God niet ervaren

De Heere is mijn Vriend, mijn Verlosser, mijn Redder. Hij is er altijd, hoewel ik dat niet altijd merk en dat maakt het voor mij vaak moeilijk. Ik sprak met iemand en die zei: het heeft te maken met gevoel. Je hebt op dit moment niet het juiste gevoel. Er bestaat echter een liedje: “Op bergen en in dalen, ja overal is God.” Is het wel gewoon dat je soms denkt dat er geen God is?

Als ik begin bij je laatste vraag, dan is mijn antwoord: Het is zeker niet gewoon dat je denkt dat er geen God is, waarbij ik direct aanteken, dat de gedachte wel bij je opkomen kan of er wel een God is. Meestal ga je dan te rade bij je gevoel. Maar je gevoel is (net als angst) geen beste raadgever. Nu weet men in mijn gemeente wel dat ik bijna allergisch ben voor het woord ‘gevoel’. Als je bij je gevoel te rade gaat, heb je het de ene keer wel en de andere keer helemaal niet en een derde keer bijna.

Ik las een mooi voorbeeld in een catecheseboekje: Belofte, geloof en ervaring liepen samen over een smalle muur. Belofte ging voorop; zolang geloof daarop het oog hield, ging alles goed, maar toen geloof achterom keek of ervaring nog wel mee kwam, viel hij van de muur.

Zo zou ik ook hier willen zeggen: Houd je oog gericht op Gods Woord; dat is zekerheid. De Geest leert mij op grond van dat Woord (waar ik kennis van gekregen heb) vertrouwen op God. Dan mag ik het weten: Op bergen en in dalen, ja overal is God. Levend in dat vertrouwen doet die God mij dat ook ervaren.

Zelfs lees ik van David in Psalm 23 “Al ging ik ook door het dal van de schaduw van de dood, ik zal geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij (lees IMMANUEL=God met ons); Uw stok en Uw staf die vertroosten mij.” Zou het misschien ook zo kunnen zijn, als de Heere zich ietwat afzijdig houdt (voor je gevoel), dat Hij je daardoor des te meer naar zich toe trekt?!

Laat ik afronden met de bemoediging: Zoekt en je zult vinden en je mogen verblijden in je Heere.

Ds. J. van het Goor