Verstandelijk voor God buigen

Hoe moet ik voor God buigen? Ik zou Hem graag willen kennen als mijn Redder en lees dat ik Hem moet (mag) aannemen. Maar steeds als ik voor Hem buig en zeg “Heere, ik wil U dienen en voor U leven”, voelt het zo leeg. Alsof ik niet oprecht ben en maar wat zeg. Dat ik het alleen verstandelijk doe. Dan klaagt alles me aan en hoor ik steeds een veroordelende stem van binnen. Hoe vind ik vrede met Hem?

Je stelt een veel voorkomende en begrijpelijke vraag. Het is inderdaad waar dat we moeten buigen voor God en Hem aannemen als onze Zaligmaker. Je probeert dat in praktijk te brengen maar je voelt je daarna toch leeg.

Ik denk dat je zelf het beste kunt beoordelen of je hierin oprecht bent. Je bent niet de enige die met deze vragen worstelt. Ik kwam net vandaag in de vraag 'Geloof lijkt onbereikbaar' tegen: "Ik wil zo graag ook bij de Heere horen, maar het lijkt onbereikbaar. Het toestemmen van Gods Woord met het verstand is niet genoeg, maar hoe kom je dan aan het gevoel/de overtuiging dat je een totaal verloren zondaar bent?!"

Geloof en gevoel spelen hierbij ook een rol. De geestelijke dingen hoeven niet altijd 'gevoelig' te zijn om toch waar te zijn. Het is best moeilijk om daar goed mee om te gaan.

De vraag is: ben je ervan overtuigd dat je een grote (verloren) zondaar bent? Het is waar, want de Bijbel zegt het. Het is genoeg als je dit ook voor jezelf voor waar houdt. Dan heb je ook het geloof in de Heere Jezus nodig. Je gelooft dat Hij ook jou nodigt om in Hem te geloven. Dat wil ook zeggen dat je jezelf overgeeft aan Hem. En dat is inderdaad niet alleen maar een zaak van je verstand. Het gaat om je hele hart. Wat hierin een belangrijke rol speelt is het werk van de Heilige Geest en dat je gevoelens/ervaringen daarin meedoen. Wie bidt om de Geest zal dit niet tevergeefs doen. Geloof in de gewilligheid van de Geest en let op het diepe lijden van de Heere Jezus om onze zonden te dragen. Dat geeft juist de aanraking met je gevoelsleven. Het lijkt misschien een 'dooddoener' als ik zeg dat je juist hierom mag bidden. Jezus belooft om je te verhoren als je om deze dingen vraagt.

Misschien wacht Hij met de verhoring van je gebed om je te beproeven. Dat gebeurt soms. Maar Zijn belofte is wel: Bid en gij zult ontvangen. Wie zich neerlegt aan Zijn voeten, die zal Hij niet verstoten.

Ik weet geen andere raad dan dat je blijft aanhouden in de gebeden. Soms verloopt de vervulling van je verlangen in verschillende fasen. Zo zal het wel steeds dichterbij komen. Zijn belofte is toch ook: Die het van Mij verwachten, zullen niet beschaamd worden. Denk nog eens verder na over het verschil tussen geloof en gevoel. Het geloof is een vaste overtuiging dat God je genadig is. 

Ik eindig met een citaat uit de Dordtse Leerregels die over dit probleem spreken en een goede raad geven. We lezen in hoofdstuk II artikel 16: “Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, de vrede van het geweten, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, de roem in God door Christus, in zich nog niet krachtig gevoelen, en toch de middelen gebruiken waardoor God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden... maar in het waarnemen van de middelen vlijtig voortgaan, naar de tijd van overvloediger genade vurig verlangen, en die met eerbied en ootmoed verwachten.” Sterkte om dit in praktijk te brengen.

Ds. C. G. Vreugdenhil

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.G. Vreugdenhil

• Geboortedatum:
  02-04-1946
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Houten
• Status:
  Actief

230 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven