(...) Toch ben ik geloof ik niet echt helemaal verliefd. Is het goed om mezelf d...

Alie Hoek - van kooten | Geen reacties | 06-12-2006| 00:00

Twee jaar geleden ontmoette ik een jongen op de bruiloft van mijn vriendin. Hij werd verliefd op me en belde me om te vragen of ik hem beter wilde leren kennen. Hier voelde ik niets voor, ik was niet verliefd op hem. Hierna ontmoette ik hem zo nu en dan (hij is een zwager van m’n vriendin). Zijn verliefdheid ging niet over, maar werd sterker. Dit merkte ik ook aan hem. Regelmatig zocht hij contact/toenadering, toch wees ik dit steeds weer af. Voor mezelf kreeg ik het niet helder wat ik eigenlijk wilde, daarom bleef ik hem op afstand houden. Het is ook niet het type waar ik altijd op viel. De laatste tijd hebben we echter steeds meer contact (bellen, sms’en en zo nu en dan afspreken). Bij mij lijkt er wat te veranderen, ik sta nu anders tegenover hem, ik vind hem leuker, krijg meer interesse in hem, enz.. Toch ben ik geloof ik niet echt helemaal verliefd. Is het goed om mezelf de tijd te gunnen (wie weet groeit het nog, maar verliefdheid is zeker niet te maken!) of is het beter er een punt achter te zetten? Ik weet echt niet waar ik goed aan doe! Hij weet ook hoe ik tegenover hem sta en heeft ontzettend veel geduld met me. Ik bid ook veel of de Heere onze levens wil leiden, of Hij me wil helpen om goede keuzes te maken. Toch blijf ik onzeker over dit alles (ik weet wat het is om hopeloos verliefd te zijn, maar is het wel juist om dit gevoel opnieuw te verwachten?). Ook wil ik hem zeker niet aan het lijntje houden, dat zou niet eerlijk zijn tegenover hem! Ook al weet ik zeker dat hij er nu meer hoop op heeft, logisch. Gelukkig houdt hij echt rekening met mijn gevoelens, maakt hij geen toespelingen en zoekt geen lichamelijk contact omdat hij weet dat ik hier nog niet aan toe ben. Ook al zegt hij wel eens dat hij hoopt dat het goed gaat komen tussen ons. Al met al is het een lange vraag geworden, maar ik pieker er behoorlijk over. Hopelijk wilt u met me meedenken!

Als ik het zo hoor, lijkt  het me echt een sympathieke jongen als ik zie hoe zorgvuldig hij met je omgaat en wat voor een geduld hij heeft. Zit het ook niet een beetje in je karakter dat je misschien een denkertje bent en niet zo snel spontaan verliefd zult worden? Ik heb het gevoel dat je hem wel aardig begint te vinden. Waarom zou je dan niet al in een vriendschappelijke sfeer met hem omgaan. Dan leer je elkaar wat beter kennen en zie je vanzelf of je meer naar hem toegroeit of juist niet. Als je eerst moet wachten tot je een bepaalde mate van verliefdheid zult gaan ervaren, wordt het toch wel moeilijk. Als je hem nu dan toch wel aardig vindt, kun je toch gerust wat nader vriendschappelijk contact met elkaar zoeken.

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

944 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven