Euthanasie overwegen door psychische problemen

Ds. P.C. van Keulen | 2 reacties | 18-11-2024| 11:56

Ik ben een jonge vrouw van 18 jaar. Ik worstel al sinds mijn twaalfde jaar met psychische problemen. Het wordt steeds ondraaglijker, waarbij ik op een punt ben dat ik niet meer wil veranderen en euthanasie aan het overwegen ben. Nou ben ik bang dat als ik er niet meer ben, ik toch niet bij God kom. Ik weet dat het niet aan gevoel gekoppeld is en dat we door het geloof in Jezus Christus gerechtvaardigd zijn. En ook dat we Zijn liefde niet kunnen verdienen; het bewijs van Zijn liefde is nou eenmaal te zien aan het kruis op Golgotha. Maar toch maakt het me bang, ik wil niet voor eeuwig lijden in de hel. Ik wil voor eeuwig bij Jezus zijn. Hoe weet ik dat zeker?

En weegt euthanasie ook mee als ik voor God sta? In mijn omgeving is euthanasie namelijk niet bespreekbaar, want God bepaalt het einde van je leven. En ‘kinderen van God kiezen niet voor euthanasie’. Dus ik vind het nogal lastig.

O ja en nog een vraag. Ik ben enorm bang voor verandering op elk gebied (autisme). Ook in het geloof worstel ik ermee. Ik ben zo enorm bang dat God mij gaat veranderen en hoe dat eruit ziet. En ik weet dat God dat in Zijn hand heeft. Maar die angst zorgt er dikwijls voor dat ik me afzonder van God en heel bewust ook. Hoe ga ik daarmee om en verandert God alleen de binnenkant of ook buitenkant?

Beste vragensteller,

Je tobt al lange tijd met psychische problemen en je bent op een punt gekomen dat het eigenlijk allemaal niet meer hoeft, de weg is zo zwaar, het wordt steeds ondragelijker. Welk een diepte waarin je in jouw jonge leven al zo lange tijd verkeert. In de eerste plaats hoop ik dat je professionele hulp hebt, omdat je er alleen niet meer uitkomt en het zicht op uitkomst in jouw geval steeds minder en minder wordt en je nu op een punt gekomen bent dat je niet meer wil veranderen en euthanasie aan het overwegen bent.

Je bent bang dat als je er niet meer bent je niet bij God komt, daarbij wetend dat Zijn liefde te zien is aan het kruis op Golgotha. Het eeuwig lijden maakt je bang, je wilt voor eeuwig bij Jezus zijn. Je vraagt: "Hoe weet ik dat zeker?" Je geeft zelf het antwoord al: "Door het geloof in Jezus Christus alleen gerechtvaardigd." En dat mag ook alle angst doen wijken en kan je doen zingen: "Zo ik niet had geloofd dat in dit leven, mijn ziel Gods gunst (in Jezus) en hulp genieten zou, mijn God, waar was mijn hoop en mijn moed gebleven." In Jezus kan er verder uitgekeken worden naar het van aardse zorg ontslagen te zijn en de drieënige God voor eeuwig te roemen. Maar daarmee zijn jouw aardse zorgen natuurlijk niet automatisch voorbij, toch mag je daarin ook Jezus' stem horen: "Komt allen (!) tot Mij, die vermoeid en belast bent en Ik zal u rust geven", hoe wil Hij ook in tijdelijk opzicht schenken wat nodig is om verder te kunnen gaan..

Ik denk ook aan Elia, al waren zijn omstandigheden anders, voor hem hoefde het allemaal ook niet meer, hij zat teneer, in zijn gedachten, met zijn worstelingen, de weg was voor hem ook zo zwaar, te zwaar. Hij bad om te sterven, hij zei: "Het is genoeg, neem nu mijn leven HEERE." Hij legde zijn diepte, uitzichtloosheid bij God neer, ja, bad God zelfs om hem weg te nemen van deze aarde. En dan lezen we dat God tot hem komt en tot tweemaal toe zegt: "Sta op een eet", waarbij ook: "Want de weg zou voor u te zwaar zijn."

Misschien heb je al zo veel gebeden, maar is jouw situatie alleen maar donkerder en donkerder geworden en dat God in jouw omstandigheden geen verhorend God schijnt te zijn, maar laat deze geschiedenis je toch mogen bemoedigen en houdt in je vragen, je moeiten, je pijn, je verdriet het oog op Hem gericht, laat Hem niet los, tenzij Hij je zegent.

Je vindt het lastig dat in jouw omgeving euthanasie niet bespreekbaar is, God bepaalt immers het einde van het leven. Ik denk dat je wel begrijpt hoe dat jouw omgeving er in staat als het gaat om euthanasie, maar kan het ook zijn dat jij je niet gehoord weet over de diepte waarin je verkeert, dat er door jouw omgeving met betrekking tot euthanasie een standpunt ingenomen wordt, maar de vraag, de zorg, de pijn, de moeite waarin je verkeert niet beseft wordt, of dat je er bang voor bent dat ze jou niet zullen begrijpen als je er over zou beginnen? Ook met betrekking tot dit aspect is het belangrijk dat je (christelijke) professionele hulp hebt of krijgt; mogelijk is er ook pastorale ondersteuning mogelijk vanuit jouw kerkelijke gemeente, de predikant/voorganger bijvoorbeeld.

Het werkelijk goed sterven, euthanasie, ligt alleen in Jezus, want wie in Hem gelooft zal niet verloren gaan, maar eeuwig leven, omdat in Hem de liefde van God voor de grootste van de zondaren gezien wordt. Zeker, die liefde is niet te verdienen, het is genade, en daarom, het enige dat telt als wij voor God staan wil het eeuwig goed zijn is het offer van de Heere Jezus Christus.

Je bent ook bang voor verandering, bang dat God je gaat veranderen en hoe dat er uitziet, en dat brengt voor jou vaak mee dat je je van God (heel bewust) afzondert. Het klinkt misschien eenvoudig, je hoeft niet bang te zijn; inderdaad, God heeft het in Zijn hand en leg dan ook zo maar deze moeite, deze angst in Zijn hand, en hoor daarbij, al is ook dit weer in een heel ander verband, de woorden die God sprak bij bijvoorbeeld Zacharias, Maria en de herders, toen er zulke grote veranderingen kwamen in hun leven: "Vreest niet". Hoe bang je ook bent voor verandering, Hij is de Onveranderlijke en laat nu ook deze woorden horen: "Vreest niet."

Heel veel sterkte en Gods nabijheid toegewenst,
Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

141 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven