(...) Mijn moeder begint na tien minuten al te roepen dat het wel welletjes is. ...

Ds. B.J. van Vreeswijk | Geen reacties | 03-11-2006| 00:00

Wij hebben nu bijna een jaar verkering. Wij zien elkaar alleen in het weekend. Meestal dat we op zaterdagavond naar elkaar toe gaan en maandagochtend weer vroeg vertrekken. We wonen allebei nog thuis. Mijn moeder (vriend) is erg voor controle. Wij zijn de hele zondag gewoon in het gezin en 's avonds willen we gewoon even bij elkaar zijn, om o.a. de dag een beetje door te praten en aandacht aan elkaar geven omdat we anders elkaar helemaal niet ontmoeten. Nu is het zo, dat ik altijd voor het slapen ga dan even naar mijn vriendin haar slaapkamer ga en daar op bed ga liggen. Mijn vriendin ligt gewoon onder de dekens. Mijn moeder begint na tien minuten al te roepen dat het wel welletjes is. Na een half uur a drie kwartier gaat ze achter de deur staan en wil controleren wat er gebeurt. Ze zegt dat ze niet wil dat we moeten trouwen, maar ik zie het meer als wantrouwen. Als je iemand wantrouwt ga je toch controle uitoefenen? Mijn moeder beslist bij ons thuis hoe lang we bij elkaar zijn. Bij mijn vriendin thuis hebben we een tijd afgesproken. Meestal zijn we dan een half uurtje, soms iets langer bij elkaar. Praten met mijn moeder heeft geen zin. Ik ben uitgepraat. Ze komt dan met voorbeelden, van David, de man Gods die gevallen is, enz. Natuurlijk is dat ook zo, we zijn maar mensen. Maar als er het vertrouwen niet is, wat moet je dan? Praten heeft geen enkele zin. Wat moet ik doen?

Beste vragensteller,
 
Het antwoord op je vraag vind ik lastig. En wel om verschillende redenen. Ik ken de thuissituatie niet. Heb je alleen een moeder? Jullie leeftijd is onbekend. Hoe was/waren jullie in je ontwikkeling naar de volwassenheid?

Ik ben zelf vader van zes kinderen van wie er vijf getrouwd zijn en de laatste vaste verkering heeft. We hebben onze kinderen gewezen op hun verantwoordelijkheid, het gevaar van grensoverschrijding en de zwakte van ons vlees. Daarbij geven we hen ons vertrouwen om op een goede wijze met elkaar om te gaan.

De zorg/angst van je moeder kan voortkomen uit haar eigen ervaringen van zwak zijn of vanwege spanningen in de eigen verkeringstijd. Dat komt moeilijk eerlijk over de lippen. Naast respect voor het feit dat je in het ouderlijk huis bent kun je best vragen hoe zij een gezonde ontwikkeling van jullie relatie ziet. Dat vraagt ruimte om samen te zijn en vertrouwen. Als je ondanks begrip en terughoudendheid niet verder komt adviseer ik je een familielid, een vriend(in) of ambtsdrager te vragen om te bemiddelen. Laat de spanning niet tot kookpunt komen. Ook mag het leven van elke dag een plaats hebben in ons gebed.
 
Ds. B. J. van Vreeswijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B.J. van Vreeswijk

• Geboortedatum:
  23-08-1947
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Status:
  Inactief

87 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven