Accepteren van gebrokenheid

Herman van Wijngaarden | Geen reacties | 23-07-2024| 15:38

Aan Herman van Wijngaarden. Dank voor uw antwoord op mijn vraag over 'Homoseksuele gerichtheid (niet) accepteren'. Heel verhelderend dat onderscheid tussen seksualiteit en (het verlangen naar) seks. Toch roept het nog wat vragen bij me op (niet om flauw te doen, maar omdat ik graag zorgvuldig nadenk). Ik wil graag twee vervolgvragen stellen.

1. Hoe zit het dan met iets als pedofilie? Kun je dan ook zeggen dat pedofilie een voorkeur is die je wel mag hebben, maar niet mag praktiseren? Of, in termen van uw antwoord: het is niet zoals God seksualiteit bedoeld had, maar de pedofiele gevoelens op zich zijn niet zondig, meer een gevolg van de zonde en een doorwerking van de gebrokenheid.

2. U zegt: Nergens in de Bijbel lees ik dat je alleen maar perfecte gevoelens mag hebben. Ik denk: is dat zo? Is hebzucht neutraal zolang je er niet aan toegeeft? Is het oké om eerzuchtig te zijn? Als ik even voor mezelf spreek: ik blijf hiermee worstelen en belijd regelmatig aan God mijn diepe afkeuring over deze gevoelens in mij. Natuurlijk zie ik wel dat er onderscheid is tussen de begeerte en de daad, maar dat stelt me toch niet gerust. Ik heb Jezus’ bloed ook nodig voor mijn verkeerde gerichtheid op spullen en eer. Zou David dat niet bedoelen in Psalm 51, als hij zegt: “Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren, in zonde heeft mijn moeder mij ontvangen.” Dat ziet duidelijk niet zozeer op verkeerde daden (die had David niet als baby), maar op zijn zondige natuur. Zegt u dan eigenlijk dat homoseksuele gevoelens daar niet onder vallen?

Beste vraagsteller,

Goed dat je doorvraagt. Ik hou ervan als iemand zichzelf zo gewetensvol voor Gods aangezicht stelt. Het komt er dan wel des te meer op aan dat ik zorgvuldig formuleer. Ik doe mijn best, in de hoop dat jij kritisch blijft meedenken!

1. Als het erop aankomt, denk ik inderdaad dat pedofiele gevoelens niet per definitie zondig zijn. Ik moet hierbij denken aan de christelijke dichter Willem de Mérode, die een pedofiele gerichtheid had. Dat wilde in zijn geval zeggen dat hij zich aangetrokken voelde tot jonge jongens. Helaas is hij daarin een keer over de schreef gegaan, maar dat neemt niet weg dat hij er zijn leven lang voor gestreden heeft om zijn gevoelens onder controle te houden. Hij heeft erg mooie gedichten geschreven die uiting gaven -niet aan zijn seksuele begeerten, maar wel- aan zijn waardering en liefde voor bepaalde jongens. Ik denk niet dat hij daarin zondigde.

Kun je dan zeggen: je mag pedofiel zijn? Eigenlijk is dat een rare vraag, het is bijna hetzelfde als vragen: mag je dyslectisch zijn? Dat is geen kwestie van ‘mogen’, het is een kwestie van ‘zo zijn’. Anders gezegd: het is gewoon een feit dat er mensen zijn die de gebrokenheid van de schepping op deze manier met zich meedragen. Niet omdat ze daarvoor kiezen, maar omdat ze niet anders kunnen. En dan zeg ik: pedo’s mogen er zijn, dyslectici mogen er zijn en homo’s mogen er zijn. Ze mogen er zijn, inclusief hun gebrokenheid.

Als ik dat níet zou mogen zeggen, zou ik hen de volgende boodschap moeten voorhouden: bekeer je van je dyslectisch of homo zijn. Want als je iets niet mag zijn, moet je je ervan bekeren. Dan zou je er als homo niet mogen zijn. Behalve dat ik in de Bijbel geen noodzaak zie om dit te zeggen, vind ik het erg hard en onbarmhartig om zo’n uitspraak te doen. Ik heb zelf ruim tien jaar geworsteld met deze gedachte. Ik denk dat ik eraan onderdoor was gegaan als ik niet geleerd had: ik mag er als homo zijn. Dat brengt de verantwoordelijkheid met zich mee om daar bijbels mee om te gaan, maar ik mag rust vinden in mijn gebrokenheid.

2. Je tweede vraag heeft hier direct mee te maken. Misschien had ik het in mijn vorige antwoord niet moeten hebben over ‘perfecte gevoelens’, want die bestaan niet. Aan elk gevoel zit wel iets wat het bezoedelt – het is niet 100% zoals God het bedoeld heeft. Maar daarom hoeven we gelukkig niet te zeggen dat elk imperfect gevoel zondig is. Want dan zouden we niet kunnen bestaan.

Ik weet trouwens niet of je mijn vorige antwoord goed begrepen hebt. Je noemt zelf het verschil tussen begeerte en de daad, alsof in mijn visie de begeerte neutraal zou zijn en de daad pas zonde. Maar dat heb ik niet gezegd. Ik ben het met je eens dat ook het verlangen naar zonde, zonde is. Als ik verlang naar seks met een man, is dat zonde. Mijn punt is dat niet elk homoseksueel gevoel een verlangen naar seks is. Als ik een knappe man zie, of zelfs als ik het prettig vind dat een man mij een hug geeft, is dat geen zonde. Het wordt pas zonde als ik ga verlangen naar dingen die God verboden heeft: seks hebben met een man. 

Hetzelfde gaat op bij het voorbeeld dat je noemt van: verkeerde gerichtheid op spullen en eer. Inderdaad heb je daar Jezus’ bloed voor nodig, want verkeerde gerichtheid is zonde. Maar dat betekent niet dat élke gerichtheid op spullen en eer verkeerd is. Als een vriend een mooie fiets heeft gekocht, mag je zeggen: wat mooi, zo’n fiets zou ik ook wel willen hebben. Deze ‘begeerte’ wordt zonde als je gaat denken: ik ben jaloers, ik kan het niet hebben dat hij zo’n mooie fiets heeft. Het wordt een nog grotere zonde als je de gedachte omzet in een daad en de fiets van hem steelt.
 
Kortom, je hebt 1. gevoelens, 2. verkeerde gevoelens en 3. verkeerde daden. Ik denk dat elk verkeerd gevoel (waar een verkeerde daad uit kan voortkomen) een verdraaiing is van een goed gevoel, iets positiefs dat God geschapen heeft (zie noot hieronder*). Daarom denk ik dat de oplossing voor verkeerde seksuele gevoelens níet is dat je helemaal geen seksuele gevoelens moet willen hebben. Dat lijkt misschien een aantrekkelijke optie, maar daarmee zou je ontkennen dat God de mens geschapen heeft als een seksueel wezen, met de opdracht daar goed mee om te gaan. Dat geldt óók voor mensen die een homoseksuele geaardheid hebben. Het antwoord op een homoseksuele geaardheid is dus niet het (willen) ontkennen van je seksualiteit, maar haar accepteren en ze onder de gehoorzaamheid van Christus brengen – hoe moeilijk dat ook is.

Nog even wat over je laatste vraag. Ik zie dus niet waarom homoseksuele gevoelens per definitie onder de zondige natuur zouden moeten vallen. Gevolg van de zondeval zijn niet alleen zonden, maar ook wonden (of gebrokenheid). Niet alles wat niet is zoals God het bedoeld heeft, is een zonde. Dan zou het ook een zonde zijn als iemand stottert of dyslectisch is. 

Voor mijzelf is het erg belangrijk geweest dat ik op deze manier mijn homo-zijn accepteerde. Pas toen kon ik er bewust de verantwoordelijkheid voor aanvaarden. Daarvóór lukte dat eigenlijk niet. Want iets dat je van jezelf afhoudt (omdat het er niet mag zijn), kun je niet hanteren. Gevolg is vaak dat het zijn eigen leven gaat leiden. Helaas gebeurt dat juist bij reformatorische homo’s. Ze leggen zich erbij neer dat ze niet anders kunnen dan zondigen met hun homo-zijn – alsof ze daar niet zelf verantwoordelijk voor zijn. Ze voelen zich vooral slachtoffer. Dat laatste is dodelijk. Vandaar mijn advies: accepteer dat je homo bent, maak bewuste keuzes in hoe je ermee omgaat en dank God dat Hij ook in jouw homo-zijn aanwezig wil zijn.

Herman van Wijngaarden

* Dat geldt zelfs voor gevoelens van bijvoorbeeld hebzucht of wraakzucht. Die gevoelens zijn fout en zondig, omdat ze een verdraaiing zijn van gevoelens die God aan de mens heeft gegeven. God bedoelde dat de mens goed voor zijn bezit zou zorgen, satan maakt daar hebzucht van. God bedoelde dat het kwaad gestraft werd, satan maakt daar wraakzucht van.

Dit artikel is beantwoord door

Herman van Wijngaarden

• Geboortedatum:
  06-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Driebergen
• Status:
  Actief

38 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven