Angstig voor heden en toekomst

Lieve vragensteller,

Ik moest tijdens het lezen van je vraag denken aan 1 joh 4: 18
De volmaakte liefde van God (voor jou) drijft ALLE angst uit.
Vraag God of Hij jou de Waarheid wil laten zien over wie Hij werkelijk is. De Heilige Geest is nl de Geest vd Waarheid. En de Waarheid maakt je vrij.
Koop een basisbijbel naast je statenvertaling en ga ontdekken wat Hij wil zeggen tot je. Schrijf die dingen per dag op in een notitieboek .

Nader tot God en Hij zal tot U naderen zegt Jakobus

En Wie tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen

Wat een volmaakte liefde he....voor jou.

Dat je niet weet hoe je bekeerd moet worden, dat geeft niet. Dat wordt namelijk niet voor je gedaan, dat moet je zelf doen. Je bekeren is een opdracht!

Als je dat niet hoort op zondag, dan preekt jouw predikant niet goed.

Alles is al betaald, het ís al volbracht. Geloof je dat?

Geloof je dat Jezus dat ook voor jou deed?

Dát zijn de vragen waar je mee aan de slag moet.

Geloof je in God? Dat doen de duivelen ook!
Geloof je God? Op Zijn Woord? Hij liegt niet hoor! Hij wil ook jou redden, en wacht op jou...

Geloof in de Heere Jezus en je bent gered, buig je knieën en vertel alles aan de Heere Hij weet het immers al? Stort je hart voor Hem uit en bekeer je tot Hem.

Een lezenswaardig artikel die je hopelijk verder helpt: https://www.rd.nl/puntuit/menens/bekering/menens-kan-ik-bekeerd-worden.html

Ik denk dat de boodschap lastig aankomt. Het blijft namelijk steken in een aantal tussenfilters:
Een laag is bijvoorbeeld: Ja maar God moet toch beginnen want als ik zelf aan deze lastige klus(lees jezelf bekeren)ga beginnen wordt het vast geen succes. Trouwens wedergeboorte kan ik toch helemaal niet zelf? Of een andere, sterke: jij hebt het over geloof maar er zijn zoveel geloven: mijn catechisatie boekje stonden er al 4. Wie zegt mij dat ik in de goede grond gezaaid ben en het geen 'tijdgeloof' is? Straks hou ik mijzelf voor de gek en is het 'vriend, hoe zijn ge hier ingekomen (zonder bruiloftskleed)'... dus zomaar echt geloven/overgeven en dus vertrouwen dat Jezus je opvangt en niet afwijst is een te groot risico. Daar kun je niet op vertrouwen omdat jezelf blijkbaar ook dingen over je gered-zijn-staat wijs kan maken, dus----->> meten is weten: en dat betekent, graven in jezelf tot iets ontdekt dat je niet kapot geredeneerd krijgt..

Stel dat je 'de boze' was. Op wat voor manier zou je impact kunnen hebben. Je kunt die mensen niet uit de kerk krijgen, want dat zit verankerd in de cultuur. Je kunt de bijbel ook niet uit hun handen krijgen en een al te verwaterde vertaling krijg je er ook al niet binnen... Dan zou wellicht damage control een optie zijn: zorgen dat men de boodschap niet van de daken schreeuwt en anderen bereikt (doordat ze door alle twijfels nog teveel met zichzelf bezig zijn)

Beste vraagsteller, eens met Samanthi, vertrouw jezelf toe aan Jezus Christus. Als iemand op het punt staat te verdrinken en krijgt een reddingsboei toegeworpen, die redeneert niet, zo van, ja maar ik kan mezelf wel eens bedriegen. Die ziet maar één mogelijkheid meer en dat is met alle krachten die nog in je over zijn je werpen op die reddingsboei. En die boei wordt je toegeworpen in de prediking, wordt afgebeeld in de sacramenten van Doop en Avondmaal. En iedere keer als je leest in de Bijbel, dan wordt je vriendelijk en dringend genodigd om te komen tot Hem. Je zegt dat je een grote zondares bent, doe bij al je zonden die je al hebt nog niet die ene zonde erbij: het verwerpen van de aangeboden genade door Jezus Christus. Wat houdt je tegen, om je geheel te verlaten op Hem, niet alleen voor je schuld, maar ook voor je heiligmaking, zodat de wereld je niet meer in zijn greep houdt, je berouw krijgt over je zonden, want dat geeft Hij en zijn gevolgen van het geloof. Jezus is een immers een volkomen Zaligmaker en verloren is het toch al, het kan dus alleen nog maar meevallen.

Wat is de reden van de Eeuwige geweest om ons in deze tijd te plaatsen? Een vraag, want velen zouden graag in een tijd van hoogconjunctuur en welvaart willen leven. Een leven dat rustig verloopt. U zult er vast wel eens van gehoord hebben over de saamhorigheid in de vorige eeuw. Het bekende “touwtje aan de voordeur” was voor het gemak van de kinderen om naar binnen te komen. Nu krijgen zij een sleutel in handen gedrukt en komen in vaak een leeg huis.

Was het echte welvaart in die tijd? Welvaart is een grote verleider door alle eeuwen heen. Het zijn toch jouw prestaties en beloning voor het harde werken en het puur geluk hebben. Er is een nieuwe saamhorigheid ontstaan op basis van welvaart. Je hoort er wel of niet bij en je moet echt presteren om er niet buiten te vallen. Puur materialistisch gedachtegoed is er in onze tijd.
Het is de generatie uit een welvarende tijd die massaal de kerken heeft verlaten. Zij doen er niets meer aan en het doet hen niets meer.

Wat dat betreft is uw vraag heel herkenbaar. Als dan de Bijbel opengaat en wij met de realiteit van nu te maken krijgen dan zien wij alleen maar rampen op ons afkomen. Het is een stroomversnelling die de ouderen in meegesleurd worden. De gelovigen lijken een minderheid te worden.

Moeten wij daarin berusten of mogen wij vanuit een ander perspectief kijken. Iedere generatie is een verbinding met voorgaande en toekomstige generaties. Het geloof is de gouden draad in ons leven en is ook de kracht geweest van ons voorgeslacht. Dat ging door diepe dalen van oorlog en geloofsvervolging heen.

Het is een zegen van de Eeuwige om u een positie te geven in een moeilijke tijd. Zij krijgen de sterkste benen van Hem om staande te blijven.