Israël door Edom

Reisde het volk van Israël nu wel of niet door Edom? Ik merk dat ik een beetje verward raak door het volgende. In Numeri 20 staat duidelijk dat het volk Israël een omweg moest maken, omdat Edom hen weigerde door hun land te trekken. Toch staat er in Deuteronomium 2: 29 bij de terugblik wat anders, namelijk dat de kinderen van Ezau en de Moabieten hen door hun land lieten trekken en eten en drinken verkochten. Maar ze moesten toch een omweg maken omdat Edom de toegang weigerde?

Ik merk als ik van deze tegenstrijdigheden lees, dat ik me afvraag, klopt het eigenlijk allemaal wel? Zijn het geen mythes? Ik weet dat ik dat niet mag denken maar het gebeurt wel.

En dan nog een vraag: Vlak voor het volk Israël het beloofde land in mag trekken, wordt het verbond vernieuwd en wordt meerdere keren gewezen op de wonderen en tekenen die ze met eigen ogen gezien hebben. Maar die generatie die alle plagen in Egypte had meegemaakt was toch gestorven in de woestijn? Of waren dat de kleine kinderen van destijds?

Beste lezer(es),

Een begrijpelijke vraag, die getuigt van nauwkeurig Bijbellezen. Soms lijken dingen tegenstrijdig. Maar dat hoeft niet zo te zijn. Wij weten natuurlijk niet alles. De Bijbel vertelt ons bijvoorbeeld de geschiedenis van Israël in hoofdlijnen. Als alles opgeschreven zou zijn, zou de wereld de boeken niet kunnen bevatten (vergelijk Johannes 21:25).

Zo kan het ook zijn rond het al dan niet door Edom trekken. Vanuit Numeri 20 is inderdaad duidelijk dat Edom Israël geen toestemming verleende om door hun land te trekken. De Israëlieten hebben zich toen niet met geweld een weg gebaand.

We zullen het ons zo mogen voorstellen dat Israël niet dwars door het land van Edom mocht trekken, dus door het centrum van het land. Blijkbaar zijn ze toen door de steppen aan de rand van Edom getrokken, dus ze raakten alleen de buitengebieden van het land aan. Mogelijk heeft Mozes op dat punt een regeling met hen kunnen treffen. Op deze manier zou dan een conflictsituatie vermeden kunnen zijn.

We kunnen het niet met zekerheid zeggen dat het zo gegaan is, maar het is goed voorstelbaar. Zo zijn er vaak op punten waarop wij de exacte historische toedracht niet meer kunnen achterhalen oplossingen denkbaar.

En als we het echt niet weten? Wel, dat mag je als Bijbelverklaarder dan ook eerlijk zeggen. Maar moet dat je geloof in de inspiratie van de Heilige Schrift onder druk zetten? Op geen enkele manier. Ons kennen is ten dele (1 Korinthe 13: 12). Dat maakt bescheiden.

Overigens is het bij 'struikelblokken' in ons Bijbellezen goed om te bedenken wat Spurgeon eens gezegd heeft: “Met de moeilijkheden in de Bijbel doe ik als met de botten in mijn karbonade: ik leg ze op de rand van mijn bord. Er blijft genoeg vlees over.”

Wat de andere vraag betreft: inderdaad is (het grootste deel van) de generatie die uit Egypte trok, in de woestijn omgekomen (zie ook 1 Korinthe 10:5). Maar het bijzondere in Israëls volksbestaan is altijd dat heel sterk de eenheid van de generaties wordt beleefd. Op een sprekende manier vind je dat bijvoorbeeld in Daniël 9, waar Daniël belijdenis van schuld doet over de zonden óók van de vorige generaties. Steeds spreekt hij dan over wij en ons. Zo mogen het ook zien bij de generatie die Kanaän binnentrok: als volk hebben ze de reis gemaakt en daarom wordt er geen onderscheid gemaakt tussen deze generatie en de vorige.

Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

202 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven