Ik ben een jongen van 20 jaar en worstel nog al eens met mijn verleden. (...) Op...

drs. P. M. Wagenaar | Geen reacties | 25-08-2006| 00:00

Ik ben een jongen van 20 jaar en worstel nog al eens met mijn verleden. Tussen mijn 13e en 16e jaar had ik een maatje in de buurt wonen. Daar had ik vaak contact mee, ze waren alleen niet christelijk opgevoed. Mijn ouders hadden er soms moeite mee dat ik met hem om ging. Op een gegeven moment gingen we steeds meer experimenteren. We bekeken elkaars geslachtsdelen en dat ging steeds verder. Dat voelde op een bepaalde manier niet goed en ik begon me er ook steeds meer tegen te verzetten. Maar steeds weer haalde hij me over en dwong me om bepaalde handelingen bij hem te doen. Ik bleef achter met een schuldgevoel, maar soms wilde ik dit zelf ook. Ergens vond ik het ook spannend en daarmee kreeg ik ook een schuldgevoel. Ik voelde me gebruikt en misbruikt, maar tegelijkertijd gaf ik me er zelf de schuld van. Gelukkig is het contact met hem na mijn 16e afgebroken, maar ik denk er nog vaak aan terug. Ik vraag me dan af of dit echt misbruik was of dat het normaal is dat jongens zo met elkaar experimenteren? Of was het toch mijn eigen schuld dat dit is gebeurd? Voor dit contact wist ik al dat ik homoseksuele gevoelens had. Er weten al een aantal mensen van. Toch voel ik me vaak eenzaam omdat niemand weet van het contact met het maatje van een aantal jaar geleden. Ik weet me soms geen raad met mijn gevoelens en met mijn toekomst. Soms ben ik zo vol van wanhoop dat ik een eind aan mijn leven wil maken, gelukkig is dat tot nu toe nog altijd niet gebeurd, omdat God mij ervoor heeft bewaard. Uit Hem kan ik ook alleen kracht putten in mijn verdriet. Vaak verlang ik naar een relatie met een jongen. Eindelijk iemand te vinden waarvoor ik echt speciaal ben, geborgenheid vinden en liefde. De eenzaamheid maakt me kapot en ik heb het gevoel dat ik dat ook niet mijn hele leven vol zal houden. Mijn seksuele verlangens kan ik nu ook niet uitleven, maar ze zijn er wel. Ik heb daar ook een lange tijd mee geworsteld. Eerst dacht ik nog dat een relatie aangaan niet goed was, maar ik heb in deze jaren toch ontdekt dat het ondoenlijk is. God zegt in Zijn Woord dat het begeren van iemand al overspel kan zijn. Hoe kan ik dan homo zijn met al deze verlangens? Ik ben toen de strijd tegen mezelf gaan voeren en ben echt ten gronde gegaan. Nu denk ik er anders over, en als er een jongen op mijn weg komt, dan geloof ik dat God die voor mij heeft gegeven. Ik heb wel eens nagedacht over genezing, ook gelezen over Different. Toch hoor ik daar ook hele andere verhalen over. Ten diepste geloof ik ook niet dat iemand echt van zijn homoseksuele gevoelens kan afkomen, hoogstens kan iemand deze onderdrukken. Dat heb ik zelf ook ervaren. Voor mij is dit geen optie meer en ik heb dan ook besloten om mijn geaardheid proberen te accepteren. Toch zal ik blijven zitten met al mijn twijfels, verdriet en angst. Ik hoop hiermee wat antwoorden te krijgen. Alvast bedankt!

Je voert een eenzame strijd op meerdere fronten. Deze strijd kan erg zwaar zijn. Een belangrijke stap die je gezet hebt is je besluit je gerichtheid op jongens te aanvaarden. Je gevoelens voor jongens horen al vele jaren bij je. Zij zijn een deel van jezelf geworden. Je doet er goed aan dit te erkennen in plaats van te ontkennen. Ontkennen kun je jarenlang volhouden, maar dat kost energie en gewoonlijk houd je dat niet je leven lang vol. Ook bij een instantie als Different wordt erkend dat zelfaanvaarding belangrijk is. Het onder ogen zien van wie je bent kan je wel verdriet geven. Je leven loopt zo anders dan je zou willen. De toekomst kan op je af komen en gevoelens van wanhoop oproepen. Vooral als je hierover vaak alleen zit te piekeren, kan dat negatieve gevoelens versterken en bij tijden al je perspectief ontnemen.

Je hebt inmiddels ook bereikt dat je enkele andere mensen in vertrouwen hebt durven nemen over je seksuele gerichtheid. Het gesprek met mensen die jou en je gevoelens aanvaarden en je niet veroordelen kan heel veel betekenen. Ook het zoeken van contact met anderen die met dezelfde problemen te maken hebben, kan tot steun zijn. Er zijn enkele websites waarop je daarover meer kunt lezen (www.refoanders.nl, www.onzeweg.nl). Bij Eleos in Dordrecht is een therapiegroep voor jongens en mannen met problemen rondom seksuele identiteit. Daar zijn mensen die deze worsteling van heel dichtbij kennen en het samen zoeken naar het hanteren van deze gevoelens kan heel helpend zijn. Dit is overigens geen zelfhulpgroep waar iedereen met homoseksuele gevoelens lid van kan worden. Het is een behandelvorm voor jongens en mannen die hulp nodig hebben omdat zij in deze problematiek zijn vastgelopen.

Veel mensen met homoseksuele gevoelens zoeken in een intieme relatie met een partner van hetzelfde geslacht vervulling van hun behoefte aan geborgenheid en seksualiteit. Er zijn er ook die, met vallen en opstaan, in onthouding proberen te leven. Het gebed is daarbij onmisbaar en mensen die om je heen staan, die om je geven en voor je bidden. Dat kunnen mensen zijn uit je vriendenkring, uit je gemeente, misschien wel mensen die deze strijd van binnen uit kennen. Een celibatair leven is geen gemakkelijk leven. Toch kan het een leefbaar leven zijn, mits je je gevoelens en verlangens niet ontkent en je vriendschappen hebt waarin je een zekere mate van intimiteit en geborgenheid ervaart. Mensen zijn niet altijd beschikbaar, en daarom is het zo belangrijk in het gebed je nood aan de Heere te kunnen voorleggen. Het is groot als jij ervaren hebt dat Hij je kracht geeft in je strijd.

Wat je nog niet hebt durven doen, is spreken over je ervaringen met seksualiteit in je puberteit. De last van dit geheim drukt zwaar op je en draagt veel bij aan je gevoel van eenzaamheid. Het lijkt mij belangrijk dat je hier ook iets mee gaat doen. Misschien heb je wel de eerste stap gezet door het in deze mail te benoemen. De volgende stap kan zijn dat je hierover met iemand gaat praten. Dat is ongetwijfeld een heel grote stap voor je. Ik wil je uitdrukkelijk adviseren deze stap toch te gaan zetten. Samen met iemand anders kun je uitzoeken in hoeverre er sprake is geweest van schuld of van seksueel misbruik. Daar zijn wel wat dingen over te zeggen, zoals: gebeurde het veelal onder dwang, gaf je signalen af dat je er mee wilde stoppen maar werden die genegeerd, in hoeverre zocht jij het contact zelf op? Het belangrijkste is echter, dat je je eigen visie op deze gebeurtenissen kunt vormen en daarin meer rust gaat vinden. Je beschrijft een combinatie van willen (het spannend vinden) en niet willen (je ertegen verzetten). Juist die dubbelheid kan het moeilijk maken deze ingrijpende periode in je leven te verwerken.

Ik heb geprobeerd enkele punten aan te reiken die je kunnen helpen bij het verder komen in je strijd. Als je aan blijft lopen tegen je verdriet, je twijfels en je angst, en als je blijft worstelen met de vraag wat nu eigenlijk de zin van je leven is, dan raad ik je aan professionele hulp te zoeken. Met een hulpverlener kun je stilstaan bij wat je hebt meegemaakt, en bij de vraag hoe je kunt omgaan met je gevoelens, verlangens en twijfels. Vooral de worsteling met je verleden moet je niet te lang in je eentje voortzetten. Als je seksuele ervaringen hebt meegemaakt die veel verwarring blijven oproepen, heb je echt hulp van een deskundige nodig om ze te kunnen verwerken.

Drs. P. M. Wagenaar

Dit artikel is beantwoord door

drs. P. M. Wagenaar

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven