Hoe weet ik of mijn zonden vergeven zijn?

Ds. A. Kot | Geen reacties | 21-03-2025| 12:25

Ik heb verschillende vragen over hoe je mag weten Gods kind te zijn. Het mishagen van mezelf herken ik in mijn eigen leven. Ook van het verlangen om heilig voor God te leven, mag ik zeggen dat ik herken. De worsteling ligt in het weten dat om Christus wil mijn zonden vergeven zijn. Hoe kun je weten of dat werkelijk is gebeurd?

Vaak hoor ik in een preek: neem de toevlucht tot God, buig voor Hem. Dat roept weer nieuwe vragen op: wat is de toevlucht nemen tot de Heere Jezus? Ik heb voor mijn gevoel meerdere keren met heel mijn hart gebeden tot God. Gezegd: “Heere, mag ik U leren kennen? Hier ben ik Heere, ik leg mijn leven voor U neer, en ik wil zo graag bij U horen. Wilt U Zich aan mij bekend maken? Mag ik Uw kind zijn? Leer mij Uw weg.” Maar er gebeurt niets. Ik hoor geen stem, ik krijg niet met kracht een tekst in mijn gedachten, er is geen gevoel van grote blijdschap of vrede, er komt geen preek waarvan ik met heel mijn wezen voel: dit spreekt God tot mij. Er is geen rust vanbinnen.

Kunt u iets meer schrijven over hoe God Zich bekend maakt in je leven/hart, hoe je werkelijk de toevlucht neemt tot de Heere Jezus, wat je dan ervaart of meemaakt als je vergeving van zonden ontvangt. Waar zou de haper kunnen liggen in mijn toevlucht nemen tot de Heere Jezus?

Hoe leer je je zonden kennen? Het verlangen naar de verborgen omgang met de Heere Jezus is zo groot! Als ik kinderen van God om mij heen zie, voel ik: zij hebben iets dat ik mis. En wat zou ik graag leven uit de rijkdom van Gods genade, Zijn spreken ervaren in mijn leven! Wat nu als de Heere Jezus voor mij staat, mij nodigt en ik zie Hem niet?! Dan kwets ik Hem en dat doet verdriet! Maar wat als ik dan tijdens het Heilig Avondmaal met een schijngeloof toch naar de tafel ga… Dan eet en ik drink ik mezelf een oordeel. Hoe kan er duidelijkheid komen of de Heere Jezus ook mijn zonden heeft vergeven en wat moet ik daarvoor ervaren?

Beste vragenstel(l/st)er,

Hartelijk dank voor deze vraag. Ik begrijp je worsteling. Fijn dat je er zo openhartig over schrijft. Ik zal proberen er zo eenvoudig en kort als mij mogelijk is antwoord op te geven.

In je vraag benadruk je sterk je gevoelens, gedachten, ervaring, en dat kan ik goed begrijpen. Om uit deze worsteling te komen is het van groot belang dat je als het ware uit jezelf treedt en meer objectief naar de zaken kijkt. De zekerheid en vastheid die je zoekt is ten diepste niet in de zaken te vinden die ik zojuist noemde. Ze ligt niet in jezelf maar buiten jezelf.

Het is van groot belang om te beseffen dat de Heere in Zijn Woord ons de heerlijke evangeliebeloften laat verkondigen, namelijk dat er in de Heere Jezus volkomen verzoening met God te vinden is door het geloof in Hem, dus in het offer dat Hij gebracht heeft tot volkomen verzoening voor onze zonden. In die beloften wordt deze genade aan ons aangeboden en wij mogen die beloften van genade geloven, omhelzen, aannemen en daarop vertrouwen. Nu zegt het evangelie ons dat wie dat doet, dus wie vertrouwt op Gods beloften van genade in en door Jezus Christus, vergeving van zonden en eeuwig leven ontvangt, heeft en houdt.

Ja, we kunnen het zicht op deze zaken wel eens kwijtraken, er kunnen zich nieuwe zonden aandienen, maar wie deze beloften gelooft, en zo vaak iemand deze beloften gelooft, die ontvangt vergeving en wordt in genade aangenomen. Je mag ook zeggen: het begint en houdt niet meer op. Zo dikwijls wij de toevlucht tot Christus nemen Die ons in de beloften wordt aangeboden, zo dikwijls ontvangen wij vergeving van onze zonden.

Dit is dus proclamatie, verkondiging, prediking. Hier gaat het niet over wat wij voelen of ervaren, maar om wat God zegt, om wat Christus voor ons gedaan heeft. De evangelieprediking zegt: wie op Christus vertrouwt door het geloof heeft vergeving van zonden. Al zou je er niets van gevoelen, al zou je er voor eigen waarneming niets van zien, al zou je het er niet voor durven houden, het is zo.

En hier moet je het in beginsel nu mee doen. Hier mag je het mee wagen en daar kom je niet beschaamd uit. Ervaart een mens dan geen dingen? Zeker wel, maar dat kan nooit de grond of de maatstaf zijn. Alle ondervinding die niet als kern met zich meedraagt het geloofsvertrouwen op de beloften die in Christus ja en amen zijn, is niet houdbaar voor de eeuwigheid. Maar als dit de kern van je leven wordt, Jezus en Die gekruisigd, het vertrouwen op Hem en Zijn werk alleen, met afzien van alles van jezelf, daar ligt het leven en de vrede die alle verstand te boven gaat. Dat wens ik je ook van harte toe.

Je ds. A. Kot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Kot

• Geboortedatum:
  25-12-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Huizen
• Status:
  Actief

85 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven