(...) Ik heb heel lang geprobeerd mijn vriend af te houden van cafés, te veel bi...

Ds. C.J. Barth | Geen reacties | 07-09-2006| 00:00

Mijn vriend en ik hebben al zo'n twee jaar een relatie. Er is een tijdelijke stop geweest, omdat het gewoon niet meer ging. Hoewel ik vast geloofde dat God ons bij elkaar had gebracht heb ik er toen toch zelf een einde aan gemaakt. Maar opnieuw zijn we bij elkaar gebracht. Ik heb heel lang geprobeerd mijn vriend af te houden van cafés, te veel bier drinken en verkeerde muziek. Dit houd ik nog steeds vol. Alleen wil mijn vriend bepaalde dingen niet opgeven. Eén van deze redenen is omdat hij vrienden heeft die zo zijn en vrienden raak je niet graag kwijt. Daarbij komt dat de wereld enorm aan hem trekt.

Hij bekijkt veel films. Ik ben al vanaf jongs af aan bezig met geloof. Mijn ouders mogen ook allebei aan het avondmaal gaan en daar krijg je natuurlijk ook veel van mee. Ik probeer telkens mijn vriend te laten inzien waar hij mee bezig is. Soms kunnen we heel serieus praten. In de moeilijke periode na onze stop hebben we ook regelmatig samen gebeden. Dat was ontzettend fijn. Soms als het moeizaam gaat doen we dit weer. Ik merk dan dat God in onze relatie mee komt en dat we veel meer verdraagzaam en liefdevol zijn. Ik wil God graag een plaats geven in onze relatie maar soms is daar gewoon geen plaats voor. Ik neem me telkens voor om te leven zoals God dat wil en liefdevol en verdraagzaam te zijn tegenover mijn vriend, maar dan gebeurt er weer iets vervelends en dan lukt het gewoon niet! Wat moet ik doen?

Ik wil zo graag aan hem laten voelen wat ik soms aan het geloof heb. Bepaalde liederen die mijn hart openen! Ik bid vaak voor mijn vriend of zijn ogen geopend mogen worden. Ik merk heel duidelijk dat dat al voor een gedeelte gebeurd is. Hij heeft meer begrip voor bepaalde dingen dan vroeger, maar soms “moet ik gewoon niet zo zeuren: Ik wil ook gewoon jong kunnen zijn”! Dan vertel ik hem dat hoe jong hij ook is, hem elk moment iets kan overkomen waardoor hij sterft en het te laat is! Ik wil hem zijn vrienden niet afnemen maar ik verlang zo naar een vriend waarmee ik mijn geloof kan delen.

Bedankt voor je vraag. Ik heb een tijd zitten zoeken naar een antwoord. Een pasklaar antwoord weet ik niet. Daarom geef ik je een aantal opmerkingen. Uiteindelijk zul je samen met je vriend en met de Heere een beslissing moeten nemen.

- Je schrijft: “Mijn ouders mogen allebei aan het avondmaal gaan.” Mijn eerste vraag is: hoe denken jouw ouders over jullie verkering? Zien zij een huwelijk zitten? Luister alsjeblieft heel goed naar wat zij zeggen. Zij kennen jou en je vriend veel beter dan ik. Zij hebben ook geen ‘last’ van verliefdheid. Zij zullen je een eerlijk en liefdevol advies geven. Dat verwacht ik tenminste.

- Je schrijft dat je vriend “voor een gedeelte” veranderd is. Mijn vraag is: Is die verandering echt? Staat hij zelf achter zijn verandering? Of doet hij het alleen voor jou? Als de verandering niet uit zijn hart komt, dan kun je er zeker van zijn dat zijn oude leven vroeg of laat terugkomt. Vaak gebeurt dit al in het eerste jaar van het huwelijk. Plat gezegd -en ik bedoel dit niet negatief over je vriend, want ik ken hem niet- “als de buit binnen is, hoef je je niet meer anders voor te doen dan je bent.” Als ik lees wat je schrijf, heb ik mijn twijfels of de verandering echt is.

- “Ik heb heel lang geprobeerd mijn vriend af te houden van cafés, te veel bier drinken en verkeerde muziek. Dit houd ik nog steeds vol.” Ik proef in deze woorden heel veel liefde voor je vriend. Je bent ook dapper hierin. Toch heb ik het gevoel dat jij eigenlijk in je eentje de kar moet trekken. Besef heel goed dat dit niet op de trouwdag in een keer zal veranderen. Als de Heere geen echte verandering geeft, zul je ook dan alleen de kar moeten trekken; of je geeft het na een tijdje zelf ook op om te geloven. De Heere beware je daarvoor.

- De Bijbel waarschuwt ons: “trek niet een ander juk aan met de ongelovigen” (2 Korinthe 6:14). Gelovigen moeten geen huwelijk aangaan met ongelovigen. Dit verbod staat niet voor niets in de Bijbel. God geeft zulke geboden juist voor als je denkt: “voor mijn situatie geldt dit verbod niet...” Dan zegt God: “en tóch moet je het niet doen, Ik verbied het je!” Soms doen Gods geboden pijn, maar het is om ons te bewaren voor ergere pijn.

- Waarom zegt God dit? Het gaat in de tekst over “een ander juk”. Je moet hierbij denken aan een ploeg die getrokken wordt door twee dieren. Samen lopen ze onder het juk. Als het twee heel verschillende dieren zijn, dan trekt een van de twee de hele last en de ander loopt maar wat mee. God had dat al verboden in Deut. 22:10. Geen os en ezel onder hetzelfde juk. Het is een heel toepasselijk voorbeeld voor een gemengde verkering en een gemengd huwelijk. Je zit samen onder hetzelfde juk, maar je bent zo verschillend dat het niet goed kan gaan. Wees eerlijk: gaat deze tekst misschien over jouw verkering?
 
- Misschien denk je nu dat ik vind dat jullie het uit moeten maken. Maar dat zeg ik niet. Ik weet dat niet, want ik ken jullie niet. Maar wees alsjeblieft eerlijk, want je kunt beter nu de pijn hebben van een verkering die uitgaat, dan dat je straks een leven lang een gebroken huwelijk hebt, of misschien zelfs de verschrikking van een echtscheiding moet meemaken. 

- Je zegt “ik merk dan dat God in onze relatie meekomt.” Ik vind het heel fijn dat je samen met je vriend gebeden hebt. Blijf dat doen. Ik denk dat voor jullie het samen bidden een belangrijke test is of je bij elkaar past. Want jij zegt: “ik verlang zo naar een vriend waarmee ik mijn geloof kan delen.” Als je nu niet samen kunt bidden, dan kun je straks ook niet samen eerlijk “ja” zeggen op de trouwvragen, dan kun je straks ook niet samen de dag beginnen en eindigen, dan kun je de belangrijkste dingen van je leven niet met elkaar delen. Dus zie het als een test: kun je samen bidden? Niet alleen in nood, maar ook ieder weekend dat je bij elkaar bent? Kun je daar een vaste gewoonte van maken?

- Spreek met je vriend over deze dingen, deel je twijfels en je verlangens. Dat moet kunnen in een gezonde verkering. En stel ook samen een tijdstip vast. Als je er dan nog niet op één lijn zit in deze dingen moet je elkaar niet langer aan het lijntje houden.

Als laaste wil ik je zeggen: laat het een zaak van veel gebed zijn. Vraag persoonlijk en sámen hardop aan de Heere wat Zijn weg is. Vraag of hij jullie wil helpen om eerlijk en verstandig te zijn. “Als iemand wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, die een ieder mild geeft en niet verwijt” (Jakobus 1:5). We hebben een almachtige God, Die al zoveel wonderen heeft gedaan. Zou Hij ook niet wonderen kunnen doen in jullie verkering? Je moet geen weg ingaan die tegen de Bijbel ingaat (zie boven), maar je moet ook zeker niet moedeloos worden. Je moet de Heere vrijlaten, maar tegelijk mag je ontzettend veel van de Heere verwachten. “Allen wie Hem verwachten zullen niet beschaamd worden” (Ps. 25:3).

Ds. C. J. Barth

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.J. Barth

• Geboortedatum:
  09-02-1975
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Langbroek
• Status:
  Inactief

75 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven