Bezwaarde ouderling in vrijzinnige gemeente

Ds. A. van Vuuren | Geen reacties | 06-02-2025| 08:03

Sinds een paar maanden worstel ik met het volgende probleem. Ik ben een actief meelevend gemeentelid in een gemeente binnen de PKN. En sinds ongeveer een jaar ook ouderling. Heb me hier altijd thuis gevoeld. Nu merk ik hier gaandeweg een verschuiving richting meer vrijzinnigheid. En daar voel ik me zeker niet bij thuis. Steeds vaker kies ik op zondag(avond) ervoor om een kerkdienst van een naburige kerk binnen de gereformeerde bond te bezoeken.

Mijn worsteling zit ‘m in het feit dat ik bij mijn bevestiging tot ouderling heb verklaard en beloofd dat 1. God mij roept tot dit werk... en dat ik mijn ambt waardig en trouw zal bedienen met liefde voor de gemeente; maar ook 2. dat ik de Heilige Schrift aanvaard... als regel van geloof en daadwerkelijk wil tegenstaan al wat daarmee strijdig is. Onder de huidige, nieuwe predikant (we hebben twee predikanten), die een vrijzinnig geloof voorstaat en predikt, kan ik ad2 niet gestand doen. Onder hem ben ik dan ook geen ouderling van dienst; dat wordt geaccepteerd. Maar als ik vertrek breek ik mijn belofte ad1 en dat voelt als weglopen, in de steek laten. Medegemeenteleden en kerkenraadsleden zien het probleem niet zo, die zijn content met de  nieuwe predikant.

De ‘oude’ predikant eveneens, al vraagt deze mij wel om het geweten van de gemeente te blijven. En ik probeer dat ook, maar het is zo moeilijk vol te houden onder een prediking met Jezus als voorbeeld maar niet als Verlosser en opgestane Heer en met een merendeel van de gemeente die blijkbaar vrijzinniger is dan ik eerder heb gemerkt. Maar misschien ben ik wel hoogmoedig en maak ik mijn  rol groter dan deze is. Ik hoop dat iemand mij waardevol kan adviseren.

Beste broeder, 

Je worsteling en vragen zijn alleszins begrijpelijk. Als er inderdaad een verschuiving is richting de vrijzinnigheid, dan is dat een zorgelijke ontwikkeling. Als je  onvoorwaardelijk wilt buigen voor het gezag van Gods Woord en zich daarin ook nog eens een eenling voelt, zit je als ambtsdrager in een moeilijke parket. Zeker als je roepingsbesef groot is. Of je ook vrouw en kinderen hebt blijkt niet uit je vraagstelling. Maar dat zou het nog complexer maken met het oog op catechisaties, etcetera. 
  
Overigens begrijp ik niet helemaal waarom je meent dat je door te blijven je ambtelijke geloften niet kunt nakomen. U hoeft zich in geweten immers niet bezwaard te voelen. Ten aanzien van punt 1: U kunt toch in liefde en trouw de gemeente dienen, ondanks een eventuele valse leer? Als u ouderling bent kunt u zelfs op huisbezoek juist Gods Woord op de rechte wijze laten spreken. Ook op gemeente-avonden, bijeenkomsten kun je je stem laten horen. Wellicht dat er dan een andere gemeenteleden wakker worden. De profeet Elia dacht ook dat hij als enige was overgebleven. Maar er bleken er nog 7000 te zijn, die de knie voor Baal niet gebogen hadden.  

Ten aanzien van punt 2. U kunt er toch met de desbetreffende predikant over spreken na de preek? Hem aanspreken op wat niet is overeenkomstig Gods Woord? Begin er mee om een gesprek daarover met hem aan te gaan, thuis of in de pastorie. Aan de hand van 1 Petrus 2 bijvoorbeeld kun je laten zien dat Jezus het alleen ons heeft voor gedaan, maar ook voor ons aan het kruis is gegaan. 
  
De situatie waarin je verkeert is zeker niet eenvoudig. Maar daardoor krijg je meer de Heere nodig en dat is geestelijke winst voor jezelf. Bovendien word je er door opgescherpt. Je wordt immers daardoor gedrongen om Gods Woord en de belijdenisgeschriften te onderzoeken. Om zo ook een weerwoord te hebben. Iets wat wellicht niet zou gebeuren als je je gezapig zou laten meedrijven met een orthodoxe gemeente, waarin men allemaal gelijk denkt. 
  
Wegblijven uit de dienst is wel de makkelijkste weg, maar is het ook de juiste weg? Bovendien kan dat ook demonstratief overkomen. Ik begrijp dat je eigen geloofsleven vermagert als je stenen voor brood krijgt. Dat je bijvoeding zoekt in de prediking van een naburige gemeente langs digitale weg is dan ook een geoorloofde methode.  
  
Dus mijn advies zou zijn: Blijf op je post, tenzij men je monddood maakt, of je je plaats ontzegt als ambtsdrager. In het verleden zijn er gemeenten geweest die opschoven in reformatorische richting. Juist omdat enkele ambtsdragers, die de schriftuurlijk-bevindelijke prediking voorstonden, op hun post bleven. Volhard in het geloof dat eenmaal de heiligen is overgeleverd. Zie de brief van Judas. 
  
Of je je eigen rol niet te belangrijk maakt? Dat doen we als we menen dat de redding van de gemeente van ons zou afhangen. Verwacht het van de Heere. Hij Die u roept, is getrouw; Hij zal het ook doen" (1 Thessalonicenzen 5:24). 
  
Met broederlijke groet,
Ds. A. van Vuuren  

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Vuuren

• Geboortedatum:
  02-11-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Capelle a/d IJssel
• Status:
  Actief

136 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven