Hoe leer je (ik) inburgeren in mijn (aanstaande) schoonfamilie (...)
Ds. L.W. Smelt | Geen reacties | 01-07-2006| 00:00
Vraag
Hoe leer je (ik) inburgeren in mijn (aanstaande) schoonfamilie, die qua leeftijd, karakter, bemoeizucht, ideeën (geen grote verschillen qua geloofsovertuiging gelukkig!) zo anders is dan de mijne? Ik voel me een vreemde eend in de bijt en denk vaak voor een ander, merk ik zelf: "ze zullen me wel dit", "dat vinden ze vast niet leuk", hoe kom ik over, enz. Ik krijg wel eens het gevoel dat ze mij maar raar vinden en dat ik hun zoon(/broer) beïnvloed op een manier die hen niet zo aanstaat omdat het soms zo anders is dan zij gewend zijn. Kortom ik voel me erg onzeker en soms zelf heel ongelukkig hierdoor!
Antwoord
Dit is een veelvoorkomend probleem: Help, mijn aanstaande schoonfamilie is zo anders!!! Zijn zij nu zo anders of ben ik nu zo gek? Maar zoals ik ben is ongeveer heel mijn familie en die is toch niet raar?? Je ziet er tegenop om bij je vriend thuis te komen. Je houdt van hem, maar hij is niet geheel los van zijn familie verkrijgbaar. WAT NU?
Alllereerst: Maak het bespreekbaar met je vriend. Begrijpt hij je? Heeft hij enige vorm van zelfkritiek, zodat hij vindt dat niet alleen jij je wellicht wat moet aanpassen, maar dat zijn familie wel wat meer mag proberen zijn vriendin te accepteren zoals ze is. Als het met je vriend niet bespreekbaar is en je wilt hem liever los van zijn familie, dan verkijk je je erop hoezeer hij toch door zijn familie wordt beïnvloed (bewust en onbewust), zodat je in het huwelijk er toch tegenaan zult lopen. Dus als er geen echt goed gesprek over die verschillen mogelijk is, dan zou ik me ernstig afvragen of je wel de ware gevonden hebt en of je wel met hem verder moet gaan. Alleen onvoorwaardelijke liefde kan een ander langzamerhand leren accepteren zoals die is. Dit betekent niet dat liefde niet ook probeert de ander te beïnvloeden en enigszins te veranderen.
Je schrijft dat je wel dezelfde geloofsovertuiging hebt. Dat is heel mooi. Dan kun je allebei weten dat de bron van de liefde niet in onszelf ligt. Die ligt bij God.
Nadat je eerst met je vriend geprobeerd hebt het bespreekbaar te maken, zou ik je aanraden om samen met hem het probleem in zijn familie een keer eerlijk aan te kaarten. Het kan zijn dat een openhartig gesprek heel veel opheldert en dus erg oplucht. Je kunt namelijk over en weer ook je teveel laten leiden door vooroordelen: “ze zal wel weer...” en “zij zullen wel weer zeggen of denken dat ik...”.
Als je wel met je vriend tot wederzijds begrip komt, maar niet met zijn familie, mag je wel van hem vragen dat hij jou méér leert liefhebben dan zijn eigen gezin. Dan kan dat ook een reden zijn om niet onnodig lang te wachten met trouwplannen. Als die trouwplannen op tafel komen, dan moet er ook wel over bepaalde zaken gepraat worden. Of dan moet je aanstaande schoonfamilie gaan inzien dat hun zoon toch voor jou kiest.
Tenslotte kan het ook zo zijn dat het toch vooral aan jou ligt omdat jij last hebt van het laten vastroesten van een opvatting en gevoel over je aanstaande schoonfamilie en je niet toelaat dat dit beeld kan veranderen. Dan word jij het zielige slachtoffer en dan hebben die anderen het alleen gedaan. Dan zul je toch ook jezelf onder kritiek moeten durven stellen. Dan kun je alleen verder als je toestaat dat je vriend die kritiek op jou ook durft verwoorden en aankaarten. Daar moet je je dan open voor stellen.
Als het gesprek niet meer vanzelf op gang komt is het raadzaam een vertrouwenspersoon (een vriend van beide of een ambtsdrager of een dokter als je er ziek van wordt) als objectievere derde in te schakelen. Dan zul je meer helderheid krijgen of je samen verder wilt. Uiteindelijk blijft het jullie beider wilsbesluit of je met elkaar wilt gaan trouwen en elkaar trouw beloven.
Last but not least: Een kenmerk voor een goede relatie is of je samen tot de HEERE kunt bidden over het probleem. Doen!
A Dios,
ds. L.W. Smelt, De Bilt/Bussum
Alllereerst: Maak het bespreekbaar met je vriend. Begrijpt hij je? Heeft hij enige vorm van zelfkritiek, zodat hij vindt dat niet alleen jij je wellicht wat moet aanpassen, maar dat zijn familie wel wat meer mag proberen zijn vriendin te accepteren zoals ze is. Als het met je vriend niet bespreekbaar is en je wilt hem liever los van zijn familie, dan verkijk je je erop hoezeer hij toch door zijn familie wordt beïnvloed (bewust en onbewust), zodat je in het huwelijk er toch tegenaan zult lopen. Dus als er geen echt goed gesprek over die verschillen mogelijk is, dan zou ik me ernstig afvragen of je wel de ware gevonden hebt en of je wel met hem verder moet gaan. Alleen onvoorwaardelijke liefde kan een ander langzamerhand leren accepteren zoals die is. Dit betekent niet dat liefde niet ook probeert de ander te beïnvloeden en enigszins te veranderen.
Je schrijft dat je wel dezelfde geloofsovertuiging hebt. Dat is heel mooi. Dan kun je allebei weten dat de bron van de liefde niet in onszelf ligt. Die ligt bij God.
Nadat je eerst met je vriend geprobeerd hebt het bespreekbaar te maken, zou ik je aanraden om samen met hem het probleem in zijn familie een keer eerlijk aan te kaarten. Het kan zijn dat een openhartig gesprek heel veel opheldert en dus erg oplucht. Je kunt namelijk over en weer ook je teveel laten leiden door vooroordelen: “ze zal wel weer...” en “zij zullen wel weer zeggen of denken dat ik...”.
Als je wel met je vriend tot wederzijds begrip komt, maar niet met zijn familie, mag je wel van hem vragen dat hij jou méér leert liefhebben dan zijn eigen gezin. Dan kan dat ook een reden zijn om niet onnodig lang te wachten met trouwplannen. Als die trouwplannen op tafel komen, dan moet er ook wel over bepaalde zaken gepraat worden. Of dan moet je aanstaande schoonfamilie gaan inzien dat hun zoon toch voor jou kiest.
Tenslotte kan het ook zo zijn dat het toch vooral aan jou ligt omdat jij last hebt van het laten vastroesten van een opvatting en gevoel over je aanstaande schoonfamilie en je niet toelaat dat dit beeld kan veranderen. Dan word jij het zielige slachtoffer en dan hebben die anderen het alleen gedaan. Dan zul je toch ook jezelf onder kritiek moeten durven stellen. Dan kun je alleen verder als je toestaat dat je vriend die kritiek op jou ook durft verwoorden en aankaarten. Daar moet je je dan open voor stellen.
Als het gesprek niet meer vanzelf op gang komt is het raadzaam een vertrouwenspersoon (een vriend van beide of een ambtsdrager of een dokter als je er ziek van wordt) als objectievere derde in te schakelen. Dan zul je meer helderheid krijgen of je samen verder wilt. Uiteindelijk blijft het jullie beider wilsbesluit of je met elkaar wilt gaan trouwen en elkaar trouw beloven.
Last but not least: Een kenmerk voor een goede relatie is of je samen tot de HEERE kunt bidden over het probleem. Doen!
A Dios,
ds. L.W. Smelt, De Bilt/Bussum
Dit artikel is beantwoord door
Ds. L.W. Smelt
- Geboortedatum:01-06-1954
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Inactief
46 artikelen
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
