(...) ik zou het wel heel fijn vinden om vrienden om me heen te hebben, helaas h...

Alie Hoek - van kooten | Geen reacties | 08-06-2006| 00:00

Ik ben een meid van 18 jaar en ik heb nog geen verkering. Op zich vind ik dit niet zo erg, maar er zijn wel eens momenten waarop je dit erg mist. Zelf denk ik dat dit heel normaal is. Maar ik zou het wel heel fijn vinden om vrienden om me heen te hebben, helaas heb ik dat niet echt. Er zijn vrienden om me heen geweest, die nadat zij zelf verkering kregen mij links lieten liggen. Hiervoor heb ik wel een beetje begrip, maar ik blijf nog wel steeds alleen met weinig vrienden. En dat mis ik regelmatig. Ik zou heel graag wat meer contact willen hebben met leeftijdgenoten en zo misschien wel een vriendschap opbouwen. Maar dit durf ik vaak niet goed, ik mis dan ook het doorzettingsvermogen. Ik vind het fijn, al zeg ik het zelf, om er voor anderen te zijn. Ik probeer dan zo veel mogelijk naar hen te luisteren. Dit geeft me veel voldoening. Maar ik merk dat ik sommige dingen me te veel ga aantrekken van anderen. Ook als het gaat om moeilijkheden binnen diegene haar/zijn relatie. Ik voel me dan weer alleen (en onbegrepen). Ik vind het dan ook heel moeilijk om niet hopeloos op zoek te gaan, omdat alleen gevoel kwijt te raken. Ik weet dat dat niet goed is, maar hoe moet ik er dan mee om gaan? Mijn ouders hebben zoiets van je bent nog jong, komt van zelf. Dit geloof ik ook wel, maar toch blijft ik met dat alleen-zijn-gevoel zitten. Ik zeg met nadruk gevoel, want volgens mijn omgeving ben ik niet zo alleen dat ik denk dat ik me voel. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Alvast bedankt!

Je zit echt in die eenzaamheidsfase. Zie ook andere vragen die hierover gaan. Men zegt wel: “verliefd, verloofd, getrouwd”. Maar aan verliefdheid gaat iets vooraf en dat is: “eenzaamheid - verlangen - op zoek gaan - verliefd worden - liefde - verloofd - getrouwd”. Die fase van eenzaamheid kan best wel eens een tijdje duren, duurt zolang je die ander maar niet bent tegengekomen. Dat is heel normaal. Wat betreft het gemis van contacten met leeftijdgenoten. Hebben jullie niet een jongerengroep(je) van de kerk, of ga eens op een koor of sportclubje of wat dan ook. En als je dan iemand ontmoet, stel dan vooral belangstellende vragen (geen nieuwsgierige vragen) aan die ander, dat vindt iedereen fijn. Soms zijn mensen te veel afwachtend en wachten ze maar tot de ander vragen stelt, dat gaat dan meestal niet goed. Dus laat vooral je interesse in anderen merken.

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven