Geen gemeenschap vanwege zwangerschapsangst

J. (Jantine) Stam-van de Beek | Geen reacties | 26-03-2025| 15:48

Wij hebben een paar kinderen die zeer gewenst waren. Ik had akelige (niet medisch) zwangerschappen. Ik maak me snel zorgen, hypochondrie, dus het was bijna niet te doen voor mij. Moeilijke eerste jaren. Zelfs na acht jaar gaat mijn hartslag omhoog bij babygehuil. Tussen de kids door hebben we lange perioden van onthouding gehad door veel angst en stress. Nu zijn we zover dat we aan periodieke onthouding doen, wat in de praktijk betekent dat we vrijwel geen gemeenschap hebben omdat ik te bang ben om zwanger te raken.

We hebben hier een weg in gevonden samen. Enkel op de dag dat ik weet ongesteld te moeten worden durf ik soms gemeenschap te hebben. Ik kies voor deze levensstijl zonder dat het perse moet. Ik heb niet het gevoel dat dit Gods weg is. Zou ik dan één dag wel mogen genieten? En dan met name mijn man, want voor vrouwen is dat niet het beste moment.

Hoi vragenstelster,

Dankjewel voor je inzending. Uit jouw omschrijving lees ik dat je het zwaar hebt als het gaat om deze thema’s. Dat lijkt me moeilijk en verdrietig voor je. Ik kan me voortellen dat je graag nog onbevangen was geweest in je zwangerschap, moederschap en seksualiteit en verlangt naar innerlijke rust. En dat je je nu eigenlijk niet meer kunt voorstellen hoe dat zou zijn.
  
Je schrijft dat je hartslag omhoog gaat bij babygehuil. Zo’n lichamelijke reactie is meestal een signaal dat er gevoelens zijn die je nog niet goed hebt kunnen verwerken. Vaak rondom gebeurtenissen waarbij je vooral sterk moest zijn. Bijvoorbeeld omdat er een klein kindje was dat jou nodig had. Als zo’n periode vanbinnen wel iets moeilijks raakt (bijvoorbeeld onzekerheid of teleurstelling), kan dat wat op ‘on hold’ gaan. Je stelt je persoonlijke pijn of diepe vragen als het ware uit, omdat je er op dat moment geen raad mee weet. Je mag dus niet voelen wat je eigenlijk voelt, bijvoorbeeld vanuit verantwoordelijkheidsgevoel.
 
Hierdoor ontstaat een splitsing vanbinnen: de uiterlijke kant waarmee je kunt handelen en je innerlijk, waar je je kwetsbaar en klein kunt voelen. Wij mensen kunnen dit over het algemeen tijdelijk goed volhouden. Echter, wanneer we aan de veranderingen gewend zijn of als er iets is dat ons uit balans brengt, laat onze kwetsbare kant vaak wel weer van zich horen. Bijvoorbeeld in de vorm van angst. Angst is vaak een signaal van pijn die niet gevoeld mag worden. Mogelijk werkt het ook zo bij de klachten die jij hypochondrie noemt. Dit kan overigens ook al eerder ontstaan zijn (bijvoorbeeld omdat je ook sterk moest zijn in de kindertijd) en later opnieuw de kop op steken. 

Om hier minder last van te krijgen hebben de meeste mensen het nodig, om datgene wat in de stressvolle periode op ‘on hold’ is gegaan, op te zoeken. Zodat je het beter kunt gaan begrijpen en weer helemaal mag voelen wat je voelt. Dit noem je heling. De spanning die je in je lichaam kunt waarnemen (hoge hartslag) kan jou daarbij helpen. Het kan namelijk een poortje zijn naar wat je vanbinnen beleeft en wat aandacht, begrip en zorg nodig heeft. Waarschijnlijk ben je gewend geraakt om de angst meer te willen vermijden, onderdrukken of oplossen. Ik kan me voorstellen dat dit daarom wat gek, onaantrekkelijk en misschien ook eng op je overkomt.

Daarom gun ik je iemand die je kan helpen om onder ogen te zien wat je nu nog kunt voelen van de moeilijke jaren. Mijn advies zou zijn om (als je die nog niet hebt) een vrouwelijke hulpverlener te zoeken, die emotiegericht werkt. Dus niet zozeer gericht op gedragsverandering, maar gericht op weer durven gaan voelen wat je hebt geparkeerd toen je als (zwangere) moeder sterk moest zijn. Dat er rustig de tijd is om te vertellen waar jij aan moet denken, als je hartslag omhoog gaat. En hoe je daar meer rust in kunt leren vinden. 

Jouw vraag gaat over wat wel en niet mag als het gaat om zwangerschap en seksualiteit. Ik begrijp dat je blij bent dat het momenteel een iets minder moeilijke periode is dan de babytijd. Ik kan me voorstellen dat de gedachte dat God daarin iets anders wil, je bang maakt en een schuldgevoel raakt. Dat je onzeker bent of je het allemaal goed doet. 

Inlevend in jouw omschrijving denk ik dat je kunt denken: ik ben heel bang, maar ik moet seks hebben. Er ligt dan lading op. En seks en spanning is geen fijne combi; zowel emotioneel, relationeel als lichamelijk. Ik kan me voorstellen dat dit voor jullie beiden lastig is.
 
Naar mijn persoonlijke mening is seksualiteit wel bedoeld om te genieten en niet persé om kinderen te krijgen. Een fijn seksueel leven werkt verbindend in relaties en kan opbouwend zijn voor de man en de vrouw. 

Ik kan me voorstellen, dat je hier meer onderbouwing bij zou willen. Ik denk dat er in jouw vraag veel denkstappen en denkbeelden meespelen en ook de context van belang is. Ik zou moeten invullen om daar iets over te schrijven en tekortdoen aan de complexe werkelijkheid ervan. Vandaar dat ik je gesprekken zou gunnen en adviseren.

Jantine Stam-van de Beek 

Dit artikel is beantwoord door

J. (Jantine) Stam-van de Beek

• Geboortedatum:
  07-12-1987
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Actief

34 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven