Gebeurt het wel vaker dat de vervulling van een belofte die de Heere aan jou per...

J.W.N. van Dooijeweert | Geen reacties | 20-04-2006| 00:00

Gebeurt het wel vaker dat de vervulling van een belofte die de Heere aan jou persoonlijk gegeven heeft  lang op zich laat wachten? Met mijn verstand weet ik dat dat aan mij ligt. Ondanks die mooie belofte ben ik leeg, biddeloos, goddeloos.  Kunt u mij voorbeelden  geven van kinderen Gods die jaren moesten wachten voordat ze Christus mochten zien?

Beste broeder of zuster,

Bedankt voor je vraag! Door elke vraag mag je altijd weer over iets anders doordenken. Ook deze vraag wil doordacht worden. Ook door jezelf! Laat ik allereerst de allergrootste en allerdierbaarste belofte er even bij
halen: Genesis 3:15: “Ik zal vijandschap zetten tussen u en deze vrouw, tussen uw zaad en tussen haar Zaad...”. Je kent die belofte wel. Door God Zelf aan Adam en Eva gegeven. Vierduizend jaar heeft de kerk van het oude Testament naar de vervulling van de belofte uitgezien. Biddeloos? Leeg? Goddeloos? Nee, verre van dat, ze leefden met hun handen boven hun ogen: “Hij komt!” “Wanneer?” “O, dat weet ik niet. God weet het!”. Job riep vol vuur: “Ik weet mijn Verlosser leeft!” De tekst in het Hebreeuws zegt: “Mijn Verlosser is de Levende”!

Weet je en daar lag het geheim: Ze geloofden de belofte. Ze vroegen zich
niet af of de vervulling wel zou komen. Daar waren ze van overtuigd. Dat gaf hun kracht en moed om te leven in vaak heel moeilijke omstandigheden. We hoorden Tweede Paasdag een preek over Romeinen 10:9: “Met het hart geloven... en met de mond belijden...” Daar ligt de zaligheid. Velen van ons zijn opgegroeid met de twijfel als hoogste vorm van geloof. Maar het is niet juist! Twijfel is de laagste vorm van geloven. Twijfel is ongeloof!

Heb je een belofte van de Heere gekregen? Geloof haar dan met heel je hart. Grijp haar vast in geloof! Als de Heere iets belooft komt het zeker! Wanneer? Ik weet het niet. Maar als je zelf niet gelooft en vol twijfels de
toekomst ingaat dan is er voor de belofte van God geen plaats in je leven. De Heere wil geloofd worden. Ook als het Zijn beloften betreft.

Je vraag naar kinderen van God die jaren  moesten wachten... Mozes 40 jaar als schaapherder wachtend op het moment dat God hem zou inschakelen. Israël 400 jaar in Egypte wachtend op de belofte van God. Jozefs beenderen in een kist in Egypte en later mee op reis. Meer dan 300 jaar hebben ze daar gestaan, die beenderen van Jozef. David gezalfd door Samuël tot koning over Israël. Jaren later kwam de vervulling. Het volk van Israël in ballingschap. Belofte van uittocht. Het duurde jaren. De oude Simeon in de tempel, hij had een belofte van God! Niet sterven voor hij de Zaligmaker zou gezien hebben. Hoeveel jaar gewacht? Ik weet het niet. Maar op een dag hield hij Hem in zijn armen!

Broeder, zuster, grijp moed! Gods beloften zijn waar en zeker. Ja en Amen. Lees eens rustig Psalm 63:2,3,4 en de eerste helft van vers 5. Denk erover na, vergelijk in de Bijbel zelf (berijming 1773). Daar zie je ook een gelovige die worstelt met de beloften van God. Temidden van allerlei tegenslagen. En wat doet hij? Hij grijpt zich in geloof vast aan die God die de beloften gaf. Hij grijpt zich vast in geloof!! Doe dat ook maar! Het zal je helpen om je weg te gaan. Je zult er niet beschaamd mee uitkomen. God is getrouw!

Gode bevolen en hartelijke groeten,

J. W. N. van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven