Condooms van zus gevonden

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 03-10-2005| 00:00

Mijn zus (20) heeft sinds een half jaar verkering. Toen ik laatst een keer wat op haar kamer zocht, vond ik een pakje condooms. Ik weet eigenlijk wel zeker dat ze gemeenschap met een jongen heeft gehad; ze is nu eenmaal niet zo 'braaf'. Als ze met d'r vriend bij ons is en mijn ouders zijn er niet, vind ik ze nogal ver gaan. Maar nu zit ik er een beetje mee in mijn maag. Moet ik dit aan mijn ouders vertellen of moet ik gewoon zwijgen? Ik weet niet wat het beste is.

Je hebt een nare ontdekking gedaan en ik kan mij voorstellen dat je nu met de vraag rondloopt: “wat nu?” Het is helemaal niet fijn om voor klikspaan te spelen (want zo voelt dat natuurlijk als je je ouders inlicht) maar anderzijds weet je je ook bezorgd om je zus en begrijp je haar keuzes gewoon niet. Verwoord ik het zo goed?

Als ik je goed begrijp, heb je nog niet met je zus over deze situatie gesproken. Dat lijkt mij toch de eerste en de bijbelse weg die je kunt gaan en ik raad je aan dat ook te doen. Nu snap ik best dat dit lastig is, maar eerlijk duurt nu eenmaal het langst. Natuurlijk moet je niet je zus op het matje roepen, maar probeer haar in alle eerlijkheid te vertellen wat je gevonden hebt en dat je daarvan geschrokken bent. Je mag best iets van je bezorgdheid laten blijken en van het feit dat je het heel moeilijk vindt dat de dingen stiekem gebeuren. Dat staat de oprechtheid tussen jullie en tussen haar en je ouders in de weg. Maar zeker ook de oprechte levenswandel zoals God die bedoelt. Misschien lukt het je om met haar te spreken over de grenzen die zij al dan niet hanteert in haar omgang met haar vriend en wat daarin de juiste keuzes zouden moeten zijn. Niet dat jij je zus moet opvoeden -dat kan niet en dat mag niet- maar zij mag wel van jou weten hoe jij de dingen ziet. Die verantwoordelijkheid heb jij als zus wel. Niet vanuit de houding van de betweter, maar als de zus die bezorgd is over het welzijn van haar zus. Het lijkt mij ook belangrijk dat je die toon probeert te treffen.

Je weet natuurlijk van tevoren niet hoe het gesprek zal uitpakken. Maar wat jij wel mag benadrukken, is het feit dat je zus zelf verantwoordelijk is voor de keuzes die zij maakt en dat zij dat dus ook moet doen naar de mensen die dicht om haar heen staan, zoals je ouders. Jij wilt niet graag als klikspaan opereren en je zus kan ervoor zorgen dat dat ook niet hoeft.

Afhankelijk van hoe het gesprek met je zus loopt, moet je bezien hoe je verder gaat met deze situatie. Zonder in details te treden, kan je daarnaast wel aan je ouders kenbaar maken dat je bezorgd bent over je zus en dat je vermoedt dat zij en haar vriend op lichamelijk gebied ver gaan. Jouw ouders hebben dan een signaal waarmee zij dan weer verder kunnen vanuit hun verantwoordelijkheid voor je zus.

Wijsheid gewenst.

Drs. Els van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

212 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven