Zoon wil naar Thunderdome

Ik heb een vraag over mijn zoon van 19. Hij heeft kaartjes gekocht voor het muziekfestival Thunderdome in Utrecht. Ik heb aangegeven dat je hier niet met een gedoopt voorhoofd kan staan. Wat ik op internet kan vinden is dat deze teksten vol agressie, seks en onderwereld zitten. Maar dan krijg ik antwoorden als: "waar hoor jij dan geweld en agressie?" Kan iemand mij helpen wat er concreet in deze teksten staat die daar ‘gezongen’ worden. Misschien iemand die zelf ook onderdeel is geweest van deze muziek.

Groet van een bezorgde moeder.

Beste bezorgde moeder,

Allereerst wil ik zeggen dat ik me niet alleen zou richten op de teksten maar op het hele gebeuren, met alles wat er om heen zit en de hele levensvisie die er achter zit. Wat men wel ‘het vieren van het leven’ noemt, maar wat in feite nogal hedonistisch is. Een christen kan uiteraard ook vreugde hebben, maar dat is een vreugde die geworteld in de Heere (vergelijk Filippenzen 4: 4-7) en is niet iets dat moet voortkomen uit een meedoen met een wereld die niets met God te maken wil hebben en die een tijdelijke vreugde zoekt in dergelijke dingen. Dat is een wezenlijk verschil.

De hardcore die in Thunderdome te horen is, is de zogenoemde gabberhouse, een variant van housemuziek met een hoog tempo dat flink je hartslag en adrenaline opjaagt. Het genre is al meer dan 30 jaar oud. De teksten, die vaak meer losse kreten zijn, waren van oudsher vaak anti-establishment en anti-conformistisch en een uiting van rebellie tegen autoriteit en gevestigde normen, wat dan op verschillende manieren tot uitdrukking kwam. Ik weet niet of dat nog steeds zo is. Het f-woord komt nog wel steeds veelvuldig voor. Maar wat toch vaak overheerst, en nog steeds heb ik de indruk, is het verheerlijken van de hardcoremuziek en het dansen er op. Het gaat uiteindelijk om het de hele nacht door feesten op rave party’s en festivals, al dan niet met hulp van partydrugs. De teksten komen, kort gezegd, vaak neer op: “f*** alles, laten we dansen, lang leve de hardcore”.

Deze pagina beschrijft een beetje de gabbercultuur waar Thunderdome ook onderdeel van is. Ik citeer: “De thematiek in de muziek en beeldtaal ondersteunt het extreme karakter van de muziek. Onderwerpen die voorbijkomen zijn bijvoorbeeld monsters, post-apocalyptische maatschappijen en het eind der tijden. Maar ook thema’s zoals het niet klein laten krijgen, het benadrukken van het wij-tegen-de-rest sentiment en het vieren van het leven komen veelvuldig voorbij.”

Kortom, het vertegenwoordigt de realiteit van de mens die zonder God is en die uiteindelijk zonder hoop is en daarom de hoop en zingeving zoekt in dergelijke dingen. Dat gaat verder dan alleen de teksten, dat zit in het hele gebeuren en de bijgaande visie op het leven.

Ik denk dat uw zoon óf erg naïef is, óf dat hij wel degelijk weet dat deze dingen aan de hand zijn, maar dat hij de ernst ervan probeert te ontkennen of te bagatelliseren voor anderen, maar vooral ook voor zichzelf. Dat was wat ik deed toen ik 19 was. Ik wist wel degelijk dat de muziek die ik luisterde en de plaatsen waar ik heen ging en het leven dat ik verder leefde, niet paste in een leven met God. Maar ik drukte dat weg, want ik wilde doen wat ik zelf wilde. Ik wilde zelf op de troon van mijn eigen leven zitten en doen waar ik me goed bij voelde.

Ik zou de tekst uit 1 Thessalonicenzen 3: 2-10 uw zoon op het hart willen drukken: “Want u weet zelf heel goed dat de dag van de Heere komt als een dief in de nacht. Want wanneer zij zullen zeggen: Er is vrede en veiligheid, dan zal een onverwacht verderf hun overkomen, zoals de barensweeën een zwangere vrouw, en zij zullen het beslist niet ontvluchten. Maar u, broeders, bent niet in duisternis, zodat die dag u als een dief zou overvallen.  U bent allen kinderen van het licht en kinderen van de dag. Wij zijn niet van de nacht en ook niet van de duisternis. Laten wij dan niet, evenals de anderen, slapen, maar laten wij waakzaam en nuchter zijn. Want zij die slapen, slapen 's nachts en zij die dronken zijn, zijn 's nachts dronken. Maar laten wij, die van de dag zijn, nuchter zijn, bekleed met het borstharnas van geloof en liefde, en met de hoop op de zaligheid als helm.  Want God heeft ons niet bestemd tot toorn, maar tot het verkrijgen van de zaligheid, door onze Heere Jezus Christus, Die voor ons gestorven is, opdat wij, hetzij wij waken, hetzij wij slapen, samen met Hem zouden leven.”
 
Uw zoon zal een keuze moeten maken: wil hij leven zoals hen die in de duisternis leven, die (geestelijk) slapen, die zich verdoven en bedwelmen met wat dan ook, en dat pad verder opgaan en met hen uiteindelijk in het verderf gaan? Of wil hij leven als een kind van het licht en van de dag, bestemd tot het verkrijgen van de zaligheid door de Heere Jezus Christus? Daarbij gaat het om veel meer dan om de teksten van deze muziek, het gaat om welke plaats God, welke plaats de Heere Jezus, krijgt in iemands leven. Het gaat om een radicale bekering. Hij zal zelf die keuze moeten maken. Wat u doen kunt is, naast bidden, Gods Woord tot hem spreken met de bede dat God hierdoor tot zijn geweten en tot zijn hart zal spreken.

Voor hem is misschien ook het antwoord 'Mixed feelings over technofestival' nog bruikbaar.

Ik hoop dat dit u en uw zoon wat helpt.

Een hartelijke groet,
Gerard Slurink