Vraag
Mijn man is een jaar geleden zijn vader onverwachts verloren. Sinds toen hebben wij nog maar één gemeenschap gehad. Hij geeft aan dat hij er geen behoefte aan heeft en niet in de stemming kan komen. Mijn man had al nooit veel behoefte aan gemeenschap, maar nu is het helemaal verdwenen. Hij kan het niet zo goed onder woorden brengen, maar ik vraag me dus af of wat de invloed van een verlies kan zijn op je seksuele relatie en waarom dat zo is? Voor mij is het best wel lastig, omdat ook andere vormen van intimiteit ontbreken. We voelen ons inmiddels als broer en zus en ik mis de verbinding tussen ons. Ik zou graag advies van Wilbert Weert willen hoe met deze situatie om te gaan.
Antwoord
Dag vragenstelster,
Het gemis van de verbinding die seksualiteit geeft in het huwelijk kan ik me indenken. In de seksuele eenwording komen man en vrouw heel dicht bij elkaar. Ook als er daarnaast andere vormen van intimiteit ontbreken ligt eenzaamheid op de loer. Verdrietig en moeilijk voor je. Verbinding in liefde en samenzijn geeft veel vreugde en het ontbreken ervan leegte en verdriet. Ook heeft het iets raadselachtigs of onduidelijks voor jou, omdat hij niet goed onder woorden kan brengen waarom zijn behoefte aan seksuele gemeenschap er niet is. Je moet het dan zelf proberen in te vullen.
Verlies van een dierbare en rouw kan zeker invloed hebben op je verlangen naar seksuele gemeenschap. Dit verschilt van persoon tot persoon. Soms leidt het tot een toename van verlangen in de zin van een troostende nabijheid die seksualiteit kan bieden. Vaker echter leidt verlies, rouw en de dood tot een afnemende behoefte. Seksualiteit raakt aan verlangen, leven, hoop, vreugde. Zin hebben in seksualiteit neemt af bij vormen van depressiviteit omdat het leven weinig zin lijkt te hebben, laat staan seksualiteit. Het kan ook een eenzaam proces zijn om te rouwen. Eenzaamheid hangt samen met isolement en als je eenzaam rouwt geeft dit een afstand die onverenigbaar kan voelen voor zowel man als vrouw om dan iemand seksueel dichtbij te laten komen. In onze praktijk heb ik vaker te maken gehad met het verlies van verlangen naar seksualiteit bij mannen om bovenstaande redenen, maar niet zozeer gekoppeld aan rouw. Wat ik erover lees is dat het ook met een vermoeidheid en energieniveau te maken kan hebben en stress en angst voor de dood. Wat ik ook wel zie is dat de relatie verandert na het overlijden van een ouder. De ouder die steunend was, waar je bij terecht kon ook over vragen over man zijn en het huwelijk en dat het tijd kost om met het ontstane ontbreken van de ander om te leren gaan.
Toch zullen de bovenstaande mogelijke redenen niet ontstaan zijn door het overlijden maar je schoonvader maar er wel door worden versterkt. Als je echtgenoot al nooit veel behoefte had aan gemeenschap en intimiteit had dit toen ook al bepaalde oorzaken. Dat kan persoonlijk zijn en bij hem liggen. Dat hij zelf van nature weinig behoefte waarin je in de relatie een afstemmingsuitdaging hebt. Hoe sluit je aan bij elkaars behoeften? Maar het kan ook met zijn eigen lichamelijke of seksuele onzekerheid te maken hebben. Dat hij intimiteit vermijdt omdat het tot seksuele verwachtingen zou kunnen leiden. Dat hij moeilijkheden sowieso vermijdt, ook bijvoorbeeld conflicten uit de weg gaat. Of dat hij bepaalde zorgen had over seksuele prestaties en dergelijke. Nare en negatieve seksuele ervaringen. Zaken van het hart die niet gedeeld zijn en een vervreemdend effect hebben op de eenheid met jou. Nu denk ik dat de redenen van het ontbreken van seksueel verlangen die voor het overlijden van de vader van je man al aanwezig waren versterkt zijn door rouw. Of dat de rouw nu een effectieve reden geeft om jezelf toestemming te kunnen geven geen seks meer te hoeven hebben.
Het belangrijkste advies is het meest voor de hand liggende en voor je man waarschijnlijk het moeilijkste: praten. Delen vanuit het hart. Woorden geven aan gedachten en gevoelens die er zijn. Elkaar beter leren kennen en begrijpen. Dat is wat je samen moet doen en elkaar nodig hebt.
Als dit niet kan, dan kan ik alleen jou advies geven. Mijn advies zou bestaan uit een brief te schrijven. Een kwetsbare brief waarin je verwoordt hoe het voor je is en waar je naar verlangt. Waarin je ook je man ziet en erkent.
Daarnaast zou ik er met een goede vriendin over praten en delen die je kunt vertrouwen. Soms helpt vriendschappelijke intimiteit mensen door een crisisfase in het huwelijk heen. Geef ruimte aan jouw rouw, gemis en pijn.
Ik zou het onderwerp in jullie huwelijk niet gaan negeren en laten voor wat het is, maar tegelijkertijd geen druk of pressie uitoefenen. Je kunt af en toe opmerken, op momenten dat jullie het samen goed hebben, dat je hem- en seksualiteit met hem wel mist. Of dat je er weleens naar verlangt en waarom. Dat je graag beter zou willen begrijpen hoe het hem wel of niet bezig houdt. Deel zowel wat het met jou doet als dat tegelijkertijd dat je ook hem wil kennen en begrijpen (soms doet een partner maar één van de twee, alleen vragen stellen- of alleen maar delen wat je voelt). Beiden zijn nodig in een goede timing.
Je zou ook kunnen kijken of je dit met een ander stel of eventueel in relatietherapie bespreekt. Niet eens met als doel: seksuele gemeenschap – maar om te groeien in intimiteit. Allereerst geestelijk en emotioneel. De belangrijkste tip, blijf dagelijks voor hem bidden. Probeer af te stemmen met Gods Geest wat Hij verlangt voor je man te bidden. Het helpt je man te zien in zijn levensweg en voorkomt dat je alleen nog door de bril van pijn, eenzaamheid en gemis je huwelijk kan zien.
Sterkte en veel wijsheid toegewenst!
Wilbert Weerd
Dit artikel is beantwoord door
W.E. (Wilbert) Weerd
- Geboortedatum:01-10-1985
- Kerkelijke gezindte:Evangelische Gemeente
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
