Opwekking via Heart Cry

prof. dr. M.J. Paul | Geen reacties | 06-11-2006| 00:00

We hebben steeds meer opwekking nodig in deze lauwe tijd! In zekere zin is dit ook zo, alleen moet dat op de manier van (Heart Cry) conferenties? Het lijkt wel als of dat een alternatief moet worden voor de zondagse kerkdienst bij veel jongeren. Ook is de vrucht van zo'n conferentie naar horen zeggen met veel meer resultaat als een standaard kerkdienst. Hoe kan dit? Gaat God de kerken voorbij of proberen de Heart Cry-mensen God een handje te helpen, want m.i. werkt God op Zijn tijd door Woord en Geest! Wat zijn concreet noodzakelijke bezigheden/activiteiten voor een opwekking (indien deze echt nodig is)?!

Beste vraagsteller,

In de eerste zin geef je aan dat opwekking nodig is in deze laatste tijd, maar in de laatste opmerking tussen haakjes lijk je daar toch aan te twijfelen. Wat mij betreft: het is gelukkig zo dat de Heere ook op gewone wijze wil werken, maar in tijden van geestelijke opwekking doet Hij dat veel krachtiger en grootschaliger. De vele verslagen over zulke opwekkingen doen mij verlangen naar zulk werk van God in onze omgeving. Met name omdat er bij ons veel vormendienst is en de kerken veel te weinig in staat zijn ongelovige buitenstaanders te bereiken.

Op welke manier moet dit gedaan moet worden? Hier past ons grote bescheidenheid. De ervaringen elders ter wereld leren dat God het steeds weer op Zijn manier doet en niet op onze wijze. We mogen het Hem niet voorschrijven! Soms gebruikt Hij een bijbelstudiegroep, dan weer een gezin en een volgende keer een conferentie. Dat mogen we aan Hem overlaten.

Je schept blijkbaar een tegenstelling tussen de gewone kerkdiensten en conferenties over dit onderwerp. Is dat nodig? In kerkdiensten komt het onderwerp geestelijke opwekking over het algemeen weinig naar voren; als het gebeurt meer in de wensende zin. Het lijkt mij heel goed dat op een conferentie (maar ook in kerkdiensten!) predikanten uitgenodigd worden vanuit andere werelddelen waar men zulke geestelijke opwekkingen heeft meegemaakt, zodat wij daarover leren. Onze eigen predikanten kunnen daar in veel gevallen te weinig over meepraten.

Tevens moeten we letten op de vormgeving van onze kerkdiensten: die bevatten veel ‘eenrichtingsverkeer’, terwijl Paulus ‘handelde’ in de school van Tyrannus (Hand. 19:9), dus discussies voerde. In een kerkdienst wordt de boodschap doorgegeven door de predikant en daarna gaat de gemeente weer naar huis. Het voordeel van gemeenteavonden of conferenties is dat mensen direct vragen kunnen stellen over het gehoorde en vervolgens ook in hun persoonlijke nood pastorale zorg kunnen vragen en ontvangen. Jonge mensen met zeer veel levensvragen krijgen gewoonlijk te weinig antwoord in de kerkdiensten.

Wat mij betreft: laten alle activiteiten aanvullend zijn. Als het goed is krijgen jongeren en andere gemeenteleden op conferenties en door boeken die men leest aanvullende inzichten en meer geestelijke toerusting dan in eigen gemeente gebeurt. Natuurlijk kunnen hier spanningen en tegenstellingen ontstaan, maar als ik de doelstellingen van de Stichting Heart Cry lees, merk ik juist het verlangen om de kerkelijke gemeenten te versterken. Daar is men immers dagelijks en wekelijks met het Woord bezig, terwijl conferenties slechts af en toe worden gehouden. De conferentiegangers verzuimen toch niet meer kerkdiensten in eigen gemeente dan in een vakantie gebeurt?

Volgens de website (www.heartcry.nl) zijn de doelstellingen als volgt:

A. Geestelijke verdieping

“Als stichting willen wij, in biddend opzien en in afhankelijkheid van de Heilige Geest, ons dienstbaar inzetten in Gods wijngaard omdat gelovigen, juist in deze tijd waarin de satan rondgaat als een briesende leeuw, gezond ‘voedsel’ nodig hebben. Het is ons doel om gelovigen erop te wijzen dat er zonder het verstaan van het diepere leven met Christus lauwheid, oppervlakkigheid, onverschilligheid en gezapigheid op de loer liggen. De vernieuwende kracht van de Heilige Geest is noodzakelijk voor een gezonde groei van het persoonlijk, geestelijk leven.”
 
B. Bewustwording van de noodzaak van opwekking

“Vanuit onze diepe bezorgdheid over de situatie van de kerk in Nederland willen wij de noodzaak van zowel een persoonlijke als een nationale herleving (opwekking) onder de aandacht brengen. Opwekking is allereerst zondebesef en reformatie van lauwe christenen. Daarnaast is het de buitengewoon krachtige genadewerking van de Heilige Geest, waardoor een geestelijke vernieuwing, toewijding en vervulling in het leven van gelovigen teweeggebracht wordt zodat door hen de stroom van levend water naar de ongelovigen kan vloeien en zij uit de macht van de zonden worden verlost. Nationale herleving begint altijd persoonlijk.”

Deze doelstellingen zijn bijzonder waardevol. Ik wou dat de plaatselijke gemeenten deze bewogenheid en visie zouden hebben!

In het Reformatorisch Dagblad heeft onlangs op de Opiniepagina een artikel gestaan van de Stichting. Daaruit komen de volgende zinnen: 
 
“Het is de intentie van de Stichting Heart Cry om door te geven wat voor grote dingen de Heere door middel van opwekkingen gedaan heeft en nog doet. Vandaar dat wij sprekers nodigen die bij dergelijke bewegingen betrokken zijn geweest.”

“Als Stichting willen we de noodzaak van heiliging in de zin van geestelijke verdieping benadrukken. We bemerken dat inzicht in de boodschap van Romeinen 6-8 veelal ontbreekt. Het gevolg is dat veel christenen voortdurend een leven leiden van vallen en opstaan. De Heere Jezus heeft echter een overvloedig leven beloofd (Joh. 7:37-38; 10:10).”

“Van harte wijzen wij arminianisme en perfectionisme af. Van harte belijden wij de leer van de totale verdorvenheid van de mens en van de vrije, soevereine genade. Maar hoe krijgt de gereformeerde leer handen en voeten in de praktijk van onze postmoderne tijd? Onze jongeren vervreemden van onze traditie, mede omdat deze niet concreet gemaakt wordt naar de praktijk van alledag.”

“We merkten op de conferentie hoe groot de honger is naar de boodschap van een levende relatie met God in Christus. Gods Geest heeft harten aangeraakt! We mogen zien dat jongeren en ouderen daadwerkelijk een droefheid krijgen over hun (boezem)zonden en genade ontvangen om deze te belijden en ermee te breken aan de voet van het kruis van Golgotha.”
 
Tot zover deze citaten. Tot slot: laten we ons verheugen in allerlei initiatieven als mensen zich voor God verootmoedigen, Zich verdiepen in Zijn Woord en Zijn wil proberen te verstaan. Wie dat echt doet, zal geen scheurmaker worden of zich hoogmoedig van de gewone gemeenten afkeren, maar met des te meer bewogenheid getuigen van de Heere. We behoeven Hem niet te helpen, maar moeten wel gehoorzaam zijn. Door gewoonten en tradities, of onze opvattingen dat iets per se ‘kerkelijk’ moet zijn, kunnen wij blokkades opwerpen. Wij, gemeenteleden, ambtsdragers en leidinggevenden aan conferenties, moeten onze rechten verliezen en ons richten op de Heere, met het gebed om Zijn leiding en ontferming. Dan mogen we grote dingen van Hem verwachten.

Prof. dr. M. J. Paul

Dit artikel is beantwoord door

prof. dr. M.J. Paul

• Geboortedatum:
  13-03-1955
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Oegstgeest
• Status:
  Actief

270 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven