Zoeken en worstelen brengen niet dichter bij Jezus

Ds. B.M. Meuleman | Geen reacties | 12-02-2025| 14:08

Ik ben een meisje van 18 jaar dat haar hele leven al wel bezig is met God en godsdienst. Al jong vroeg ik mij af wie God was en hoe ik een nieuw hartje kreeg en wat dat dan was. De laatste jaren is er nogal wat in mijn leven gebeurd: familie werd ernstig ziek, bekenden overleden, ik kwam tegen een depressie aan te zitten en geloof dat ik daar door God ben uitgehaald.

Ik ben in die laatste jaren nog meer bezig geweest met de Bijbel. Soms dacht ik dat God echt tot mij had gesproken en voelde het alsof ik dicht bij Hem mocht leven, het was echt belangrijk voor me. Maar ik merk dat dat vaak helemaal weg is en zeker het laatste jaar voelt het helemaal niet meer zo. Ik denk wel veel na over God, hoewel altijd veel te weinig. De laatste tijd merk ik dat ik wel serieuzer ermee word. Ik moet een keer sterven en dan moet ik God ontmoeten, maar dat kan ik niet. Ik moet bekeerd worden, wedergeboren, een nieuw hart krijgen en Zijn kind worden. Als ik er over na denk om altijd voor Hem te mogen leven, merk ik wel een klein verlangen daarnaar, maar het voelt ook zo onbereikbaar.

Ik loop met veel vragen over de bekering en alles wat er mee samen hangt. Hoe gaat dat? Wat moet je doen om bekeerd te worden? Wat is dan de wedergeboorte? Hoe word je zalig? Hoe kan ik leven met God? Die vragen houden me veel bezig. Ik merk dat me dat ook in de weg staat. Soms ervaar ik wel momenten dat ik me als het ware erg verloren voel en weet dat ik echt niet zo voor God kan bestaan, maar het volgende moment voel ik niets.

Ik merk dat ik enerzijds graag bekeerd wil worden, maar anderzijds ook helemaal geen zin heb om te bidden en Bijbel te lezen. Ik denk dat bekering begint bij zondekennis, maar dat heb ik zo weinig. Ik voel me vaak helemaal niet zo schuldig als ik denk dat ik zou moeten. Dan voel ik me soms zo machteloos dat ik daar niet meer van voel, dan denk ik, zo kan ik toch nooit bekeerd worden als ik niks van mijn zonden voel?!  Ik bid wel of God me mijn zonden wil laten zien en of Hij mij wil brengen aan Zijn voeten maar het lijkt wel of er niets gebeurt.

Soms ga ik naar de kerk of luister ik een preek thuis en hoop ik antwoord te vinden op hoe ik bekeerd moet worden, maar ik vind het niet. Soms lees ik in de Bijbel en hoop ik iets te lezen waar staat dat mijn zonden zijn vergeven en dat ik bij Hem hoor, maar het staat er niet zo zwart op wit natuurlijk. Ik vind dit erg lastig allemaal. Ik moet bekeerd worden, ik kan zo niet sterven en eigenlijk ook niet leven. Maar hoe kan ik nou tot geloof komen? Hoe word ik bekeerd? Wil God zo iemand als ik ben, die vaak geen zin heeft, niks weet en veel zonden doet en daar ook nog eens van houdt, wel hebben?

Vaak ben ik ‘s avonds het meest bang om te sterven. Dan denk ik van: ik ga heel veel Bijbellezen en bidden. Maar ik moet ook slapen en kan niet de hele nacht wakker zijn, toch? Hoe moet dat dan? Moet je de hele nacht wakker zijn en Bijbellezen, komt God dan? In een preek zeggen ze vaak dat als je echt nood hebt je niet gaat slapen voor je Hem kent, hoe zit dat dan?

Het zijn nogal wat vragen, maar ik hoop dat u mij kunt helpen. Ik wil mijn vraag graag stellen aan een dominee uit de HHK...

Groeten van een (vaak te weinig) worstelend meisje.

Beste vraagstelster,

Je eindigt je vraag met de groeten van een (vaak te weinig) worstelend meisje. Ik denk dat een belangrijke reden voor al je vragen schuil gaat in wat je hier tussen haakjes schrijft. Aan de ene kant is het mooi om te zien dat je zo worstelt met je zaligheid, want er zijn veel mensen in deze wereld die daar helemaal niet mee worstelen. Aan de andere kant vind je zelf dat je juist vaak te weinig worstelt. Maar daarachter gaat de gedachte schuil dat je de zaligheid op de een of andere manier moet verdienen, want als je te weinig worstelt met je zaligheid moet je blijkbaar meer worstelen om bij God in de gunst te komen en Zijn genade te verdienen. Maar het antwoord op al je vragen is niet dat je nog meer moet worstelen, nachten wakker moet liggen, ijveriger de Bijbel moet lezen, een sterker verlangen naar God moet hebben, meer zondekennis moet voelen en nog veel meer andere dingen. Het antwoord op al je vragen is -eenvoudig gezegd- Jezus Christus, maar in Hem ligt dan ook alles dat je nodig hebt. Ik zal dat verder uitleggen.

De fout die veel mensen maken wanneer ze beseffen dat ze voor eeuwig verloren gaan zonder Gods genade is dat ze er alles aan doen om die genade te verdienen. En dat terwijl Gods genade nu juist gratis is, gegeven wordt om niet, zonder enige voorwaarde of verdienste van onze kant, want anders zou genade geen genade meer zijn. Maar toch proberen ontwaakte zondaren er alles aan te doen om zalig te worden – en op zich is dat niet verkeerd. Het is begrijpelijk dat zondaren die zien dat ze de eeuwige straf verdiend hebben er alles aan willen doen om die straf te ontlopen. Maar het enige dat zondaren hoeven te doen om de zaligheid te ontvangen, is zichzelf over te geven in de handen van Jezus Christus en juist dat doen ze vaak niet. Het enige Middel tot hun behoud, Jezus Christus, is nu juist het Middel dat ze vaak links laten liggen om te proberen op een andere manier zalig te worden. Dat kan komen door een bepaald type prediking en kerkelijk onderwijs. Het kan komen omdat ze een verkeerde voorstelling hebben van Gods weg om zondaren zalig te maken. Het komt in ieder geval omdat wij allemaal ons van huis uit verzetten tegen Gods onverdiende genade en graag een eigen weg zoeken om zalig te worden, in het bijzonder wel wanneer die weg er godsdienstig uitziet en vroom klinkt. Het laatste dat we willen, is ons zelf laten vallen in de doorboorde handen van Christus als zondaren die helemaal niets hebben en niets verdienen. 

De Bijbel leert ons duidelijk dat Gods genade alleen ons zalig maakt en dat wij niets mee kunnen brengen om Hem aan te bieden. Zo lees je in de Romeinenbrief dat God de goddeloze rechtvaardig verklaart die niet werkt maar gelooft in Hem, Die de goddeloze rechtvaardigt (Romeinen 4:5). Concreet betekent dit dat al je zoeken en worstelen en al je ‘werken’ om maar dicht bij God te komen je geen stap dichter bij Hem brengt. Er zijn niet allerlei (vrome) voorwaarden waar je eerst aan moet voldoen, voordat God je Zijn genade wil geven. Laten we op dat punt je vraag eens doornemen. 

Je schrijft dat je veel over God nadenkt, hoewel altijd veel te weinig. Vanuit de Bijbel moet ik je zeggen dat je inderdaad veel en veel te weinig over God nadenkt omdat je van huis uit goddeloos bent, van God niets wilt weten en liever helemaal niet over Hem nadenkt. Maar de oplossing is niet om dan maar te proberen zoveel mogelijk of zelfs altijd over God na te denken, want al je nadenken over God brengt je niet dichter bij de zaligheid. Bovendien kun je dat uit jezelf niet. God wil je rechtvaardig verklaren zoals je van nature bent: goddeloos, zonder enig verlangen om over God na te denken. Het is waar dat je te weinig over God nadenkt maar God geeft je Zijn genade dan ook niet omdat je op een bepaald moment wel genoeg over Hem zou nadenken. Hij geeft je graag en van harte Zijn onverdiende genade omdat Hij altijd bezig is om aan jou te denken. Omdat Hij in de eeuwigheid heeft nagedacht hoe Hij jou zondaar kan verlossen zonder dat je daar iets aan moet bijdragen, want dat kun je niet. Daarom zond Hij uit Zijn grote en onvoorwaardelijke liefde Zijn Zoon in deze wereld om voor jou te lijden en te sterven, om je volkomen Zaligmaker te zijn. Toen Hij stierf aan het kruis, had Hij jou op het oog en dacht in Zijn zelfopofferende liefde aan jou. Je hoeft Zijn liefde en genade slechts te ontvangen. 

Je schrijft verder dat je laatste tijd serieuzer wordt, maar ook dat brengt je niet dichter bij God. Veel serieuze en ernstige kerkmensen gaan verloren omdat zij nooit leerden op Christus alleen te vertrouwen voor hun zaligheid. Ze willen wel serieus en ernstig en godsdienstig zijn, maar ze willen niet de zaligheid van hun ziel als geschenk uit Christus’ doorboorde handen aanvaarden. Maar, om weer terug te komen op Romeinen 4, God rechtvaardigt geen mensen omdat zij serieus en ernstig zijn en trouw de kerkdiensten bezoeken. Hij rechtvaardigt goddelozen die niets hebben dan enkel schuld, vijandschap, onverschilligheid en zonde tegenover God. Je hoeft niets mee te brengen naar God om Zijn genade te verdienen, want dat heb je niet. Je kunt je alleen als een goddeloze rechtvaardig laten verklaren door God omdat Christus alles heeft verdiend wat voor jouw zaligheid nodig is. Heel Zijn leven op aarde was Zijn verstand vervuld van de dingen van Zijn Vader en leefde Hij volkomen oprecht in diepe ernst voor Hem. Hij gehoorzaamde Zijn Vader volkomen en verwierf zo een volkomen gerechtigheid voor mensen vol ongerechtigheid. 

Je loopt met veel vragen over de bekering en de wedergeboorte, over een nieuw hart krijgen en hoe je een kind van God wordt. Dat is een kluwen van vragen die wel met elkaar samenhangen maar toch ook van elkaar verschillen. Maar voor al die vragen geldt wat ik in het begin van mijn antwoord al schreef: In Jezus Christus vind je alles wat je nodig hebt. Je moet bekeerd worden, schrijf je? Christus geeft het je. Je moet wedergeboren worden? Hij schenkt het je. Je hebt een nieuw hart nodig? Het is in Christus te vinden. Hoe word je een kind van God? Door Christus, zoals de Bijbel zegt: “Zovelen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht (de volmacht, het recht) gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven” (Johannes 1:12). Wanneer je ‘slechts’ Christus aanneemt, dat wil zeggen Hem ontvangt uit de handen van Zijn Vader en in Hem gelooft, dat wil zeggen op Hem vertrouwt voor heel je zaligheid, ben je zonder enige twijfel een kind van God. Alles wat je nodig hebt voor je zaligheid, of het nu je bekering is, de wedergeboorte, een nieuw hart en het kindschap van God, vind je in Christus. Hij schenkt het je. Gratis, zonder enige voorwaarde, om niet. Je hoeft alleen maar je lege handen op te houden. 

Wat je ook noemt in je vraag is dat je gevoel nogal wisselt. Soms voel je je verloren, soms voel je helemaal niets. Enerzijds merk je dat je graag bekeerd wilt worden, het moment erop is dat gevoel weg en heb je geen zin om te bidden en de Bijbel te lezen. Wat betreft zondekennis voel je je vaak helemaal niet zo schuldig als zou moeten. Je voelt je soms zo machteloos als het gaat om je gevoel, het gebrek aan voldoende zondekennis, dat je twijfelt of je zo wel bekeerd kunt worden. 

Ook hier ga je er (onbewust) van uit dat je gevoel een grond is om zalig te worden, een voorwaarde om Gods genade te ontvangen. Je moet eerst iets voelen voordat God je wil bekeren. En als je wat voelt, moet het wel voldoende zijn, zeker wanneer het gaat om de kennis van je zonden. 

Als ik zo je vragen lees, doe je me denken aan Christen in de Christenreis van John Bunyan. Je zit vast in een moeras van zondekennis, twijfels en machteloosheid. De enige weg uit dit moeras is niet dat je meer moet voelen maar Gods beloften die als stenen door de hele Bijbel zijn neergelegd om daar je voeten op te zetten. Dat zijn beloften als: “Wie tot Mij komt, zal ik geenszins uitwerpen” (Johannes  6:37), “Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven” (Mattheüs 11:28) en vele andere beloften. Ze schijnen alle als heldere sterren in de nacht om je de weg te wijzen. Al deze beloften zijn stuk voor stuk bedoeld om je tot Christus te leiden. Ze nodigen je van harte uit om vooral tot Hem te komen die Zijn genade schenkt, onafhankelijk van wat jij voelt of niet voelt. Het zijn niet jouw godsdienstige of geestelijke gevoelens die maken dat Christus je zonden vergeeft en je bekeert. Jouw gevoel of gebrek daaraan is geen voorwaarde om tot Hem te mogen komen. Het gaat er niet om wat jij voelt maar wat Hij gevoeld heeft toen Hij leed en stierf aan het kruis. Het gaat erom wat Hij nog steeds voor je voelt: een diepe, sterke en grote liefde om Zich over je te ontfermen en je eeuwig leven te geven. Hij is met ontferming over jou bewogen en wil niets liever dan dat je direct naar Hem toevlucht en jezelf overgeeft aan Hem om je door Hem zalig te laten maken. Nogmaals: Hij rechtvaardigt geen kerkmensen met voldoende godsdienstige gevoelens zoals het besef van je zonden en de noodzaak van bekering. Hij rechtvaardigt goddelozen die niets hebben, geen gevoel of geestelijk verlangen maar die dood zijn door hun zonden en misdaden. Je hoeft daarom niets mee te brengen naar Jezus Christus want in jezelf heb je ook niets dan alleen zonde, dood en schuld. 

Weet je waar zondekennis voor nodig is? Zodat je direct, zonder omwegen, tot Christus gaat en op Hem vertrouwt. Of je zondekennis nu diep is of oppervlakkig speelt in dit opzicht geen rol. Het diepgaand voelen van je zonde en ellende maakt je niet zalig maar het vluchten tot Jezus. Iemand die ziek is wordt niet beter door zijn ziekte grondig te leren kennen. Het helpt hem ook niet om zich vooral zo ellendig en ziek mogelijk te voelen en daar de hele dag over te lopen klagen. Wat de patiënt helpt, is naar de dokter gaan en de juiste medicijnen gebruiken. Zo moet jij niet proberen je zo ellendig en zondig mogelijk te voelen. Je moet tot Christus gaan. Hij is het Medicijn tegen de dodelijke ziekte van je zonde. Veel kerkmensen dreigen voor eeuwig verloren te gaan omdat ze een voldoende mate van zondekennis als een voorwaarde zien om bekeerd te worden, maar ze laten na wat de Bijbel ons zegt: komen tot de Zaligmaker. Voor hen geldt wat Jezus zegt in Johannes 5: “Onderzoekt de Schriften, want gij meent in dezelve het eeuwige leven te hebben, en die zijn het die van Mij getuigen. En gij wilt tot Mij niet komen opdat gij het leven moogt hebben.”

Het is het juist andersom: wie op Christus vertrouwt en op Zijn grote zondaarsliefde, die gaat pas werkelijk de grootte van zijn schuld en de ernst van zijn zonde zien. De bitterste tranen van betrouw worden vergoten aan de voet van het kruis omdat het betraande oog van het geloof op de stervende Heiland ziet. Wacht daarom niet tot je voldoende berouw hebt. Kom tot de Heiland die je berouw geeft. 

Daar wil ik aan toevoegen dat je dus ook niet moet wachten tot God je bekeert en je bekeerd wordt. Dat is een vreemd soort passiviteit en lijdelijkheid die op de een of andere manier veel kerkmensen geestelijk verblindt. In het Nieuwe Testament lees je dat Jezus ons oproept, niet dat je bekeerd moet worden (passieve vorm), maar wel: “Bekeert u” (gebiedende wijs). En Johannes de Doper en de apostelen zeggen het ook. Natuurlijk kun jij je niet in eigen kracht bekeren, maar Christus geeft je alle kracht die je nodig hebt. Je bekeren is niets anders dan je afkeren van je zonden en je tot Christus wenden om zaligmakende genade. Voor de bekering van je hart en leven moet je dus bij Hem zijn! “Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde; want Ik ben God en niemand meer” (Jesaja 45:22), is weer zo’n ‘stapsteen’ die je in de Bijbel vindt om uit het moeras te komen. Kom tot Jezus Christus op grond van Zijn eigen Woord en belofte, “want zovele beloften Gods als er zijn, die zijn in Hem ja, en zijn in Hem amen” (2 Korinthe 1:20).

Samenvattend is de pastorale raad die ik je wil geven dit: stop met worstelen. Geef alles over aan Hem, Die voor jouw zaligheid worstelde in de hof van Gethsémané tot Zijn zweet als druppels bloed naar buiten geperst werd. Het is niet jouw worsteling die je zalig maakt of dichter bij God brengt. Het zijn de oneindige worstelingen van de Zaligmaker toen Hij Zijn ziel tot een schuldoffer stelde in de hof. Het is Zijn bittere lijden en Zijn smadelijke dood aan het kruis dat jou zalig maakt. Het is voor jou, als de zondaar en goddeloze die je van nature bent, dat Hij de totale Godverlatenheid tot in de diepte van de hel onderging om jou uit genade de volle zaligheid te schenken. Hij heeft het zelfs al beloofd bij je doop (ervan uitgaande dat je de kinderdoop hebt ontvangen). In de doopbelofte noemt God de Vader jou Zijn kind. En Christus verzegelt je dat Hij je wast in Zijn bloed van al je zonden en je in de gemeenschap van Zijn dood en opstanding inlijft. Zo word je van al je zonden bevrijd en rechtvaardig voor God gerekend. Bovendien wil de Heilige Geest je alles toe-eigenen wat je in Christus hebt. Van jouw kant blijft slechts over om “amen” te zeggen op Gods grote liefde en heerlijke belofte. Laat je vallen in de armen van je gekruisigde Heere en Heiland!

Jezus, niet mijn eigen kracht,
niet het werk door mij volbracht,
niet het offer, dat ik breng,
niet de tranen, die ik pleng,
schoon ik ganse nachten ween,
kunnen redden, Gij alleen.

Hartelijke groet,
Ds. B. M. Meuleman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B.M. Meuleman

• Geboortedatum:
  20-05-1972
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Hoogeveen
• Status:
  Actief

69 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven