Wij zijn al wat jaartjes getrouwd. Naar mijn idee hadden wij altijd een goed huw...

Ds. J. Bos | Geen reacties | 30-05-2006| 00:00

Wij zijn al wat jaartjes getrouwd. Naar mijn idee hadden wij altijd een goed huwelijk. Nu leek het al wat minder te worden, op de duur kwam naar voren dat mijn man moeite had met mijn reacties tegen hem in bijzijn van de kinderen. Ik verweet hem dan vaak het een en ander, als de spanningen opliepen in ons gezin. Toen ik daarachter kwam dat dat het euvel was, heb ik hem om vergeving gevraagd. Hij zei dat hij nog wel een poosje de tijd nodig had, voordat dat alles weer goed is zijn tussen ons. Ik heb het hier best moeilijk mee. Daarbij komt nog dat hij tegelijkertijd de laatste tijd erg goed met een getrouwde jonge vrouw op kan schieten. Bijna elke avond op dezelfde tijd gaat hij de hond uitlaten en zij ook. Dan blijft hij elke keer ongeveer drie kwartier weg. En dan komt hij haar elke keer tegen. Ik weet dat zij mijn man erg graag mag, dat ze goed met elkaar op kunnen schieten. Nu heb ik dit ter sprake gebracht bij hem. Zelf ziet  hij niet in dat dat niet kan. Ik heb gezegd dat ik er niet meer tegen kan. Ik zie de gekste taferelen voor me. Ik voel niet meer dat ik de enige ben voor hem. Nu had ik voorgesteld dat hij een andere tijd weggaat en een andere route loopt. Zelf zegt hij: doe jij het dan maar. Nu denk ik: vertrouw je jezelf dan ook niet meer? Wat kan ik nu het beste doen?

Beste mevrouw,

Ik zeg maar eerlijk dat ik met uw brief niet veel kan. Wat nodig is ontbreekt namelijk. Wat ik bedoel is, je zou hier met een vertrouwenspersoon, samen met u en uw man over moeten doorspreken. Ik proef achter uw woorden veel verdriet en zorg, maar ik merk ook dat u veel van uw man houdt. Ik geef u echt een goede raad als ik zeg: ga er samen met iemand die u vertrouwt over praten! En wacht daar niet te lang mee. U ‘ziet’ de gekste taferelen. U vertrouwt uw man niet meer en u vermoedt, dat hij zichzelf, met het oog op die jonge vrouw, niet vertrouwt. Dat wil zeggen: u vermoedt, dat als “zij” het “er op aanlegt” uw man haar niet zal kunnen weerstaan. Want u “voelt dat u niet meer de enige voor hem bent”.
 
Echt, ik wilde dat ik u door middel van een brief zou kunnen helpen. Maar ik denk, dat in uw geval persoonlijk gesprek noodzakelijk is. Uw relatie staat op het spel. Wellicht bent u samen begonnen om een zegen over jullie huwelijk te vragen aan de Heere. Ga nu dan ook tot Hem en leg Hem jullie nood voor. Hij beloofde jullie erbij te zijn.

Weet u, ik hoorde eens een oude visser zeggen:”Met mooi weer kan iedereen zeilen. Maar als het gaat stormen komt het op zeilkunst aan”. U houdt van uw man. Ik merk het in uw brief! Ga er voor! Ook met het oog op jullie kinderen. Vraag de Heere je te bewaren voor teveel aan zelfmedelijden. Lees samen eens o. a 1 Petrus 3: 1-7 om daarna er dan ook serieus over te praten samen.

Hartelijke groet van ds. J. Bos

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Bos

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven