke geslacht in het Paradijs gekomen. Het andere -Gods wil of soevereiniteit- bestrijd ik niet, maar daar kan ik niets mee als troost voor een onbekeerd of werelds mens. Maar ik wel wijzen op het kennen van die ene Troost. Of  zie ik dat verkeerd?

Beste vraagsteller,

Hierbij een reactie op je reactie naar aanleiding van mijn antwoord. Voorop wil ik stellen dat ik terdege rekening wil houden met het feit dat er twee soorten vragen zijn: 1 vragen die gesteld worden om een antwoord te vinden op de vraag die in je hart leeft. Deze vragen, vragen om een voorzichtig en eerlijk antwoord. 2. Vragen die gesteld worden vanuit een strijdlustig hart. Ik ben bijna 70 jaar geworden in de Gereformeerde Gemeenten. In die tijd heb ik meer dan 30 jaar gediend in de gemeente. Hierdoor heb ik geleerd om voorzichtig om te gaan met moeilijke vragen. Uw vraag is een moeilijke vraag.

Dat blijkt al direct uit je korte reactie: Ik kan uw laatste antwoord niet begrijpen. Hoe kan men redeneren vanuit Gods verborgen besluiten? Mij is het ook gebeurd bij het sterven van mijn buurman. Ik begrijp uw antwoord: Mijn antwoord was toen: God heeft de dood niet geschapen, dat is door de val van het menselijke geslacht in het Paradijs gekomen. Correct.

Ik heb geprobeerd om je iets aan te reiken om over na te denken waardoor je gemakkelijker met dat meisje kunt praten. Ik heb niet getracht om je tot de een of andere opvatting van mij over te halen.

Ik herhaal een deel van mijn vorige brief: “Gods wil...Ja, theologisch volkomen juist! Als God het niet gewild had... dan was haar vader niet gestorven. Maar het is een heel verschil of je dit in stilte en met een hart vol liefde voor de overledene, met elkaar kunt bespreken, of dat iemand dat quasi geleerd even tentoon spreidt als een wijsheid uit de hemel. Op deze wijze hebben al zoveel mensen een ander nameloos veel pijn en verdriet aangedaan. Ook dit meisje is beschadigd door deze opmerking. En de satan heeft bij haar zijn doel bereikt: Ze heeft helemaal afgehaakt met alles wat met het geloof te maken heeft. Het hoeft voor haar niet meer. Haar hart zegt heel opstandig: “Is me dat een God. Die hoef ik niet. Die wil ik niet, daar baal ik van!”

“Ik schrijf het nu een beetje sterk zwart /wit, maar dat doe ik om jou een beetje in te voeren in haar denkwereld. En nu komt ze op school weer met iemand in contact die “gelooft”. Die is van diezelfde club als die persoon die dat zei van Gods wil... Begrijp je waarom zij steigert? Kun je er in komen dat een hele afgrond van pijn en verdriet en onbegrip bij haar opengerukt wordt, alleen al als ze hoort dat jij gelooft? Ze kan dat niet aan. Haar hart slaat over van bittere herinneringen. Het staat er allemaal weer. Waarom moest mijn vader sterven? Ik hield  zo veel van hem. Waarom moest dat van God? Ja, want dat heeft die persoon gezegd: Gods wil. Gods wil? Gods wil? Nee! En nog eens nee!”

Je kunt nu reageren met de opmerking: Begrijp ik niet. Jammer dat je er op deze manier mee omgaat. Voor jouw als gelovige (hoe diep en hoe serieus dan ook) moet het toch heel duidelijk zijn “dat iets niet gebeurd als God het niet wil hebben!” Voor mij staat dat als een paal boven water. Dat is een vaste zekerheid voor me. Heb ik ook ervaren in mijn leven. Niet gelovigen kunnen daar niet mee weg omdat ze God niet erkennen als de soevereine Vorst en Heerser over hemel en aarde en hun eigen leven. Natuurlijk kunnen wij niet redeneren vanuit Gods verborgen besluiten. Geen weldenkend gelovige zal dit ook van je verlangen. Maar uit de voorvallen die rondom ons heen plaats vinden kunnen we toch soms Gods besluiten concluderen!

Voorbeeld: Ons laatste kindje werd geboren. Drie maanden te vroeg. Mijn vrouw geloofde (hoopte en bad en smeekte de Heere) dat het kindje zou mogen leven net als ons voorlaatste kindje. Wij wisten Gods besluit over dit kindje niet! De tweede dag stierf onze Hans. En wij wisten een van Gods besluiten: Hans zou twee dagen oud worden. En niet meer. De Heere had gegeven en genomen. Wij wisten dat de wil van God was dat ons kindje twee dagen werd. Hetzelfde zien we bij koning David als het eerste kindje van hem en Bathseba moet sterven. Hij worstelde en smeekte. Maar toen het kind stierf at en dronk hij weer. Hij mocht zich neerleggen bij Gods wil over zijn leven. Is dat redeneren vanuit Gods verborgen besluiten? Ik meen van niet. Wij mochten ons net als David, neerleggen bij de wil van God. Die voor ons duidelijk was. Niet gemakkelijk.

“God heeft de dood niet geschapen, dat is door de val van het menselijke geslacht in het Paradijs gekomen”.Dit hoort niet tot Gods verborgen besluiten. Hij heeft ons dit geopenbaard in Zijn Woord. De wereld die leeft zonder het woord van God staat met duizend vragen sprakeloos. Wij mogen deze geheimen kennen door Gods openbaring in Zijn Woord.

Heel blij ben ik met je opmerking over de enige Troost. Je schrijft eerst dat je met de soevereiniteit van God niets kunt naar een werelds mens. Dat is nu juist het probleem voor een onbekeerd en ook voor een werelds mens. Job put hieruit zijn troost temidden van zijn nameloos verdriet: “De HEERE heeft gegeven, en de HEERE heeft genomen; de Naam des HEEREN zij geloofd!” Job 1:21. De enige Troost in zijn leven, en in het sterven van al zijn kinderen, lag in God. Later riep hij het nog krachtiger uit: “Ik weet mijn Verlosser leeft!” Job 19:25.

Het is zo heerlijk als Jezus Zelf onze enige troost is. Dan zullen we ook niet verzanden in “eindeloze geslachtsrekeningen” of wat voor theologische discussie ook. Maar dan gaat ons oog naar Christus. Eindigen bij Jezus. Bij het kruiswerk van onze Zaligmaker. Dat is steeds weer het meer indrukwekkende deel van ons geloof. Dat leert ons om niet te strijden maar te getuigen en te wijzen. Ik hoop dat dit ook het karakter van het gesprek met dit meisje mag zijn. Het is zo´n wonder als we op ons getuigenis over Die ene Middelaar, een mensenkind naar Hem toe zien vluchten. Daar gaat het immers om! Hem te kennen, en je, in Hem geborgen, te durven overgeven aan Gods oneindige liefde. Spreek goed van de Heere en wijs op Jezus.

Hartelijke groeten en tot wederdienst bereid!

Evangelist J. van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

266 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven