(...) ik wil graag zelfstandiger worden. Mijn ouders geven me hiervoor te weinig...
Ds. J. Bos | Geen reacties | 09-05-2006| 00:00
Vraag
Antwoord
Beste vriend, vriendin,.
Je stelt een moeilijke vraag. Tegelijkertijd geef je zelf al bijna alle antwoorden. Je wilt zelfstandiger worden schrijf je. Je verbindt dat aan het met “op kamers te gaan”. Nou ben ik ook vader. En ik kan je zeggen, dat elk kind dat “de deur uit gaat” voor ouders vaak een stukje sterven betekent. Ik hoop dat je probeert hier iets van te begrijpen. Mag je het daarom ook niet zo zien, dat je ouders “tegen” zijn omdat ze je niet graag zien “vertrekken”? Ik ken je ouders niet, maar zit ik er erg ver naast? Wees maar zuinig op ouders die, misschien niet altijd op een goede manier en soms ook zo zonder inlevingsvermogen, toch bedoelen te zeggen:”wij houden van je”.
Weet je, en ik bedoel dat niet verkeerd, er staat zo vaak “ik“ in je brief. Het deed me echter goed om te lezen, wat je aan het eind schrijft: dat je een goede band met ze houden wilt. Die band is er dus, denk ik dan. Je vraagt hoe er mee om te gaan. Je bedoelt je ‘probleem’, maar ik wijs je in de eerste plaats op je ouders. Die zijn immers belangrijker voor jou dan je probleem. Met hen moet je allereerst omgaan! Je hebt ze nu nog! Stel je eens voor, dat je op kamers zou wonen en niet meer naar huis kunt omdat er geen thuis meer is.
Nou moet je niet denken dat ik jouw probleem bagatelliseer. Beslist niet. Maar laat het geen obsessie worden die de hele huiselijke sfeer verziekt omdat het heel je denken gaat bepalen. Lees en overdenk eens rustig wat er staat in Spreuken 3:6. Bid de Heere om genade en zegen voor je ouders en voor jezelf. Leg Hem je zaak voor. Ik hoop dat ik zo enigszins iets voor je mag betekenen.
Gode bevolen en een vriendelijke groet van ds. J. Bos
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Bos
- Geboortedatum:24-06-1948
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Naarden
- Status:Actief
