(...) Het enige wat ik aan het geloof heb overgehouden is angst om in de hel te ...

De hier gestelde vraag is deze keer wel erg summier en kort door de bocht. Wat kun je als pastor voor antwoord geven, zeker gezien het feit dat dit antwoord ook een pastorale inslag zal moeten hebben?! Was het maar waar dat christenen het altijd over de blijde boodschap (= evangelie) hebben. Vanzelfsprekend is het evangelie wel de achtergrond waaruit je mag leven en getuigen, maar de praktijk van alledag is daar vaak ver vandaan. Maar stel dat de blijde boodschap je drijfveer is, hoe is het dan in vredesnaam mogelijk dat iemand aan het geloof alleen maar angst voor de hel heeft overgehouden? Dat is toch een tegenstelling in zichzelf?

Je denkt in dit verband vooral aan zgn.’Halleluja-christenen’, die het evangelie vaak voor in de mond nemen en je bezweren om Jezus in je hart toe te laten, dan is je bedje in de hemel toch gespreid?! Dit is een wel wat oneerbiedige weergave van hun eenzijdig getuigenis. Maar dit getuigenis roept in elk geval geen angst voor de hel op. Hoe komt het dan dat de vragensteller die wel van dat christelijk getuigen heeft overgehouden? Ik kan niet persoonlijk worden, maar is er iets zo scheefgegroeid in de opvoeding, dat “de angst van de hel je alle troost doet missen” (Psalm 116:2 berijmd)? In de Statenvertaling staat trouwens een betere omschrijving: ‘...angsten van de hel hadden mij getroffen;...’ Dat is toch een andere situatie dan de berijming aangeeft.
 
Misschien mag ik het toespitsen op het geweldig positieve dat deze psalm ook met zich meedraagt. Zelfs de Heere Jezus is o.a. met deze psalm de nacht van Zijn lijden ingegaan. “God heb ik lief”  is aan het begin al een geweldige inzet. Waarom heeft een mensenkind God lief? Omdat God zijn Redder is. De verschrikking van het graf en het dodenrijk (=de hel) hebben hem zo geraakt, dat hij nergens meer heen kan, “geen uitkomst ziet” (Joh. de Heer lied 7 . Er rest hem maar één uitweg: de Naam des Heeren aanroepen: “O Heere, red mijn leven, bevrijd mij uit de greep van de dood!”  Wie die weg bewandelt zal zeker door de Heere worden verhoord, want Hij laat geen enkele bidder in de kou staan.
 
Een goede raad tot slot: lees deze psalm en mediteer erover, dan vind je zeker rust voor je onrustig hart (vs. 7). Om je nog meer te verdiepen in je problematiek vind je stof tot nadenken in het pas verschenen “Pastorie Online” de vragen op blz. 38 en blz.145.

Ds. H. van Oostende