Een vraag over wedergeboorte. Ik heb een verklaring gehoord van wedergeboorte in...
Dr. C. A. van der Sluijs | Geen reacties | 23-05-2006| 00:00
Vraag
Antwoord
Nee, dat klopt niet. Er is maar één soort wedergeboorte en dit is de Bijbelse. Maar hiermee heb ik je natuurlijk nog niet echt verder geholpen. Inderdaad spreken wij wel van “de wedergeboorte in engere zin” en “de wedergeboorte in bredere zin”. Met “wedergeboorte in engere zin” bedoelen we dan dat er een moment is in je leven waarin je van dood levend wordt gemaakt door Gods genade. Dit tijdstip kun je dan misschien niet altijd precies aangeven, maar het blijkt dan wel uit de vruchten van het nieuwe leven. Met de “wedergeboorte in bredere zin” bedoelen we “de heiligmaking die zich over het gehele leven uitstrekt”. Zo wordt de wedergeboorte vooral door Calvijn geleerd in zijn Institutie. Wedergeboorte en heiligmaking vallen dan eigenlijk samen. Zo wordt de heiliging ook beleden door onze Nederlandse Geloofsbelijdenis, zie art. 24 : "Wij geloven, dat dit waarachtig geloof, in de mens gewrocht zijnde door het horen van het Woord van God en de werking van de Heilige Geest, hem wederbaart en maakt tot een nieuwe mens, en doet hem leven in een nieuw leven...". In zekere zin begint deze wedergeboorte een keer en is pas af als je naar de hemel gaat.
Dit bewaart in ieder geval voor gearriveerdheid. Je kunt dan nooit wat worden in jezelf. Want wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden. De nadruk valt dan niet zo zeer op het begin, of dit wel goed is, maar op het einde of dat wel goed zal zijn. Binnen dit laatste verstaan van de wedergeboorte komt de leer van de rechtvaardiging van de goddeloze tot zijn recht.
Bij de “wedergeboorte in engere zin” valt de nadruk op het “begin van het nieuwe leven”. Deze nadruk is vooral ontstaan in de strijd met de Arminianen of Remonstranten, die leerden dat we een vrije wil hebben om de genade aan te nemen. In dit kader leggen de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten of de Dordtse Leerregels alle nadruk op het begin van het geloof als genade van God. Dordt belijdt dus heel nadrukkelijk het “genadekarakter” van het geloof. En zo begrijpen we Dordt heel goed in zijn strijd tegen de Remonstranten. Maar Dordt heeft dit nooit verzelfstandigd. Zijn wedergeboorteleer staat in het grote raamwerk van de rechtvaardiging van de goddeloze.
De Nadere Reformatie geeft een ontwikkeling te zien waar meer en meer de nadruk kwam te liggen op de wedergeboorte in engere zin. Dus op het begin van het nieuwe leven. En dit moeten we dan opmaken uit de kenmerken van de genade. En die zorgvuldigheid is begrijpelijk en kan ook zijn nut hebben in het pastoraat. Het gevaar bestaat wél dat we teruggeworpen worden op onszelf en 'vroom' worden buiten Christus. Met andere woorden dat we onszelf bedriegen omdat we allerlei gronden gaan aanwijzen buiten de enige grond die er in Christus Jezus en Zijn werk alleen is. Daarom vind ik de zienswijze van de Reformatie ten aanzien van de wedergeboorte de meest Bijbelse. De wedergeboorte in engere zin moeten we dus verstaan vanuit de wedergeboorte in bredere zin. En niet andersom.
Ik hoop je zo een beetje geholpen te hebben. Lees Joh. 3. Daar wordt de wedergeboorte door Jezus onmiddellijk verbonden met het zien op de koperen slang dan wel op de verhoogde Christus aan het kruis.
Vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
