Getuigen zonder persoonlijke relatie met Christus
Ds. P. van der Kraan | Geen reacties | 16-07-2004| 00:00
Vraag
Binnenkort heb ik mijn eerste jaar aan de hogeschool achter de rug. Ik vind het moeilijk om voor het geloof uit te komen. Bidden voor het eten doe ik bijvoorbeeld zelden (het went). Maar mijn vraag komt hierop neer: wanneer je weet zelf niet een persoonlijke relatie te hebben met Christus, kun je dan wel getuigen/overtuigen van het evangelie naar een ander toe? Afgezien van het feit dat het zaak is zo snel mogelijk in het reine te komen met God.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Jouw vraag is ten diepste de vraag of er ooit in ons leven een tijd is waarin we tegenover God niet verantwoordelijk zijn, niet t.o.v. jezelf en niet t.o.v. onze roeping om het evangelie aan anderen uit te dragen/door te geven aan anderen. Met andere woorden: bestaat er op een of andere manier neutraal terrein t.o.v. God en de roeping die Hij ons geeft in allerlei opzichten? Jij spitst de vraag toe op het getuigen naar anderen, maar je kunt de vraag ook betrekken op je bidden. Kun je wel bidden als je geen persoonlijke verhouding hebt tot de Heere, als er geen persoonlijke verbinding is, geen persoonlijk geloof in God, in Christus als je Zaligmaker?
Wie de vraag stelt, geeft het antwoord. Niet bidden, betekent namelijk dat er in jouw leven geen contact met God is en dat staat gelijk aan iemand die niet meer ademt. Want gebed is geestelijk adem halen. Dan hebben we het niet gehad over de inhoud van het gebed. Maar ik noem het als voorbeeld. Datzelfde geldt van bijbellezen, psalmen zingen, naar de prediking luisteren etc. etc.
Tegenover God bestaat geen neutraal terrein: niet ten opzichte van jezelf en evenmin ten opzichte van jouw relatie naar een ander voor wat betreft jouw christen-zijn. Waar het op aankomt, is dat je al die nood bij God brengt. Ook de nood dat je niet beantwoorden kunt aan de roeping om te getuigen. Tussen haakjes: overtuigen hoef je niet. Dat is het werk van de H. Geest. Christus gaf Zijn discipelen 'alleen maar' de opdracht: “Gij zult Mijn getuigen zijn” (Hand. 1:8). Dan moeten we dat wel doen! Als je het niet doet (door woord en daad), merk je dat je er zelf op achteruit gaat. Je geeft zelf aan dat het nalaten van het gebed voor de maaltijd went. Als je nu eens begint te bidden om moed en durf om dat te blijven doen, dag in dag uit, zul je merken dat de Heere daarin mee wil komen. En als je je zelf hoort praten tegen een ander over dingen die je verstandelijk wel kent maar met je hart niet weet, is dat te meer een aansporing om te zoeken wat je zelf nog niet hebt.
Het is een van de vele listen van de duivel om je te laten geloven dat je ontslagen bent van de plicht om te getuigen als je zelf geen geestelijke kennis hebt van God. Hij bereikt daarmee dat anderen er niet mee in aanraking komen en dat jij zelf ook buiten schot blijft. Als gevolg van je zwijgen raak je steeds verder van huis in geestelijk opzicht. Want door te zwijgen, berokken je jezelf ook geestelijke schade. Dat merk je nu al, als je het bidden en danken bij de maaltijd nalaat. De vraag is of je satan die winst gunt. Of dat je met je lege handen en hart naar God gaat die nog steeds belooft en wil waar maken : “Al wat u ontbreekt (en dat is echt alles) ...”.
Lees tenslotte ook nog eens Lukas 11:9-13 waar Jezus het feit dat zondige ouders hun kinderen de vraag om voedsel niet weigeren, gebruikt als beeld om aan te tonen dat de hemelse Vader, die niet zondig maar uitsluitend goed is, zijn H. Geest niet zal weigeren aan degenen die Hem er om bidden. De H. Geest die je leiden wil tot God en Christus en je ook een mond wil geven om heel eenvoudig van Hem te spreken waar nodig is. Vergeet dan niet dat dat spreken en getuigen niet betekent dat je meteen moet preken. Sluit zoveel mogelijk aan bij de beleving van anderen. Hoe dichter je bij een ander komt, hoe meer ingang je hebt. Nodig desnoods die ander eens bij je op de kamer ut voor een maaltijd om een sfeer te creëren waarin je wel over die dingen kunt spreken. Vriendschapsevangelisatie heet dat en dat werkt beter dan het zomaar rond strooien van allerlei dierbaarheden die geen landingsterrein hebben.
Veel sterkte en zegen daarbij,
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van der Kraan
- Geboortedatum:06-02-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief