(...) komt het mij als onverantwoord over om kinderen te verwekken als God na ie...

Ds. G. van 't Spijker | Geen reacties | 23-09-2006| 00:00

Doordat ik zelf met bepaalde geloofsvragen worstel (het is de vraag of ik kan trouwen of niet), komt het mij als onverantwoord over om kinderen te verwekken als God na ieder mensenleven een eeuwig oordeel velt op grond van Zijn soeverein welbehagen, ongeacht dat God de mens opgedragen heeft zich te vermenigvuldigen. Niet dat ik mensen het geluk wil misgunnen, wat dat dan ook moge zijn. Maar ik vraag mij toch af hoe (bijv.) een bekeerd echtpaar tegen voortplanting aankijkt, uiteraard een huwelijkse opdracht (of goddelijk bevel?). Aangenomen moet worden dat iedere pasgeborene een wonder is, een geschenk van God. Als het goed is zal dit ook door hen als zodanig ervaren worden (Ook geloof ik dat het ook voor hen een kruis is als zij  -om Gods ondoorgrondelijke wil- geen kinderen mogen voortbrengen). Maar stel, als deze ouders geloven dat ieder mens op Bijbelse gronden verdoemeniswaardig is, moet dit toch tegenstrijdig zijn met hun blijdschap? Mijns inziens lijkt dit te strijden met hun geloof en moet een 'gewilde' zwangerschap meer een vorm van egoïsme zijn, want zij slepen als het ware een ziel ongevraagd mee in zijn noodlot. Hoe groots hun voornemen ook moge zijn om hun kind(eren) in de Vreze des Heeren te doen opvoeden: het kind, zelfs voor zijn/haar geboorte geen onbeschreven blad, zal eens verantwoordelijk gesteld worden. Het oordeel is aan God... Of ben ik de egoïst?

Beste...,

Ik heb de indruk dat je in een lastig parket zit. Het trouwen lokt, maar de mogelijke gevolgen schrikken je af. Aan de gedachten die je hebt ontwikkeld zit, denk ik, het idee vast: zoiets wil ik niet op mijn geweten hebben. Een zwaar dilemma, graag willen trouwen en het voor je geweten niet kunnen! Een pijnlijk dilemma. Je komt tenslotte tot twijfel over de vraag wie nu egoïstisch is, iemand die toch trouwt en eventueel kinderen kan krijgen, of jijzelf.

Je hebt je vraag helder willen formuleren en daardoor lijkt het heel logisch wat je zegt. Toch zag ik graag een andere gedachtegang, met andere conclusies, zodat je in plaats van dit dilemma een mooier uitzicht op het huwelijk had. Daarom ben ik aan de slag gegaan om je argumenten te ontkrachten. Ik hoop je namelijk aan te tonen dat het dilemma dat jij ziet niet geldig is. Ik hoop dat je mij niet kwalijk neemt dat ik je argumenten onder het mes leg. Sommige mensen voelen zich persoonlijk aangevallen als je hun argumenten aan stukken snijdt. Ik hoop dat dit bij jou niet het geval is. Maar jij komt met zorgvuldig gekozen argumenten en ik denk dat je er geen genoegen mee neemt als ik volsta met te zeggen, dat je deze argumenten maar beter van je af kan zetten. Ik ga je dus op je argumenten aanvallen. Niet om je te kleineren, maar om je te tonen dat je beter een andere redenering kunt opzetten.

Als ik iets over je argumenten zeg, moet het wel gefundeerd zijn. Daarom wil ik ze stuk voor stuk doornemen met je, in de hoop dat ik je hiermee help. Ik heb eerst geprobeerd heel gedetailleerd op je argumenten in te gaan. Dat leverde echter een veel te uitgebreid antwoord op. Dat durf ik je zo niet te presenteren. Er zijn een aantal zaken in jouw argumenten waarover ik toch graag iets wil zeggen. Maar laat ik vooral zeggen dat ik een aantal belangrijke zaken helemaal gemist heb. Ik heb gemist de overtuiging dat God onbeperkt goed is, en dat Gods genade heerlijk is, en ook dat de Heere trouw is aan de beloften die Hij geeft. Juist de inbreng van deze factoren maakt dat je tot een andere conclusie mag komen. Misschien bewaar je een heilige afstand tot het spreken over Gods heerlijke genade en grote verbondstrouw. Maar alleen al de erkenning dat de Heere onbeperkt goed is, kan je laten zien dat je maar liever je argumenten moet aanpassen.

In je eerste argument zeg je  "... als God na ieder mensenleven een eeuwig oordeel velt op grond van Zijn soeverein welbehagen". Deze uitspraak is niet waar. God oordeelt niet op grond van Zijn soevereine welbehagen. Het is anders. Hij handelt naar Zijn soevereine welbehagen. Zo heeft Hij met soeverein welbehagen besloten rechtvaardig te oordelen, juist ook omdat de Heere onbeperkt goed is. Soeverein welbehagen is geen willekeur. Welbehagen is dat God iets goed vindt en er genoegen in heeft. Soeverein is, dat Hij het recht heeft Zijn besluiten te nemen zonder om advies of toestemming te hoeven vragen. Verder is God onbeperkt goed, dus is er geen willekeur of onrechtvaardigheid van Hem te verwachten. Ik zou nu een groot aantal bijbelteksten kunnen aanvoeren om dit te onderbouwen, maar ik doe het niet vanwege de lengte van dit antwoord. Ik hoop dat je het verschil ziet: jouw  "... als God na ieder mensenleven een eeuwig oordeel velt op grond van Zijn soeverein welbehagen," tegenover: “Hij handelt naar Zijn soevereine welbehagen. Zo heeft Hij met soeverein welbehagen besloten rechtvaardig te oordelen.”

In je tweede argument zeg je "ongeacht dat God de mens opgedragen heeft zich te vermenigvuldigen." Het wordt inderdaad door velen zo gesteld, maar het is de vraag of de manier waarop velen omgaan met deze stelling helemaal correct is. Je kunt uit de betreffende bijbelteksten niet concluderen dat ieder mens het bevel krijgt om kinderen te verwekken, zodat diegene zou zondigen die geen kinderen verwekte.

In je derde argument spreek je over " ...het geluk ...misgunnen." Ik heb me afgevraagd of je hiermee het eventuele egoïsme van ouders wilt introduceren. Als dat inderdaad zo is, weet dan dat je niet algemeen kunt stellen dat echtparen uit egoïsme, op zoek naar persoonlijk geluk kinderen verwekken.

Je vraagt je verder af hoe een bekeerd echtpaar tegen voortplanting aankijkt, en als ik je goed begrepen heb, ga je vervolgens argumenten ontwikkelen om te tonen dat zo’n echtpaar voor een verschrikkelijk dilemma gesteld wordt en zich dat bewust behoort te zijn. Het dilemma zou dan zijn: “wij moeten kinderen verwekken, maar als we dat doen, veroorzaken we een eeuwige ramp”. Gelukkig kunnen we aantonen dat dit dilemma niet geldig is. Het moeten is niet zo dringend, en de eeuwige ramp is geen onontkoombaar gegeven. Een bekeerd echtpaar mag daarom gerust naar kinderen verlangen, gemeenschap  hebben, zonder dat ze zich daartoe verplicht moeten voelen en ze mogen de Heere dankbaar zijn wanneer Hij ze kinderzegen geeft.

Met je vijfde argument kan ik wel ongeveer instemmen, als je maar niet vergeet dat sommige kinderen worden geboren met aangeboren afwijkingen.

In je zesde argument stel je “dat het ook voor hen een kruis is als zij  -om Gods ondoorgrondelijke wil- geen kinderen mogen voortbrengen".  Ik schrok van deze gedachte. Ik meen dat we zo over God niet mogen spreken. Je woorden bevatten de stelling: Sommige echtparen mogen om Gods ondoorgrondelijke wil geen kinderen voortbrengen. Maar probeer je nu echt je gedachten te baseren op Gods ondoorgrondelijke wil? Besef je hoe onmogelijk het is iets te baseren op wat ondoorgrondelijk is? Laat wat ondoorgrondelijk is ook ondoorgrondelijk blijven. Als je dat niet doet, maak je onvermijdelijk denkfouten en loop je het risico onbehoorlijke dingen over God te zeggen. Laten we vaststellen dat er bij de Heere absoluut geen kwaad is. Hij is onbeperkt goed. Dat te beseffen, geeft ons al handenvol werk. Wij doen niet goed als wij proberen het kwaad of het leed in deze wereld te deponeren in de zee van Gods ondoorgrondelijke wil.

In je zevende argument voer je aan “als deze ouders geloven dat ieder mens op Bijbelse gronden verdoemeniswaardig is, moet dit toch tegenstrijdig zijn met hun blijdschap?" Ik hoor hierin: Bekeerde ouders kunnen niet blij zijn met de kinderen die ze krijgen, omdat die kinderen verdoemeniswaardig zijn. Trek deze stelling eens door naar de ouders: Bekeerde echtparen kunnen niet blij zijn met elkaar, omdat ze verdoemeniswaardig zijn. Dit is geoorloofd, omdat beide stellingen gebaseerd zijn op: mensen worden verdoemeniswaardig geboren. Ik hoop dat je aan de tweede stelling ziet dat die onhoudbaar is. Als de tweede stelling onhoudbaar is, dan is de eerste het ook. Hier blijkt het belang van Gods goedheid, genade en verbondstrouw.

Het is funest als je wel onhanteerbare zaken als ondoorgrondelijke wil, soeverein genomen besluiten en dergelijke tot uitgangspunt van je redeneringen kiest, maar blijft zwijgen over Gods genade. Het is funest, omdat je met onhanteerbare uitgangspunten nooit verder kunt komen, het is bovendien nog veel meer funest, omdat je het risico wil lopen dingen over God te zeggen, die niet over Hem gezegd mogen worden en het is funest omdat je dingen niet noemt die wel genoemd moeten worden. Bekeerde ouders kunnen blij zijn met hun kinderen, ondanks het verschrikkelijke feit dat mensen bij hun geboorte al verdoemeniswaardig zijn. Want de verdoemeniswaardigheid is niet het enige dat gezegd mag worden. Gods genadige beloften mogen nooit verzwegen worden en ook nooit betwijfeld.

In je achtste argument voer je aan, dat zielen gevangen zijn in een noodlot. Deze gedachte is onjuist. Christenen geloven niet in een noodlot. Wij mogen Gods besluiten die Hij in Zijn soevereine welbehagen heeft genomen niet gelijk stellen aan een noodlot. Het is niet waar dat onschuldige slachtoffers onontkoombaar (dat is toch het noodlot) naar een afgrijselijke toekomst gaan. Zet alsjeblieft die hele noodlotsgedachte uit je hoofd. Het is een heidense gedachte. Hier wreekt zich het vergeten van Gods goedheid, genade en trouw. Streef ernaar te ontdekken hoe heerlijk Gods genade is! Je moet dus echt niet menen dat bekeerde ouders er slecht aan doen kinderen te verwekken.

Tenslotte kan ik ook niet helemaal instemmen met je negende argument. Ik vind deze woorden onvolledig. De consequentie van je woorden kan zijn, dat ouders hun kinderen bijbrengen dat het al van tevoren een verloren zaak is, “omdat je nu eenmaal dikke pech hebt vanwege Gods soevereine welbehagen”. Deze mening is zo verschrikkelijk verkeerd, dat het grenst aan godslastering. Wij doen er helemaal verkeerd aan te menen dat door Gods soevereine welbehagen er maar een paar geluksvogels zijn en een heleboel pechvogels. Het kind wordt inderdaad eens verantwoordelijk gesteld. En dankzij Gods genade mag het pleiten op het werk van onze Heere Jezus Christus. Mensen mogen nooit voorgesteld worden als slachtoffers van Gods soevereine welbehagen. Dat is in strijd met wat dit welbehagen in werkelijkheid is; dat is ook in strijd met al Gods voortreffelijkheden;  dat is bovendien in strijd met alles wat God ons in Zin Woord leert.

Je hebt je vraag helder willen formuleren en daardoor lijkt het heel logisch wat je zegt. Ik hoop nu te hebben aangetoond dat jouw argumenten niet opgaan, dat je er beter aan doet deze redenering los te laten en tot een ander standpunt te komen. Ik heb dit niet gedaan om je te kleineren. Ik hoop dit mag helpen je te bevrijden uit de val waarin je mijns inziens met je gedachten was terecht gekomen. Vraag de Heere om echte kennis van Zijn genade. Dan leer je beter spreken over Gods welbehagen, bovendien is het ontvangen van Gods genade het grootste en heerlijkste wat een mens krijgen kan. Ik hoop van ganser harte dat je de Heere op een andere manier leert zien dan je tot dusver deed.

Een bekeerd echtpaar kent de Heere en Zijn wonderlijke genade. Zij mogen ook vast vertrouwen dat hun kinderen delen in de verbondsbeloften. Zij mogen de kinderen die ze van de Heere krijgen van voor hun geboorte tot in lengte van dagen aan de Heere opdragen, en Hem vragen dat ook hun kinderen mogen ondervinden wat genade is. Zij hoeven zich niet het hoofd te breken over Gods verborgen wil. Zij zullen zich houden aan Gods geopenbaarde wil. Ze zullen dus hun kinderen leren wat God als genademiddelen heeft gegeven, en ze zullen hun kinderen stimuleren die middelen ook te gebruiken. Zij hebben dan niet de garantie dat hun kinderen de Heere werkelijk leren kennen, maar dat ligt dan niet aan enige willekeur bij God, maar aan hun eigen onwil. Het maakt bekeerde ouders inderdaad verdrietig als ze merken dat hun kinderen zich van de Heere afkeren. Maar ze zullen de verantwoording daarvoor nooit bij de Heere leggen. Het maakt bekeerde ouders dankbaar als ze zien dat hun kinderen oprecht de Heere zoeken.

Ds. G. van ‘t Spijker

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G. van 't Spijker

• Geboortedatum:
  17-12-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Baarn
• Status:
  Inactief

27 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven