Leugen tijdens huwelijksgesprek

Ds. J. Driessen | Geen reacties | 02-05-2006| 00:00

Toen wij verkering hadden hebben we in het begin van de relatie een aantal keren gemeenschap gehad. We hadden er veel spijt van en hebben de overige drie jaar gewacht op elkaar. Inmiddels zijn we alweer een tijd getrouwd. Tijdens ons huwelijksgesprek (wat tevens een kennismakingsgesprek met hen was) met een ouderling en diaken (Ger. Gem.) kwam de vraag of wij al gemeenschap gehad hadden voor het huwelijk. Wij hebben toen gezegd dat we op elkaar gewacht hadden (dus gesuggereerd dat het niet gebeurd was, maar eigenlijk was dat een leugen). We waren niet op ons gemak met die mensen tijdens de eerste kennismaking en dan al zo'n persoonlijke vraag...

Nu denken we vaak terug aan die leugen en zouden we de waarheid alsnog willen zeggen tegen hen. Maar moeten we dan alsnog schuldbelijdenis in de kerk doen? (dat willen we eigenlijk niet, want als er gesproken wordt over zonde tegen het 7e gebod lijkt het voor de gemeente alsof een van ons is vreemdgegaan). Of moeten we het meer zien in het kader: wie zijn zonden belijdt en laat voor de Heere, die zal vergeving geschieden? Wil een Ger. Gem.-dominee hier alstublieft raad in geven?

Beste vrienden,
 
Uit jullie vraag wordt duidelijk dat de zonde niet alleen heel erg is tegenover de Heere, maar dat ze ook heel vervelende gevolgen kan hebben. Daar is eerst de zonde van het vooruitgrijpen op het huwelijk. Jullie zijn tot het inzicht gekomen dat dit verkeerd was, en hebt verder, zo schrijf je, op elkaar gewacht tot het huwelijk gesloten is. Twee ambtsdragers hebben, denkelijk namens de kerkenraad, met jullie een huwelijksgesprek gevoerd en daarbij de vraag gesteld of jullie al gemeenschap met elkaar gehad hadden.

Hoe goed bedoeld ook, maar deze broeders hadden de vraag niet mogen stellen. Op deze wijze doe je onderzoek naar verborgen zonden en dat mag de kerk nooit doen. Om duidelijk te laten zijn dat de a.s. bruid niet zwanger is, kan en moet bij een huwelijksgesprek wel gevraagd worden: "is er noodzaak voor jullie huwelijk?" of: "is jullie huwelijk geen verplicht huwelijk?"

Maar goed, jullie hebben op de vraag zoals hij gesteld werd niet naar waarheid geantwoord. En dat is opnieuw zonde voor de Heere; zonde tegen het 9e gebod. Nu blijkt dat jullie geweten spreekt. En jullie zouden het onwaarheid-spreken alsnog tegenover de broeders willen belijden. Ik denk dat dat een goede en bijbelse zaak is. Je kunt op deze wijze ook je geweten ontlasten, al blijft het natuurlijk in de eerste plaats nodig om onze zonden tegenover de Heere te belijden. Niettemin is het goed dat ook tegenover deze broeders te doen.

En het spreekt vanzelf dat deze broeders moeten en zullen beseffen dat zij hun zwijgplicht hebben; dat het hier over "heimelijke" zonden gaat, zowel die tegen het 7e als tegen het 9e gebod, en dat daarvoor géén openbáre schuldbelijdenis moet worden afgelegd. Deze zonden hebben immers geen openbare ergernis in de gemeente verwekt en worden ook niet "van nature wege" openbaar.

Van harte de zegen van de Heere toegewenst.

Met vriendelijke groet,
Ds. J. Driessen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Driessen

• Geboortedatum:
  25-07-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Status:
  Inactief

59 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven