(...) Ik zie er wel naar uit om te trouwen, maar zie er eigenlijk wel tegenop om...

B.S. van Groningen | Geen reacties | 01-05-2006| 00:00

Ik heb een vraag over trouwen, en kinderen krijgen. Over ongeveer een jaar hopen we te gaan trouwen na een relatie van 4,5 jaar. Ik  ben dan 20 jaar en net klaar met mijn opleiding. Ik zie er wel naar uit om te trouwen, maar zie er eigenlijk wel tegenop om dan gelijk al kinderen te krijgen. Voor mijn gevoel, zal dat 'teveel' tegelijk zijn wat mijn leven verandert. Misschien is het overdreven dat ik daar nu al mee bezig ben, maar ik (wij) wil voor mezelf duidelijkheid hierover hebben. Ik wil Gods Woord naleven en weet niet goed wat in mijn (onze) situatie verantwoord is naar de Bijbel toe. Aan de ene kant moeten wij er misschien op vertrouwen dat God het zal besturen. Maar dan denk ik ook weer: is dat niet makkelijk gedacht? Deze vraag lijkt misschien erg op andere vragen, maar ik hoop dat u hem toch wilt beantwoorden.

Beste vriend (in),

Je geeft het zelf al aan, op deze vraag is al meerdere keren een antwoord gegeven, maar toch wil je van mij ook  nog een antwoord. Het is voor mij verleidelijk om naar die antwoorden te kijken, maar ik zal dit verleiding weerstaan om alleen vanuit Gods Woord en de praktijk van het christenzijn een antwoord te formuleren.

Na een relatie van ruim vier jaar is het goed om te gaan trouwen, maar jij bent nog maar 20 jaar en hebt wellicht nog niet genoeg kunnen sparen, want je rondt dan pas je opleiding af. Ik probeer je te begrijpen, maar ben je niet teveel zelf bezig om de zaken te regelen. Dit bedoel ik positief. Wanneer jij alles op een rij zet, dan denk je  dat er teveel veranderingen in een korte tijd plaatsvinden. Ten eerste ben je nog niet getrouwd, dat duurt nog een jaar; zonder pessimistisch te zijn er kan nog heel wat gebeuren. Dan is het als tweede niet gezegd dat je gelijk in verwachting raakt. En ten derde en dat vind ik persoonlijk het belangrijkste: je wil leven naar Gods Woord. Dat is een goed streven, maar als je dan toch zelf gaat sleutelen aan Gods Voorzienigheid en Zijn leiding in jullie leven, vertrouw je dan nog echt op de Heere God? Op zich is het niet overdreven dat je hier mee bezig bent, maar dat mag toch niet je hele bestaan beheersen? Het huwelijk is toch iets om naar toe te leven, naar uit te zien en dan ga je zelf beperkingen aanbrengen. Kun je dan nog echt genieten van het met elkaar getrouwd zijn als daar telkens krampachtig wordt omgegaan met het mooiste wat in het huwelijk tussen man en vrouw nog bestaat?

Vanuit Gods Woord en ook uit de praktijk van alle dag wil ik je enkele adviezen meegeven, niet mee dan dat. 1. Wanneer jullie werkelijk aan een huwelijk toe zijn (en dat proef ik uit je vraag) is het beter om ook te trouwen. 2. Ben je daar nog niet zo zeker van, wacht dan nog een jaar, maar of dat verstandig is, betwijfel ik. 3. Nemen jullie de beslissing om volgend jaar te trouwen, dan moet je consequenties aanvaarden: je kunt in verwachting raken en ga daar eerlijk mee om, anders kun je daar in een later stadium grote problemen meekrijgen. 4. God laten besturen? Is dat niet gemakkelijk gedacht? Dat is het moeilijkst wat er is, in eigen kracht. Want wij willen toch vaak zelf aan het roer staan, zelf het heft in eigen hand nemen. En dat is niet wat de HEERE wil. 5. Tenslotte (maar ik zeg het met schroom) ga geen middelen gebruiken om er voor te zorgen dat je niet in verwachting raakt (al wordt dat in de geref. gezindte ook steeds meer gemeengoed), maar de enige manier is: periodieke onthouding, maar is dat een gezonde situatie, wanneer je pas getrouwd bent?

Wellicht heb ik nog meer vragen opgeroepen dat beantwoord, maar wees er samen biddend mee bezig en :

Laat Hem besturen, waken,
’t Is wijsheid wat Hij doet,
Zo zal HIJ ’t alzo maken,
Dat jij je verwond’ren moet!

Wees niet bezorgd voor de dag van morgen (volgend jaar), elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad, maar wees hier met elkaar biddend en worstelend mee bezig, met Gods Woord als richtsnoer. En leg die nood, die je denkt te voelen voor Hem neer. Probeer dit bij Hem kwijt te raken. Hij is de nimmer beschamende Rotssteen, Wiens werk volkomen is. Hij opent en niemand sluit, Hij sluit en niemand opent! Gods nabijheid van harte toegebeden en mocht dit antwoord aanleiding geven tot een nader contact, laat dat gerust weten.

Met hartelijke groeten,
B. S. van Groningen

Dit artikel is beantwoord door

B.S. van Groningen

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven