Pasgetrouwd en last van angst en spanning

E. M. (Elmira) Karels | Geen reacties | 24-07-2024| 16:35

Recent getrouwd voel ik mij helemaal niet gelukkig en dat had ik wel voor ogen. Tijdens onze relatie had ik mijn twijfels. Na een paar weken zakte dit weer af en voelde ik weer liefde naar mijn vriend. Ik had last van verlatingsangst, had erg vaak last van angstige gedachten en was er van overtuigd dat mijn vriend mij zou verlaten. Ik had verwacht dat ik na het trouwen meer rust zou krijgen en kon genieten van zijn aanwezigheid, maar dat kan ik niet.

Ik heb een benauwend gevoel en ik had het liefst nee gezegd op mijn huwelijksdag. Het gevoel dat ik nu heb is dat ik er het liefst uit stap. Ik weet van mijzelf dat ik snel last heb van twijfels en akelige gedachten. Als ik aan thuis denk, springen de tranen in mijn ogen en wil ik het liefst naar huis. Ik denk dat het allemaal even teveel is en er van alles op mij af komt. Ik heb af en toe wel genietmomentjes.

Ook zit ik ermee dat ik mij op seksueel gebied moeilijk kan overgeven en mij vaak niet aangetrokken voel tot mijn partner, soms voel ik afkeer. Ik heb gewoon veel angst en spanningen hoe het allemaal gaat lopen! Bang voor de toekomst. Heeft u tips of idee waar dit aan kan liggen? Heeft het misschien met hechting te maken?

Beste briefschrijfster,

Dankjewel voor je eerlijke vraag. Je geeft hierin woorden aan de angst en spanning die je in je recent begonnen huwelijk ervaart. 

Een levenslange verbinding met iemand aangaan, is iets wat bij velen in meer of mindere mate gevoelens van spanning en onzekerheid kan geven. Vaak zie je dat deze spanning na de trouwdag afzakt. Soms gebeurt dit echter niet (gelijk). Dat is bij jou het geval. Je schrijft dat je had verwacht dat je meer rust zou krijgen na het trouwen en meer kon genieten van je toentertijd vriend/verloofde. Juist dat je dit verwachtte en ook dat je hoopte dat trouwen de oplossing zou zijn geeft de reden weer waarom je zo teleurgesteld bent. Omdat je verwachting totaal niet is uitgekomen vergroot dit juist de negatieve gevoelens die je al had. Je hebt op iets gehoopt en nu valt dat ook nog eens tegen. En waar moet je nu dan op hopen? Dat maakt hopeloos. Je kunt nu niet meer denken: maar straks, als, dan... Dat is een deel van de wanhoop die je voelt. 

Wat het extra moeilijk voor je maakt is dat je nieuwe woonplek en je huwelijk niet een plek van thuisvoelen is. Je kunt daar geen rust vinden en je hebt heimwee. Een verschrikkelijk gevoel van beklemming. Thuis staat voor bekend, vertrouwd, kind mogen zijn en nu heb je een nieuwe rol. Misschien ervaar je daar wel veel meer druk bij? Kun je sowieso moeilijk omgaan met veranderingen? Dit alles zegt mogelijk veel meer over hoe jij hier allemaal mee omgaat dan dat je de verkeerde man getrouwd bent. Je mag er vanuit gaan dat je dit met elke man zou hebben gehad en dat je twijfels niet gaan over: is hij wel de perfecte partner, maar dat de liefde en toewijding altijd een sprong in het diepe is. Het is fijn om de keuze om te trouwen volledig in de rust te maken zonder twijfels en als je iets doet waarover je twijfelt blijf je daarna vaak ook twijfelen. Had ik niet beter... en dan ben je vaak bang, bang dat je nooit gelukkig wordt, bang dat je de goede bent misgelopen, bang voor... vul het maar in. Dat kunnen mensen ook hebben als ze een nieuwe auto kopen of een nieuwe baan aannemen. Twijfelen en piekeren kan dan eindeloos doorgaan. Het is verschrikkelijk om daarin vast te zitten en kan heel groot worden in je hoofd.
 
Je schrijft dat je je op seksueel gebied moeilijk kunt overgeven en dat je je vaak niet aangetrokken voelt tot je partner. Mogelijk spelen de twijfels/spanningen die je voelt hierin een grote rol. Voor échte intimiteit is het namelijk nodig dat je je helemaal aan de ander kunt geven. Dat wordt echter moeilijk als er twijfels en spanningen zijn. Je gaat dan ‘in je hoofd’ zitten. Daarmee wordt ook de seksuele gemeenschap lastig. 
 
Maar wat dan nu? Een aantal punten die jou kunnen helpen:

1. Geen enkele relatie, geen enkel huwelijk is perfect. Daardoor zal elke man/vrouw in een relatie z’n momenten van twijfel kennen. Twijfel wil niet gelijk vertellen dat je relatie niet goed is. Praat eens met andere (langer-gehuwden) die je vertrouwt over hun relatie, en eventuele twijfels die zij hebben ervaren. Of volg bijvoorbeeld een huwelijkscursus. 

2. Aansluitend daarop: praat voorál ook met je eigen man. Deel je angsten, je twijfels. Juist als je toestaat dat hij ook hierin dichtbij mag komen, zul je waarschijnlijk meer verbinding met hem gaan ervaren. Laat hem met je mee-worstelen.

3. Gun jezelf de tijd om aan je huwelijk te wennen en om je thuis te gaan voelen in je nieuwe huis. Je bent niet de enige die na een veelheid aan (nieuwe) ervaringen en spanningen, tijd nodig heeft om zich weer rustig en ontspannen te gaan voelen. Dat kan echt even duren. 

4. Hiervoor is nodig dat je probeert wat los te komen van het willen (be)grijpen van al je twijfels. Sta jezelf toe dat je, mét je twijfels, gewoon je dagelijkse dingen blijft/gaat doen. Doe daarbij ook dingen die je ontspannen. Denk bijvoorbeeld aan fietsen, wandelen, zwemmen, op de koffie bij een vriendin, je hobby weer oppakken, etc. Ook dingen waarbij je moet bewegen. Lichaamsbeweging is altijd al heel belangrijk, maar nog meer als je veel spanning ervaart. Op die manier ga je ook even ‘uit je hoofd’ (de twijfels, zorgen, etcetera).

5. Je vraagt of je angsten en spanningen met hechting te maken hebben. Ik ben benieuwd wat maakt dat je deze vraagt stelt. Heb je zelf moeilijke ervaringen hierin gehad? Op basis van wat je in je brief schrijft, kan het zijn dat je angsten (bijvoorbeeld de overtuiging dat je vriend je zou gaan verlaten) voortkomen vanuit eerdere ervaringen van (letterlijke of ‘emotionele’) verlating, wat inderdaad in verband staat met hechting. Daar waar in de hechting hevige en/of voortdurende onveiligheid of onvoorspelbaarheid is gevoeld, kan dit z’n sporen geven in je latere relaties. Het is goed om je hier dan bewust van te zijn. En om, als dit je erg belemmert, hulp te zoeken. Tegelijk komt het ook wel voor dat mensen ‘veilig gehecht’ zijn, maar op momenten in hun leven toch angsten kunnen ervaren.  

6. Als je merkt dat bovenstaande adviezen je niet voldoende helpen, of als je het fijn vindt om daar wat extra ruggensteun in te krijgen, dan is mijn advies om hiervoor hulp te zoeken. Een eerste stap die je daarin kunt zetten is dat je naar je huisarts gaat en de angst en spanning die je voelt met hem bespreekt. De huisarts kan dan meedenken voor een goede plek voor hulp. Of neem bijvoorbeeld een ambtsdrager in vertrouwen, die ook kan meedenken voor een goede plek waar je hulp kunt krijgen.  

Dit waren een aantal handvatten voor jou. Ik hoop dat er iets inzit wat jou weer een stapje verder brengt. Sterkte gewenst! 

Elmira Karels

Dit artikel is beantwoord door

E. M. (Elmira) Karels

• Geboortedatum:
  28-03-1989
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Ede
• Status:
  Actief

3 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven