(...) steeds hoor ik de dominee zeggen in de kerk dat je daarover moet kunnen ve...

Er zijn al vele vragen gesteld over thema's aangaande geloofszekerheid. Nu zit ik met de grote vraag: Als ik nu verlang tot een doorbraak in mijn leven, tot geloofszekerheid te mogen komen, en steeds hoor ik de dominee zeggen in de kerk dat je daarover moet kunnen vertellen. Dus waar het is gebeurd en hoe. Anders is het geen waar geloof. Als ik dan antwoorden lees van dominees uit andere kerkverbanden, lees ik er dat niet in. Ik zit hier heel erg mee. Ik weet dat het ware geloof door de HG wordt gewerkt in het hart. En dat de HG dit door het Woord doet. Ik hoorde van iemand dat er dan zo'n kracht vanuit gaat dat je niet anders kunt dat geloven. Zo ken ik het niet, wel bemoedigingen! Kunt u mij raad geven?

Achter de vraag die je stelt zit een hele worsteling. Vooral om de zekerheid van het geloof. Je schrijft dat je dominee zegt dat je moet kunnen vertellen waar en hoe je tot Christus gekomen bent. Jij kunt dat niet (zo goed) en twijfelt daarom sterk of het wel echt is. Ik kan niet in jouw hart kijken, God wel. Hij weet alle dingen. Gelukkig maar. Vind je daarin rust?

Misschien is het goed om even te luisteren naar de stem van een andere dominee. Hij schrijft: "Zo iemand mij vraagt: waaraan hij zijn eerste begin van wedergeboorte zal kennen? Ik antwoord: van de eerste daad van het geloof. Vraagt men verder: wanneer men de eerste daad van het geloof oefent, en of men de tijd niet moet of kan weten? Ik antwoord: men behoeft die tijd niet te weten, en men kan hem ook niet vast weten. Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad van het geloof, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren; zodat ik acht, dat men de nette tijd van het begin van het geloof en van de wedergeboorte niet of zeer zelden weten kan, en ook, 't is niet nodig dit te weten, 't is genoeg, als men op goede gronden uit het Woord van God en uit goede kennis van zijn hart en daden besluiten kan, dat men gelooft en wedergeboren is."

Aldus dominee Wilhelmus à Brakel in de Redelijke Godsdienst (Hoofdstuk 31 - Van de Wedergeboorte, paragraaf XIII)

Ik hoop dat je door de moeilijke zinnen heen begrijpt waar het om gaat. Je hoeft niet precies te weten waar of wanneer je voor het eerst geloofde. Voor de meeste christenen zal dat moment wel ergens tussen de ontdekking van de zonde en de blijde zekerheid van het geloof in liggen. Het is veel belangrijker dat je geloof oprecht is. Jij bent niet oprecht, maar juist als je dat weet en voor God belijdt, en toch vertrouwt op Hem, op Zijn Woord (de bemoedigingen) op de belofte van het evangelie, waarin Christus ook jou wordt aangeboden. Juist dan mag je weten dat je een oprecht geloof hebt. Dan is er ook honger en dorst naar meer geloof; geestelijke groei.

De enige raad die ik je geven kan, is niet op mensen te vertrouwen en ook niet op je eigen redeneerkunst, maar op dit Woord van Christus: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven" (Mattheus 11:28). Hij meent het echt!

Ds. H. van den Belt