Adoptie uit eigenbelang of kinderbelang

Ds. H. Korving | Geen reacties | 01-05-2025| 11:57

Kinderen adopteren is breed geaccepteerd in onze gezindte en het is mooi als kansarme kinderen toch kunnen opgroeien in een ander warm gezin. Zelf zijn wij ook een kleine tien jaar kinderloos geweest voordat we een eigen kind uit Gods wonderlijke hand ontvingen waar we Hem van harte voor danken want het is niet iedereen gegeven.

Adoptie is voor ons nooit een optie geweest. We twijfelden namelijk dat wanneer de Heere ons de kinderzegen niet geeft of we er dan eigenlijk wel recht op hebben. Er zijn zoveel mensen met een kruis. Vrijgezellen die soms eindeloos zoeken naar een partner of ook een kinderwens hebben. Ditzelfde geldt voor mensen met een andere geaardheid. Dat wordt nog weleens onderschat en weggewuifd. Maar wie zijn wij… zijn kinderen ons recht (zonder “ga heen en vermenigvuldig” u te misbruiken) of een genadegift? De één krijgt bijvoorbeeld ook meer of andere gaven dan een ander.

Ik vraag dit uit eigen gewetensnood (die er destijds was) en niet om te kwetsen of met de vinger te wijzen, want het is iets persoonlijks en ik bepaal niets voor anderen die hun werk/opvang/opvoeding met liefde en bijbelgetrouwheid in afhankelijkheid doen.

Beste vraagsteller,

Dank voor uw vraag, die u stelt vanuit gewetensnood die u destijds had in verband met uw eigen situatie van kinderloosheid. U spreekt over de gewetensnood in de verleden tijd: destijds. Nu uw eigen situatie is veranderd doordat u langs de natuurlijke weg een kindje hebt gekregen, blijft uw vraag staan of adoptie überhaupt voor christenen een geoorloofde weg is. Uw eigen gewetensnood lijkt mij daarmee niet meer aan de orde. Tegelijk zegt u daarbij dat dit een persoonlijke afweging is van de betreffende christenen. Daarmee geeft u zelf al aan dat u ruimte ziet om tot een andere afweging te komen dan uzelf hebt gemaakt. Ik neem aan dat u ziet dat anderen hun eigen gewetensnood kunnen hebben rond dit tere onderwerp. Daarmee hebt u uw eigen vraag eigenlijk al een beetje beantwoord.

Uw vraag cirkelt vooral om de volgende twee vragen: is het krijgen van kinderen een recht of een genadegift? En: is de natuurlijke weg niet Bijbels gezien de enige geoorloofde weg – en is adoptie daarmee dus ongeoorloofd? 

Over de eerste vraag kan ik kort zijn en zullen we het ongetwijfeld snel eens zijn: kinderen krijgen is nooit een recht. Het is altijd een genadige gift van de Heere onze God en de Schepper van alle leven. Zoals wij ook geen recht hebben op gezondheid, een huis, inkomen, en al helemaal geen recht hebben op de opzoekende liefde van God in het evangelie van Christus. 

Ik proef in uw vraag wel een verborgen suggestie dat christenen die andere afwegingen hebben gemaakt dan u, dit gedaan zouden hebben vanuit de wereldse en onchristelijke gezindheid die meent dat wij recht hebben op de kinderzegen. Wanneer deze suggestie meespeelt, is dit een ongeoorloofde generaliserende manier van oordelen over andermans motieven en dus af te wijzen. Uiteraard is het waar dat individuele christenen in bepaalde situaties uit onzuivere motieven handelen (neem bijvoorbeeld het materialisme bij de aankoop van een nieuwe auto of huis of geldingsdrang op het werk ten koste van collega’s), maar daarmee kunnen niet alle kopers van een nieuwe auto of woning als materialisten worden weggezet en komt niet alle streven naar promotie binnen of buiten een bedrijf voort uit onzuivere motieven.

Dat brengt ons bij uw tweede vraag: is adoptie geoorloofd? Als de Bijbel ons leert dat de wet wordt vervuld door God lief te hebben boven alles en de naaste als onszelf, dan is christelijke gastvrijheid, hulpbetoon en mededeelzaamheid een deugd en geen zonde. De vraag is niet of adoptie geoorloofd is, maar waarom wij onze woningen zo weinig openstellen voor de opvang van daklozen en hulpbehoevenden? Hoe staat het met de bereidheid om te delen vanuit onze overvloed? Hier is nog een wereld te winnen, letterlijk en figuurlijk. 

In Bijbelse tijden kwam adoptie veelvuldig voor en leefde men sowieso in grote verbanden onder één dak, zoals de geschiedenissen van Abraham en de aartsvaders in het Oude Testament en van de bekering van Lydia en de cipier in Filippi in het Nieuwe Testament (Handelingen 16) ons bijvoorbeeld laten zien.

Het aanbiddelijke feit dat God Zelf de aanneming tot kinderen (adoptie) ter hand heeft genomen (Romeinen 8, 15-17; Galaten 4, 6-7) en rechteloze arme zondaren uit genade om Christus’ wil in Zijn gezin wil opnemen en in Zijn huis een plaats geven (Johannes 14: 1) mag ons wel stil maken van verwondering. 

Dus het korte antwoord op uw tweede vraag is dat adoptie in Bijbels licht geoorloofd is. Daar zou nog heel veel meer over te zeggen zijn en echtparen die dit overwegen doen er goed aan om naast het biddend overleg ook advies en pastorale begeleiding te zoeken in dit proces. 

Eén van de belangrijkste valkuilen raakt mijns inziens wel aan uw vraagstelling: gaat men over tot adoptie uit verkapt eigenbelang (om de eigen kinderwens vervuld te zien) of gaat het echt om het belang van een kind? Het adopteren van een kind  vraagt zelfverloochening en offers. Men moet rekening houden met moeiten en teleurstellingen. Maar wie bereid is uit liefde tot God en de naaste huis en hart open te stellen om een kansloos kind een thuis te bieden en in aanraking te brengen met het evangelie, die heeft een goed werk verricht.

Ik hoop uw vraag hiermee voldoende te hebben beantwoord.

Met vriendelijke groet,
Ds. H. Korving

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

203 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven