Oorzaak van homoseksuele gevoelens
Tot Heil des Volks | Geen reacties | 20-06-2005| 00:00
Vraag
1. U noemt als oorzaak van homoseksuele gevoelens dat er iets verkeerd is gegaan in de ontwikkeling. Maar als je nu altijd al vrouwelijke interesses en gewoonten hebt gehad, is het toch ook logisch dat je ook wat seksualiteit betreft meer de 'vrouwelijke' kant kiest en dus homoseksuele gevoelens krijgt?
2. Wat vindt u van het boek van R. Seldenrijk “Als je je anders voelt”? Raadt u dit boek aan om te lezen?
3. Tenslotte bid ik jullie als Different Nederland heel veel sterkte toe bij jullie werk. Ga er mee door! Gods zegen toegewenst.
Antwoord
Antwoord 1: In dit antwoord geef ik een grove schets; iedere individuele situatie zal weer een beetje anders zijn. Maar het gaat me hier om hoofdlijnen duidelijk te maken. Wat je vaak ziet als bij een zoon de hartsverbinding met de ouder van hetzelfde geslacht niet goed tot stand komt, dit als heel pijnlijk ervaren wordt (en ik praat hier over de eerste levensjaren). Het voelt voor de zoon als afwijzing dat vader meer aandacht en liefde heeft voor andere zaken (bijvoorbeeld z’n werk, z’n carriére, de krant, de voeltbalclub of noem maar op). Of dat vader de fijngevoeligheid mist om werkelijk af te stemmen op de zoon, op’dat waar hij mee bezig is of wat hem werkelijk bezig houdt. Vaak zie je dat een zoon (vaak onbewust) reageert met afwijzing richting vader; de houding wordt als het ware: “jij geen aandacht voor mij, okay, ik geen aandacht voor jou”. Hij verwerpt daarmee de vader. Maar met het innerlijk afwijzen van vader wijst hij ook datgene af wat in hemzelf ‘gelinkt’ is aan die vader: zijn mannelijkheid, man-zijn en alles wat daarbij hoort. Door deze innerlijke keuze komt de weg vrij voor een diepe vervreemding van de eigen, mannelijke identiteit. Het wordt a.h.w. niet meer gevoed omdat een belangrijke ‘bron’ opgedroogd is. Hoewel iemand door God als man is geschapen en alles daarvoor in potentie aanwezig is, is man-zijn ook iets dat geleerd moet worden, dat ervaren en beleefd moet worden. Dat raakt nu in het gedrang, omdat iemand afstand neemt van een belangrijke voedingsbron van waaruit zijn man-zijn gevoed behoort te worden.
Wat je daarnaast vaak ziet is dat moeder prominent aanwezig is. De intensieve omgang met haar (en eventueel zussen) maakt zoonlief vertrouwd met de vrouwelijke manier van omgang. Een gevoelig karakter wordt dan nog verder ontwikkeld, zonder dat er een gezonde, mannelijke input is die ook nodig is voor een gezonde persoonlijkheidsontwikkeling. Vaak is het ook zo dat gevoeligheid gedefinieerd wordt als een vrouwelijke eigenschap, wat nonsens is. Jezus was ook fijngevoelig. Maar wel in balans. Een man met een fijngevoelige kant is wel helemaal man, naar Gods beeld geschapen. Als (fijn)gevoeligheid als vrouwelijk wordt gedefinieerd en dat gecommuniceerd wordt naar een man in ontwikkeling, kan dit diepe wonden in de psyche geven.
Waar het nu om gaat is dat de man met homoseksuele gevoelens weer leert te integreren, een te worden met de man die hij is. Dat de splitsing die is ontstaan tussen een man en zijn mannelijkheid/man-zijn, opgeheven wordt. Dat iemand tot een diepe zelfaanvaarding komt, dus ook van zijn man-zijn, met eventueel gevoelige eigenschappen als deel van zijn mannelijke identiteit.
Antwoord 2:
Zeer aan te bevelen. Waar ik persoonlijk veel aangehad hebt zijn de boeken van Leanne Payne (“Het Gebroken Beeld”) en Andrew Comiskey.
