Popmuziek nog steeds mooi

Ds. J.J. van Holten | Geen reacties | 30-01-2004| 00:00

Ik ben in gaan zien dat popmuziek slecht is, terwijl muziek toen echt mijn leven was. Overal en altijd had ik muziek aan. Ook ben ik toen dj geweest en draaide voornamelijk hardcore en hardstyle. Als ik nu die muziek hoor (bijvoorbeeld bij iemand in de auto of op 't werk) dan vind ik het nog steeds mooi, wat kan ik hieraan doen? Zelf draai ik het dus niet meer. Als alternatief heb ik nu onder andere André Rieu aan of andere rustige (instrumentale) muziek. Ik probeer de popmuziek wel te vermijden, maar soms zit ik bij iemand in de auto en dan durf ik er niets van te zeggen omdat ik zelf de ergste was met die muziek en het meest van iedereen van uitgaan en feesten hield.

Eerst wil ik op je eerste opmerking ingaan, dat je hebt ontdekt dat popmuziek slecht is. Nu kan ik daar in zoverre mee instemmen dat vooral harde muziek gehoorbeschadiging teweeg kan brengen, maar dat bedoel je waarschijnlijk niet. Ik denk dat muziek op zichzelf niet slecht of goed kan zijn, maar wel de manier waarop wij met muziek omgaan. Kort gezegd, welke boodschap wordt er door muziek gecommuniceerd. Songteksten kunnen verderfelijke inhoud bevatten. Ze kunnen mensen op het verkeerde spoor zetten als het gaat om de waarheid en de werkelijkheid van het leven. Bijvoorbeeld aanzetten tot haat of uitnodigen tot druggebruik of iets dergelijks.

Wat ik wil zeggen is dat het kwaad niet zit in de muziek maar in de mens die van deze muziek gebruikt maakt. Je geeft dat ook zelf al aan dat je eigenlijk aan de popmuziek verslaafd was. Ik meen dat ook wel eens te hebben gelezen dat popmuziek, vanwege het ritme en de beats een verslavende werking kan hebben op mensen.

Ik zou willen zeggen: Er is een duidelijk verschil tussen verslaafd zijn aan en wel mooi vinden. Vraag is natuurlijk ook hier weer: Welke plaats krijgt het in je leven? Heb jij de muziek of heeft de muziek jou? Het gaat er dus om dat je niet moet menen dat je door geen popmuziek meer te draaien een beter mens wordt. Dat is een wettische opvatting. Het wegdoen van alle pop-cd's kan een daad zijn van ware bekering, maar bekering begint in ons hart. Daar zit de bron. Die moet worden gereinigd. Daar vraagt de Heere God ook naar. Niet in de eerste plaats wat je doet of niet doet, maar naar je hart. (Dat betekent wel dat als je hart veranderd is, dat dan daar ook wel wat van blijkt in je handelswijze, maar dat gaat niet voorop).

Ik voel met je mee als je zegt: ik vind het moeilijk om anderen te waarschuwen want ik was er zelf altijd zo vol van. Misschien is dat niet alleen een belemmering maar juist een voordeel. Probeer daarin je eigen moeite die je met die muziekstijl (en vaak ook met de sfeer er omheen) hebt gekregen maar eerlijk onder woorden te brengen. Dan zul je merken dat daar meer respect voor is dan dat je denkt: "nou laat hem of haar maar, want anders krijg ik een verwijt terug dat ik er zelf ook altijd naar luisterde". Niemand kan immers beter duidelijk maken aan iemand die nog in de ban van de popmuziek is dan jij waarom het zo gevaarlijk is en waarom het beter is deze muziek niet meer te draaien.

De persoonlijke keuze die je zelf maakte zal je vrienden toch ook wel opgevallen zijn neem ik aan? Ik wens je veel sterkte want om daar voor uit te komen is vaak veel moed nodig. Ik bid je dan ook de wijsheid van Gods Geest van harte toe.
 
Ds. J. J. van Holten

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. van Holten

• Geboortedatum:
  22-12-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  IJsselstein
• Status:
  Inactief

126 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven