Getuigen op een openbare school

Ds. C. den Boer | Geen reacties | 28-11-2003| 00:00

Ik ben eerstejaars student op een openbare school in Rotterdam. In het begin van het jaar vroeg een aantal klasgenoten waarom ik altijd een rokje draag. Ik had dit verwacht en dacht dat ik dat wel even kon vertellen. Het lukte ook wel en ik kreeg erna ook positieve reacties van klasgenoten. Ze respecteren mij nu zoals ik ben. Maar als ik het achteraf bekijk was mijn verhaaltje over het 'refo zijn' erg ik gericht. Het ging niet om de kern, om het geloof zelf, maar om de regeltjes die daarbij horen, zoals zondags naar de kerk gaan, geen tv hebben thuis enzovoort. Het kwam er eigenlijk op neer, dat ik er mee ben opgevoed en het daarom gewend ben. Meer niet. Had ik het niet anders moeten doen? Meer moeten vertellen wat het geloof inhoud? Maar hoe?

Ik denk dat je er niet verkeerd aan hebt gedaan om uit te leggen aan je klasgenoten waarom je een rok draagt. De reacties van je klasgenoten laten ook zien, dat dit bij hen respect afdong. In hun ogen ben je iemand die niet met de dingen die je van huis uit geleerd hebt breekt, omdat je nu eenmaal niet uit de toon wilt vallen. Ik vind het eerlijk gezegd ook knap dat je dit hebt gedaan op een openbare school.

Maar je hebt zeker ook gelijk, als je erkent, dat je hiermee nog niet de kern van het geloof aan je klasgenoten tot uitdrukking hebt gebracht. Dat heb je goed aangevoeld. Je hebt eigenlijk niet meer gezegd dan: "Ik ben een refo en ik gedraag mij naar de regels die daarbij horen". Op zich is daar niets tegenin te brengen, netzo min als een moslimmeisje in een kwaad daglicht mag worden gesteld omdat ze toevallig een hoofddoekje draagt.

Maar voor jezelf blijft het wel een vraag waard: beleef je zelf ook de kern van het geloof waarvan mijn uiterlijke gedragingen een uitdrukking behoren te zijn. Eerst dan immers heeft dat alles een heel diepe waarde. Wat heerlijk als je mag weten van de enige troost in leven en in sterven. Mag ik je vragen: Is dit je geheim? En als je dat nog niet zeker weet, is het dan toch je diepste begeerte om dat geheim te kennen? Vraag er elke dag maar om: "Heere, mag ik mij gedragen weten, zo zondig als ik ben, door uw genade en wilt U mij meer en meer de zekerheid geven, dat ik niet meer aan de wereld toebehoor, maar aan U en aan alles wat U in Uw Woord aan beloften en bevelen aan mij geeft".

Welnu, er komen ongetwijfeld momenten in het contact met je klasgenoten, dat je daar wat van kunt vertellen. Voor zoiets moet er een 'open deur' zijn. En die geeft God op Zijn tijd. Wel, dan mag je ook vertellen, dat je je in je uiterlijk (kleding, enz.) graag zo gedraagt, zoals de Heere dat van je vraagt en dat je dat niet doet omdat je je beter voelt dan anderen, maar omdat je je zo alleen gelukkig voelt.

Ik hoop, dat je aan dit antwoord wat hebt. En als je hierover nog wat meer wilt vragen, doe dat dan gerust.

Ds. C. den Boer (Barneveld)

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven