Verschillende levensstijlen van christenen

Ds. A. Kot | Geen reacties | 29-10-2024| 14:45

Ik vind het verwarrend dat er zoveel verschillen zijn tussen gelovigen (dat ik in mijn nabije omgeving ervaar) met name in levensstijl. Dan bedoel ik dat wat de een als zonde beschouwt en ervaart, de ander dat geen zonde vindt. Nu weet ik dat er grijze gebieden zijn en ik zelf zondig ben en zonde doe. Ook dat een ieder voor zijn eigen leven en keuzes verantwoordelijk is en niet naar een ander hoeft te kijken.  

Als voorbeeld de tv. De een kan dat in de huiskamer hebben staan en bewuste keuzes maken, terwijl de ander de neiging en verleiding voelt alles te willen kijken, ook wat niet naar Gods Woord is. Toen ik tot persoonlijk geloof kwam en God persoonlijk leerde kennen kreeg ik moeite met popmuziek luisteren, bepaalde films kijken waarin zondige levensstijl openlijk naar voren komt, kroegbezoek enzovoorts. Omdat ik de zonde ben gaan haten en God heb lief gekregen en wil leven tot Zijn eer (waarin je zoveel tekort schiet) ging ik dat toch zien als ‘dingen van de wereld’ waar ik zelf lang in geleefd had en wat ik nu niet meer wilde en kon nu ik God persoonlijk had leren kennen.

Ik zie in mijn naaste omgeving soms dat anderen (die ook een persoonlijke relatie met God hebben) dat wel vinden kunnen,  bijvoorbeeld popmuziek luisteren, feestjes geven met muziek, het prima vinden dat kinderen dat doen. Een dansavondje (bijvoorbeeld bij een bruiloft) is prima (gezellig meedoen). Ik vind dat zelf verwarrend. Ook voor kinderen kan dat lastig zijn uit te leggen, omdat zij zien dat iets bij een ander wel kan terwijl thuis iets anders gezegd wordt. Hoe kun je hier het beste mee omgaan?

Als ongelovigen een bepaalde levensstijl hebben dan begrijp je dat. Ik vind het zelf erg verwarrend als je datzelfde ook bij gelovigen ziet. Ik denk regelmatig: doe ik dan nou zo moeilijk? Maar als ik de keus heb tot wereldse muziek of christelijke, dan kies ik toch liever voor het laatste. Ik merk dat ik er zelf ook niet altijd uitkom en het verwarrend vind dat er zoveel verschillen zijn.  Het maakt het leven zo moeilijk.

Beste vragenstel(l/st)er,

Dank voor je openhartig schrijven. Ik begrijp je heel goed. De verwarring die je ervaart is, denk ik, voor velen heel herkenbaar. Het probleem waar je mee worstelt is zal door menigeen ervaren worden. Ik heb niet de indruk dat ik het voor je kan oplossen maar misschien mag ik je een paar zaken aanreiken waar je misschien winst mee kunt doen.

1. Laat ik beginnen met een paar dingen die je zelf ook al noemt. We lezen in het Woord van God dat er over verschillende zaken verschillend gedacht kan worden. In de Bijbelse tijd bijvoorbeeld over het eten van offervlees. De een kon dat wel terwijl de ander dat zag als afgodendienst. Zo waren er veel meer dingen. Het ging daarbij uiteraard niet om de kernzaken van het Evangelie maar om rand- en bijzaken en daarin moet ieder in zij eigen gemoed verzekerd zijn. Je kunt in die dingen niet over elkaars geweten heersen en dat mag ook niet. Dat laat onverlet dat over die zaken de spanningen in de gemeenten hoog konden oplopen, zoals blijkt uit het Bijbels getuigenis.

2. Vervolgens leert de Bijbel ook dat, al is er christelijke vrijheid, we ervoor moeten oppassen elkaar niet tot een aanstoot te zijn. Als wij met een recht gemoed dingen voor God kunnen verantwoorden die onze broeder of zuster niet kan verantwoorden doen we er goed aan om daar rekening mee te houden en voor hem of haar geen valstrik te worden. De Bijbel leert ons dus voorzichtig te wandelen te midden van medegelovigen en geen ergernis te geven. Ik snap best dat hier wellicht ook ergens een grens ligt maar ik heb wel de indruk dat christenen deze regel der liefde nogal eens vergeten.

3. Dan moeten wij ook beseffen dat er in de wereld verschillende volken zijn, met verschillende culturen en achtergronden. En aangezien God uit al die volken, geslachten, natiën, talen en tongen Zijn gemeente haalt is daarmee een bepaalde diversiteit gegeven. Ik geloof niet dat wij dat allemaal van anderen moeten overnemen. Net zo min als wij het van anderen allemaal moeten veroordelen. We hebben immers allemaal onze eigen afkomst en een ieder is op zijn eigen manier “gebakerd” zoals men vroeger wel zei. Ik zou in dit opzicht wel willen zeggen: laten we maar gewoon proberen een beetje onszelf te blijven en de drang naar (nodeloze) vernieuwing een beetje te onderdrukken.

4. Dan: je ervaart het als een probleem tussen “gelovigen” en hen die ook “een persoonlijke relatie met God hebben”. Ik zou op dit punt willen zeggen: oordeel daar niet over. Dat kunnen we niet en dat hoeven we niet. Er zijn nog altijd wijze en dwaze bouwers, wijze en dwaze maagden en het is nog altijd waar dat niet alles Israël is wat Israël heet. We komen juist bij het verbondsvolk Israël in de Bijbel veel misstanden tegen en de vrees wordt dikwijls uitgesproken dat de kinderen van het koninkrijk verloren zullen gaan terwijl anderen behouden worden. Wanneer onze medechristenen niet wandelen naar de regel van Gods Woord, niet eens zozeer in uitwendige zin maar zeker in inwendige zin, dan hebben te vrezen dat zij buiten de genade zijn of op zijn best ongezonde christenen zijn waaraan wij geen voorbeeld moeten nemen. De Bijbel waarschuwt, dacht ik, veelvuldig tegen geestelijk verval, wereldgelijkvormigheid en een geloof zonder de werken (Jakobus). Onze maatstaf moet dus niet zijn wat anderen doen maar wat God zegt in Zijn Woord. 

5. Dat brengt ook nog bij het volgende: onze norm voor geloof en leven is het Woord van God. Dat hebben we, als het goed is,  door genade lief gekregen. Het is te merken of iemand wandelt door de liefde tot God en Christus en verlangt om voor Hem te leven. Het is aan iemand te merken of hij zich wil laten gezeggen door het Woord en zijn wandel hemelsgericht is. Of de gezindheid van Christus in ons ons is. Dan is er toch iets gekomen van een wereld waarin we ons niet thuis voelen en waarmee we niet uit de voeten kunnen. Dan komt er toch iets van de vreemdelingschap in ons leven. Dan zullen we ook ervaren dat de wereld ons haat omdat we van de wereld niet zijn. En bij wereld moet je dan niet alleen aan de goddeloze wereld denken maar ook aan de vrome wereld. Uiteindelijk is de godzaligheid niet gelegen in woorden maar in kracht (zo zegt de apostel).

6. Tenslotte: niemand moet denken dat het leven als (waar) christen makkelijk is. De Kerk moet door vele verdrukking ingaan in het Koninkrijk van God. Een dienstknecht is niet meerder dan zijn heer. Christus is ten diepste niet door de wereld maar door de kerk aan het kruis genageld. En nu zal een waar gelovige Zijn voetstappen moeten drukken. Achter de Meester aan het kruis maar dan ook de kroon. De strijd maar dan ook de overwinning. God heeft hier op aarde een strijdende Kerk. Maar straks zal dat allemaal achter liggen. Het gaat op de eeuwige heerlijkheid aan. De tranen van de ogen afgewist en eeuwige blijdschap op je hoofd.

Nog één raad: zie af van mensen, wat zij zeggen, doen en denken, houd in uw weg het oog op God (en Zijn Woord) gericht, vertrouw op Hem en de uitkomst zal niet falen.

Je ds. A. Kot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Kot

• Geboortedatum:
  25-12-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Huizen
• Status:
  Actief

82 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven