Trauma, identiteit en persoonlijkheid

Ik ben een jongeman van begin 30. In de afgelopen jaren heb ik te kampen gehad met een depressie en PSS, hiervoor heb ik veel therapieën gehad. Dit in verband met allerlei nare ervaringen in het verleden. Zo ben ik jarenlang extreem gepest, heb ik te maken gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag met zelfs uiteindelijk misbruik. Vorig jaar zomer ben ik drie maanden genomen geweest bij een GGZ-instelling en sindsdien gaat het een stuk beter.

Echter dienen zich nu weer andere problemen aan. Ik merk dat ik veel moeite heb met relaties in de breedste zin van het woord. Ik trek mensen aan die verkeerde bedoelingen met me hebben. Zo heb ik een poosje geleden te maken gehad met iemand met een drugsverslaving die geld van me wilde hebben. Ik heb het idee dat dit te maken heeft met het vanuit een ongezond patroon relaties aangaan. Ook op het gebied van liefdesrelaties ervaar ik veel onrust. Ik heb sowieso het idee dat ik niet op het ‘level’ zit waarop veel leeftijdsgenoten zitten. Omdat ik eigenlijk mijn hele leven aan het overleven ben geweest heb ik weinig ruimte gehad om me daarmee bezig te houden.

Ik heb de afgelopen tijd het gevoel gehad dat ik aantrekkingskracht tot mannen voelde. Echter is dit niet op seksueel vlak. Ik fantaseer bijvoorbeeld niet over mannen. Nu is mijn vader wel in het verleden emotioneel afwezig geweest. In alles wat ik heb meegemaakt kon ik niet bij hem terecht. Ik heb dus nu het gevoel dat de aantrekkingskracht die ik voel tot mannen meer een soort vaderfiguur is wat ik in ze zoek en dat ik dat mogelijk verwar met homoseksuele aantrekkingskracht.

Anderzijds voel ik die aantrekkingskracht ook niet vaak tot vrouwen. Maar doordat ik denk hierin achter te lopen ten opzichte van leeftijdsgenoten, heb ik ook niet echt een idee wat ik me bij die aantrekkingskracht moet voorstellen. Misschien stel ik het me ook allemaal te rooskleurig voor? De laatste weken schiet zelfs door m’n hoofd dat ik misschien wel aseksueel ben.

Het geeft me allemaal zoveel onrust. Is het goed om hiervoor hulp bij een hulpverlener te vragen? Of zijn dit dingen die met de tijd wel op z’n pootjes terecht komen? Enerzijds denk ik: ik heb de afgelopen jaren al bij zoveel hulpverleners gezeten. Ik heb ook wel wat gezocht op internet en kom dan vooral bij relatietherapie uit, maar dat wordt niet vergoed en de kosten zijn ook best wel een drempel. Anderzijds denk ik: het heeft bij mij ook links met trauma’s, zou het via die weg ook onder zorg kunnen vallen die wel vergoed wordt?

Beste jongeman,

Gezien je geschiedenis vind ik het niet verwonderlijk dat je worstelt met binding en problemen ervaart ten aanzien van je identiteit. Je hebt veel onveiligheid ervaren en  daarnaast met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Er is al hulpverlening geweest middels een korte klinische opname die je verder heeft gebracht. Mijn vraag is of na opname er geen aanbod is gedaan voor een ambulant vervolg?

Ik ga er vanuit dat er nu geen hulpaanbod is. Ik vind het terecht dat je de vraag stelt of vervolghulp wenselijk dan wel noodzakelijk is om verder te komen. Nu weet ik niet wat je allemaal al geprobeerd hebt gezien je opmerking dat je al veel hulpverleners hebt gehad.

Laat ik concreet zijn: je worstelt met je identiteit van wie je bent en waar je staat in het leven. Het overleven wat je benoemt heeft mogelijk gevolgen gehad voor je persoonlijkheidsontwikkeling. Niet uit te sluiten valt dat dit ruis geeft voor je inschattingen en keuzes die je maakt, ook ten aanzien van relaties.

Het is overigens goed mogelijk dat verwarring rondom seksuele identiteit te maken heeft met verlangens naar geborgenheid door een vaderfiguur. Dit onderwerp komt m.i. inziens pas aan de orde als eerst meer gaat stilstaan en leert wie je bent en wat de mogelijkheden, maar ook wat valkuilen en beperkingen zijn in je functioneren.

Dan kom ik niet uit bij relatietherapie, maar meer een tweedelijns aanbod ambulant bij de GGZ, gericht op mogelijk trauma,  identiteit en persoonlijkheid. Het tweedelijns aanbod is ook gerechtvaardigd gezien je voorgeschiedenis met hulpverlening. Als je een verwijzing hiervoor vraagt aan je huisarts naar de GGZ en de instelling is via een contract verbonden met jouw verzekering, wordt het behandelen, behoudens eigen jaarlijkse bijdrage, vergoed. Van belang is dat er zorgvuldig psychiatrisch onderzoek wordt gedaan en in kaart wordt gebracht wat nodig is voor herstel of bij het ontwikkelen van coping.

Ik wens je succes om het aan te gaan.

Kees den Hamer,
Psychotherapeut/ Seksuoloog

Dit artikel is beantwoord door

C. den Hamer

• Geboortedatum:
  15-03-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  Zwolle
• Status:
  Actief

117 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven