Niet mogen daten van ouders

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 09-07-2005| 00:00

Ik ben een meisje van 20 jaar. Ik heb al een tijdje contact met een jongen via een site. Nu willen wij elkaar een keer ontmoeten. Maar mijn ouders zijn er heel erg tegen. Ik heb namelijk al eens vaker een 'date' gehad. Met die jongen heb ik ook verkering gehad, maar dat is nu uit. Mijn ouders wilden dat ik van die site afging, maar dat heb ik dus niet gedaan!

Wat moet ik nu tegen mijn ouders zeggen? Ik kan ze echt niet zeggen dat ik hem van die site ken, dan worden ze echt heel boos of ze verbieden me dat ik er nog contact mee heb. Terwijl dit heel anders is dan de vorige keer, maar dat helpt niet als ik dat zeg!

Tja, eerlijk duurt het langst, zegt het gezegde hè? Natuurlijk zul je het niet leuk vinden dat ik hiermee begin met mijn antwoord, want je zit in een lastig parket. Wat is wijs? Een rein en oprecht geweten, denk ik toch.

Het eerste lastige is dat jij op weg bent naar de volwassenheid, terwijl je ouders nog heel erg bepalend lijken te zijn in je leven. Wanneer mag/moet jij zelf verantwoordelijkheid nemen voor je keuzes en beslissingen, wanneer moet je je nog door hun uitgangspunten en regels laten leiden? Het lijkt mij dat je los van het probleem dat je nu aansnijdt, het daar eens over moet hebben met hen. Waar liggen de grenzen? Wanneer en op welke terreinen mag jij volwassen zijn/worden en je ook als zodanig gedragen?

Het tweede lastige: die leuke jongen terwijl je ouders niet weten dat je hem van de verboden site kent. Als ik jou was zou ik wel een ontmoeting met die jongen arrangeren, maar ook op een gegeven moment eerlijk tegen je ouders zeggen dat je met hem in aanraking bent gekomen via die site. Dat je er begrip voor hebt dat zij dat niet zo leuk vinden, maar rustig uitleggen waarom het nu echt anders is dan de vorige keer. Dat je het verstandig probeert aan te pakken en dergelijke. Ik weet natuurlijk niet hoe de communicatiepatronen bij jullie thuis zijn, maar als je denkt dat er te veel onrust of primaire reacties zijn, kan je ook overwegen om een evenwichtige brief te schrijven, waarin je ook zelf verantwoordelijkheid neemt voor de dingen die je doet, maar waarin je ook begrip toont voor je ouders die ongetwijfeld het beste met je voor hebben.

En als in een ontmoeting blijkt dat die jongen echt de moeite waard is: niet te hard van stapel lopen! Neem de tijd om elkaar echt goed te leren kennen als dat de moeite waard lijkt te zijn. Daarmee voorkom je verkeringsperikelen die verdriet opleveren.

Echt, met leugens leven is nooit goed. Bovendien: als je wijs en verstandig handelt heb je ook niets te verbergen! Natuurlijk blijf je als mens fouten maken, maar daar kan je excuus voor aanbieden en vergeving vragen.

‘k Wens je mooie ontmoetingen!

Drs. Els van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven