Vrouwen die het natuurlijk gebruik hebben veranderd

Ds. H. Liefting | Geen reacties | 01-10-2001| 00:00

Wat wordt bedoeld in Romeinen 1: 26-27: Vrouwen die het natuurlijk gebruik hebben veranderd in het gebruik ten..., enz. En wat is de achtergrond van deze tekst?
 

Een vraag waar een wereld van vragen achter kan zitten. Het is goed mogelijk dat de vraagsteller/-stelster worstelt met homoseksuele gevoelens. Met een homoseksuele geaardheid. Misschien wel praktiserend homoseksueel is.

Wat is er in Rom. 1:26-27 aan de hand? Allerlei theologen hebben geprobeerd deze teksten erg te relativeren, alsof ze in onze tijd een beetje zouden hebben afgedaan. S. J. Ridderbos bijv. wijst in zijn opstel in het boek "De homosexuele naaste" erop dat Paulus het over een ongebondenheid zoals destijds in Sodom zou hebben. Een losgeslagen bende. En misschien zou Paulus ook aan cultische ontucht hebben gedacht. Bovendien zou het in deze tekst meer gaan om pseudo-homoseksualiteit, dan echte homofilie. Omdat het in de grondtekst niet zozeer over vrouwen en mannen, maar over het vrouwelijke en het mannelijke gaat. Dat zou dan betekenen dat allerlei heteroseksuele vrouwen en mannen uit eigen beweging de natuurlijke, heteroseksuele, omgang zouden hebben vervangen door de tegennatuurlijke, homoseksuele.

Bovendien wordt de vraag gesteld of een homoseksuele relatie voor een homoseksueel eigenlijk wel tegennatuurlijk is: als je als man op seksueel gebied vrouwelijke gevoelens hebt, ben je dan tegennatuurlijk bezig als je seksuele omgang hebt met een man? Bovendien, wat wist Paulus van de psychische achtergronden van de echte homofilie? Als hij daar veel van had geweten, zou hij ook geweten hebben dat homofielen niet het ene geslachtelijke verkeer opgeven, om het te vervangen door het andere.

Als we deze argumenten, die in brede kring ingang hebben gevonden, op ons laten inwerken, lijkt het erop alsof de teksten uit Rom. 1 niet zoveel te maken zouden hebben met de echte homoseksualiteit, waarin bijv. sprake is van een duurzame relatie 'in liefde en trouw'. De vraag is echter of de argumenten van Ridderbos c.s. de toets van de Bijbelse kritiek kunnen doorstaan.

Iemand als prof. Douma heeft overtuigend aangetoond dat op de argumenten van Ridderbos veel is af te dingen. Paulus verbindt Rom. 1 heel duidelijk met Gen. 1 en 2, waar we lezen dat God man en vrouw schiep. En dat die twee tot één vlees zouden worden. Dat is Gods natuurlijke scheppingsorde. En homoseksuele handelingen gaan tegen die natuurlijke scheppingsorde in. En zijn dus tegennatuurlijk. Niet overeenkomstig Gods orde en bedoeling.

In Rome kwam volop verwildering van het seksuele leven voor. De gepraktiseerde homoseksualiteit was wijd verbreid, vooral tussen meesters en hun jonge slaven, de zgn. schandknapen. Geen wonder dat Paulus er tegen waarschuwt. En dat later de kerkvaders soms ook zo laatdunkend over het lichamelijke en de seksualiteit spraken.

Maar als nu een man zich op seksueel gebied -tegen zijn wil- innerlijk totaal vrouwelijk voelt, en zich alleen maar aangetrokken voelt tot het mannelijk geslacht, waarom mag dan zijn innerlijk niet doorslaggevend zijn? Het innerlijk is, in tegenstelling tot iemands lichaam, toch belangrijker? Een uiterst sympathiek aandoende redenering. De Frankfurter Schule heeft daar destijds ook een lans voor gebroken.

Toch is in Bijbels licht, wat betreft de seksuele omgang, het lichaam doorslaggevend. God heeft man en vrouw ô geschapen dat ze de uitrusting ontvingen om samen een totale eenheid te kunnen vormen.

En waar die eenheid slechts ervaren wordt met iemand van het eigen geslacht, heeft dat duidelijk met de gevallen schepping te maken. Met de zondeval. Sinds Gen. 3 is ook het liefdesleven van velen ernstig verminkt. En de seksuele aantrekkingskracht soms onherstelbaar beschadigd en ontwricht. Niet in harmonie met het lichaam.

Medische onderzoeken van de laatste jaren schijnen zelfs uit te wijzen dat biologische factoren daarin ook een rol kunnen spelen. Een docente psychologie uit Israël heeft ooit de stelling geponeerd dat homoseksualiteit al in de embryofase wordt bepaald en afhankelijk is van de samenstelling en hoeveelheid hormonen waaraan het embryo wordt blootgesteld. Als dat werkelijk zo is, wordt het allemaal nog ingewikkelder. Toch blijven, Bijbels gezien, de uiterlijke geslachtskenmerken bepalend voor iemands seksuele relatie.

Dat betekent niet dat mensen met een homoseksuele aanleg dan maar zouden moeten trouwen,  om daarin aan de scheppingsorde te beantwoorden. Ik denk dat we daarin ook tegen onze (geschonden) natuur zouden kunnen ingaan, en het daarom beter kan zijn in die gevallen niet te trouwen en de weg der onthouding te gaan.

Dat kan echter een zware weg zijn. Een zwaar kruis.Vooral als de eenzaamheid toeslaat en het verlangen naar een partner groot kan zijn. Belangrijk om dat kruis achter Jezus aan te dragen, en op Hem te zien, de overste Leidsman, en voleinder van het geloof. Uiteindelijk is dit de enige weg die echt vrede geeft, hoe aangevochten die weg ook kan zijn.

De les die vanuit dit gedeelte ook naar ons toekomt is dat het o zo belangrijk is dat ons lichaam een tempel is van de Heilige Geest. En we daar rein en zuiver mee omgaan.

Mocht iemand die dit leest, gebukt gaan onder het genoemde zware kruis en hulp nodig hebben, of er over willen praten, schroom dan niet contact op te nemen met je dominee. Wil je het liever wat anoniemer doen, dan mag je mij ook altijd bellen. Het telefoonnummer is bekend bij Refoweb.

Schoonhoven, ds. H. Liefting

 

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Liefting

• Geboortedatum:
  21-02-1952
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Gouda
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven