Hopeloos vastlopen

Alles in mijn leven lijkt verkeerd te lopen. Ik heb een baan waar ik het niet naar mijn zin heb en sollicitaties naar een andere baan mislukken. Ik voel mij eenzaam en heb weinig mensen om mij heen waarmee ik echt een goede band heb. Ik heb God al vaak gevraagd of Hij de weg wil wijzen en het doel van mijn leven wil laten zien maar het blijft stil. Bidden lukt niet meer... ik kan de moed er niet voor op brengen omdat het toch niet lijkt te helpen. Ik probeer nog wel uit de Bijbel te blijven lezen, maar meestal kan ik mijn gedachten hier ook niet bij houden en weet ik een minuut later niet meer wat ik gelezen heb. In de Bijbel staan er verschillende teksten waarin staat dat God de weg zal wijzen (bijvoorbeeld psalm 25 en psalm 32). Ik heb het verlangen dat God dit doet in mijn leven want zelf weet ik niet meer hoe het moet en loop hopeloos vast zo.

Beste vragensteller,

Het is goed dat je met je vraag gekomen bent, ook al komen er veel zaken in naar voren die eigenlijk helemaal niet zo rooskleurig zijn. Goed dat je hoe het op het ogenblik met jou gesteld is deelt, want soms is het in het leven haast te veel om alleen te dragen en hoe moet het dan verder. Je begint dan ook met te schrijven: "Alles in mijn leven lijkt verkeerd te lopen"; je betrekt dit op jouw werk, op hoe je je voelt en hoe het in jouw geloofsleven is. Kortom, het gaat over heel jouw zijn op het ogenblik.

Gezien hetgeen je weergeeft, lijkt het mij goed om er met iemand eens verder en dieper over te spreken, dat kan bijvoorbeeld jouw predikant zijn of een ambtsdrager, of één van die weinige mensen met wie je een goede band hebt om samen stapsgewijs te gaan kijken naar de verschillende zaken die er op dit moment bij jou spelen, om te kijken wat helpend kan zijn. Ook al is wat je schrijft duidelijk hoe het met jou is op heden, toch is het voor mij lastig om er van een afstand concreet op in te gaan, omdat ik jou verder niet ken en het daarom niet eenvoudig is om wat je schrijft wat uit te diepen; dit laatste is wel mogelijk als er persoonlijk contact is. Daarom hoop ik dat jij iemand in jouw omgeving kan vinden om van hart tot hart met elkaar te spreken over de zaken die jou bezig houden.

Misschien vind je het moeilijk om hierover met bekenden te spreken en is het daarom meer raadzaam om professionele hulp te zoeken, want vaak is het zo moeilijk, soms zo onmogelijk om er alleen uit te komen, zoals je het zelf ook al aangeeft: "Want zelf weet ik niet meer hoe het moet en loop hopeloos vast zo." Je zou dan bij jouw huisarts om een verwijzing kunnen vragen.

Ik wil ook nog even met jou naar die 25e Psalm gaan die je noemt, ook daarin horen we van eenzaamheid als David zegt: "Ik ben eenzaam en ellendig", toch, te midden van zijn persoonlijke omstandigheden bleef hij bezig in het gebed, het van God verwachten te midden van alles. We lezen van hem: "Mijn ogen zijn voortdurend gericht op de HEERE." Misschien, ziende op jezelf en jouw omstandigheden, kan het zo moeilijk zijn om verder te kijken en kunnen de ogen zo teneergeslagen zijn en zien op de omstandigheden, maar laat ondanks alles toch ook jouw ogen maar voortdurend gericht zijn op de HEERE.

Het is misschien voor jou moeilijk om het nog te geloven en je kunt de moed er (haast) niet meer voor hebben om te bidden, maar hoor dan wat Hij Zelf zo zegt: "Roep Mij aan in de dag der benauwdheid; Ik zal u er uit helpen en u zult Mij eren." Hoor ook Asaf in Psalm 77 (berijmd) in al zijn zorgen, benauwdheden, gedachtes: 'k Liet niet af mijn hand en oog op te heffen naar omhoog! En zo zouden er nog wel meer voorbeelden te noemen zijn, maar laat slechts deze enkele voorbeelden je mogen aansporen en bemoedigen om bezig te blijven aan de troon van Gods genade (Hebr. 4) "opdat wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden op het juiste tijdstip."

Ik wens je heel veel sterkte toe en Gods nabijheid,
Ds. P. C. van Keulen