Vraag
Ik zit al heel mijn leven in een Hervormde gemeente. Twee jaar terug ben ik uit de gemeente gegaan waar mijn ouders kerkten omdat de kerk erg gemoderniseerd werd. Ik miste een bepaalde inhoud in de preek en muzikaal werd alles steeds meer vrij. Ik heb daar op zich niet zoveel tegen, alleen ik kon er niet meer gevoed worden.
Ik zit nu nog steeds in een Hervormde gemeente, maar dan wat behoudender. Ook daar heb ik soms wel het idee dat ik wat mis. Namelijk de oproep tot geloof en bekering. Of hoeft dit niet altijd nadrukkelijk te klinken van uit de prediking? Ik weet dat onze dominee wel eens zei dat niet elk Bijbelgedeelte roept om de drie stukken ellende, verlossing en dankbaarheid. Maar klopt dit wel? Worden predikanten niet opgeroepen te bepreken wie wij zijn en bovenal wie Christus is en wil zijn? Binnen de Hervormde gemeenten begint dit toch te vervagen.
Ik heb de Hervormde gemeente hartelijk lief, maar ik heb het idee dat we de kern van het gereformeerde belijden beginnen te vergeten. Ik hoor soms dan wel eens zeggen: dan moet je naar de HHK of CGK. Maar is het probleem niet dat wij te snel vluchten naar een ander kerkverband?
Antwoord
Jouw zorg is die van vele anderen. Lees hieronder de antwoorden van Hervormde predikanten:
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is zo scheef in onze gezindten, vaak wel belijdeni, (wat gedaan werd/wordt om toegang te krijgen tot het Heilig Avondmaal), wel dopen en niet geloven... dan krijg je dat de oproep tot bekering de centrale plaats krijgt, maar de Heere Jezus moet dè plaats in de prediking hebben en ook in je leven.
Het zijn gedachten, worstelingen van predikanten, voorgangers, ambtsdragers en kerkleden zoals wij, Wie heeft de grootste plaats in en buiten de kerk... als de Heere Jezus dat niet is, dan zit je altijd verkeerd of dat nu (om het zo maar eens te zeggen) links of rechts is.
Gods zegen toegewenst.
Of neem een psalm over verlossing van vijanden. Prima om op een gegeven moment een lijn te trekken naar vijandschap van de duivel, de wereld en het eigen vlees (en dan vooral dat laatste, meestal). Maar als je eerlijk naar de tekst kijkt, zou het dan niet logischer zijn om het bijvoorbeeld te hebben over geloofsvervolging? En om deze psalmen dan te zingen in verbondenheid met vervolgde broeders en zusters, in plaats van ze gelijk op ons eigen geestelijk leven te betrekken?
