(...) Ik ben dat meisje dat vroeg of wij nog wel in de kerk zouden mogen trouwen...
Ds. J.J. van Holten | Geen reacties | 22-04-2006| 00:00
Vraag
Geachte dominee Van Holten. Ik dank u voor uw antwoord. Dat heeft mij wel geholpen. Ik ben dat meisje dat vroeg of wij nog wel in de kerk zouden mogen trouwen. U hebt het in uw antwoord over de wijze waarop. Ik begrijp dat niet. Zou u mij dat uit willen leggen? Zijn er dan verschillende manieren?
Antwoord
Ik zeg inderdaad aan het einde van de beantwoording van je vraag dat ik over ''de manier waarop" wel een mening heb. Het gaat dan over de wijze waarop je toch de zegen over je huwelijk mag vragen in de kerk, ondanks dat het niet helemaal naar de maatstaf van het Woord is gegaan.
Het feit dat ik hier wat ''vaag" over ben is omdat ik niet weet tot welk kerkverband je behoort en welke normen en maatstaven jullie kerkenraad en predikant daarbij hanteren. Zoals je weet zijn daar nogal wat verschillen in. Meestal gaat het dan, jullie zullen dat ongetwijfeld weten, over de gevallen dat de seksuele gemeenschap ook is uitgelopen op een zwangerschap. Daar moet je wel op een of andere manier mee in de openbaarheid komen, met alle problemen van dien als je beiden toch graag Gods zegen wil vragen. Er zijn kerkelijke denominaties waar dan een openbare schuldbelijdenis voor in de kerk wordt geëist. Aan de andere kant zijn er gemeenten of kerken waar je zonder slag of stoot kerkelijke bevestiging van je huwelijk kunt krijgen, of je nu seks voor het huwelijk hebt gehad, al of niet zwanger bent en zelfs als je openlijk samenwoont. Ik noem hier de twee uitersten maar je voelt wel aan dat daar vele manieren en vormen tussen in zitten.
Als je er prijs op stelt wil ik je best zeggen hoe ik zelf tegen deze dingen aankijk, hoewel ik erbij zeg dat elk individueel geval op zichzelf staat en dat het voor mij vooral van belang is: wat zijn de motieven, wat is de gezindheid van je hart in deze zaken.
In jullie geval zou ik dat in een huwelijksgesprek aan de orde stellen. Ik zou er op doorvragen hoe jullie daar vanuit je hart en vanuit je relatie met God en met elkaar tegenaan kijken. We zouden de dingen die fout gegaan zijn dan voor God in het gebed belijden en daarmee zou voor mij de weg vrij zijn voor een mooie en gezegende huwelijksdag en huwelijksdienst.
In geval van een zwangerschap of samenwonen zou ik samen met een ouderling een of meerdere keren over deze zaken willen spreken. Bespreking in de kerkenraad zou dan ook nodig zijn alvorens toestemming te geven voor het kerkelijk huwelijk.
Let wel, in al deze dingen gaat het erom dat we eerlijk voor God staan. Het gaat erom dat we oprecht vergeving vragen over onze daden. Dat is altijd een zaak van het hart, waarbij ik ten laatste zou willen opmerken dat het 7e gebod niet het belangrijkste gebod is. De andere geboden van God zijn net zo belangrijk, ook al wordt dat in de reformatorische gezindte nogal eens scheefgetrokken.
Kortom. Breng het op een huwelijksgesprek eerlijk ter sprake en vraag de predikant om met jullie om vergeving te vragen. God zal een oprecht gebed om vergeving zeker verhoren en de weg vrijmaken voor een goed en gezegend huwelijk.
Ik eindig weer met jullie samen een goede voorbereiding op je huwelijk toe te wensen.
Ds. J. J. van Holten, Leerdam
Het feit dat ik hier wat ''vaag" over ben is omdat ik niet weet tot welk kerkverband je behoort en welke normen en maatstaven jullie kerkenraad en predikant daarbij hanteren. Zoals je weet zijn daar nogal wat verschillen in. Meestal gaat het dan, jullie zullen dat ongetwijfeld weten, over de gevallen dat de seksuele gemeenschap ook is uitgelopen op een zwangerschap. Daar moet je wel op een of andere manier mee in de openbaarheid komen, met alle problemen van dien als je beiden toch graag Gods zegen wil vragen. Er zijn kerkelijke denominaties waar dan een openbare schuldbelijdenis voor in de kerk wordt geëist. Aan de andere kant zijn er gemeenten of kerken waar je zonder slag of stoot kerkelijke bevestiging van je huwelijk kunt krijgen, of je nu seks voor het huwelijk hebt gehad, al of niet zwanger bent en zelfs als je openlijk samenwoont. Ik noem hier de twee uitersten maar je voelt wel aan dat daar vele manieren en vormen tussen in zitten.
Als je er prijs op stelt wil ik je best zeggen hoe ik zelf tegen deze dingen aankijk, hoewel ik erbij zeg dat elk individueel geval op zichzelf staat en dat het voor mij vooral van belang is: wat zijn de motieven, wat is de gezindheid van je hart in deze zaken.
In jullie geval zou ik dat in een huwelijksgesprek aan de orde stellen. Ik zou er op doorvragen hoe jullie daar vanuit je hart en vanuit je relatie met God en met elkaar tegenaan kijken. We zouden de dingen die fout gegaan zijn dan voor God in het gebed belijden en daarmee zou voor mij de weg vrij zijn voor een mooie en gezegende huwelijksdag en huwelijksdienst.
In geval van een zwangerschap of samenwonen zou ik samen met een ouderling een of meerdere keren over deze zaken willen spreken. Bespreking in de kerkenraad zou dan ook nodig zijn alvorens toestemming te geven voor het kerkelijk huwelijk.
Let wel, in al deze dingen gaat het erom dat we eerlijk voor God staan. Het gaat erom dat we oprecht vergeving vragen over onze daden. Dat is altijd een zaak van het hart, waarbij ik ten laatste zou willen opmerken dat het 7e gebod niet het belangrijkste gebod is. De andere geboden van God zijn net zo belangrijk, ook al wordt dat in de reformatorische gezindte nogal eens scheefgetrokken.
Kortom. Breng het op een huwelijksgesprek eerlijk ter sprake en vraag de predikant om met jullie om vergeving te vragen. God zal een oprecht gebed om vergeving zeker verhoren en de weg vrijmaken voor een goed en gezegend huwelijk.
Ik eindig weer met jullie samen een goede voorbereiding op je huwelijk toe te wensen.
Ds. J. J. van Holten, Leerdam
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
126 artikelen
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
