Zus wil euthanasie
Ds. P.D.J. Buijs | 6 reacties | 19-06-2024| 09:58
Vraag
Mijn zusje heeft na tien keer een herseninfarct te hebben gehad, en nu de hele dag in bed ligt en zelf weinig meer kan, besloten om euthanasie te willen en dus een einde aan haar leven te maken. Ik heb hier heel veel moeite mee want volgens mij mag dat niet van God. Wat zegt de Bijbel hier over en hoe kan ik hier mee omgaan?
Antwoord
Beste lezer,
Allereerst: wat een ingrijpende situatie! Laten we altijd eerst maar beginnen om te proberen ons dat in te denken. Dan komen we al snel tot de ontdekking dat iemand die het niet heeft meegemaakt, niet weet wat het is. En dan kan het zo goedkoop lijken om met een mening te komen. Nu zou ik op dit punt ook niet graag met een eigen mening komen. Juist als het gaat over vragen rond leven en dood is het zo belangrijk om ons uitsluitend door Gods Woord te laten leiden.
Ik zou er in het licht van dat Woord een paar opmerkingen over willen maken.
1. Het lijden van een mens gaat de Heere zeer ter harte. We komen in de Bijbel heel wat mensen tegen die het op de een of andere manier moeilijk hadden in hun leven. Wat is het bijzonder dat de Heere dan een toevlucht wil zijn. Zoals het zo prachtig staat in Psalm 62: “God is een toevlucht in het lijden.” We mogen met ons zuchten en vragen, met ons lichamelijk en psychisch leed (en dat laatste kán ook het gevolg zijn van het eerste!) bij Hem terecht komen.
2. Het leven is ons door de Heere gegeven. Hij alleen heeft ook het recht het weer te nemen. Daarmee in verband staat het gebod: “U zult niet doodslaan.” We mogen een ander niet doden, maar we mogen ook onszelf niet (laten) doden. De catechismus wijst in zondag 40 terecht ook op deze kant van het gebod. Als we het leven in eigen hand nemen (en dat gebeurt ook bij euthanasie), onttrekken we het aan de zeggenschap van onze Schepper. Een gelovige leert juist belijden: “Mijn tijden zijn in Uw hand” (Psalm 31:16a). Dat is dus het punt: neem ik mijn leven in eigen hand of laat ik het gelovig in Zijn hand?
3. Nu kan het een enorme worsteling zijn om het zo te beleven. Want het moet je maar eens gebeuren dat je lichaam je finaal in de steek laat (zoals bij je zusje blijkbaar het geval is). Begrijpelijk dat dan moedeloosheid toeslaat en dat de verleiding groot wordt om het leven te laten beëindigen. Denk aan Job die het verlangen naar het einde van zijn leven ook onomwonden uitspreekt. Maar wat we kunnen begrijpen, is daarmee nog niet goed te praten. We zullen halt moeten houden voor de grens die God in Zijn Woord trekt.
4. Wél mag er alles aan gedaan worden om het lijden zoveel mogelijk te verzachten. Dat kan soms gebeuren door verantwoorde middelen (denk aan morfine die in een bepaald stadium kan worden toegediend), maar vooral: door persoonlijke aanwezigheid. We moeten eenzaamheid van degene die lijdt, voorkomen. Wéés er, bied de helpende hand, en: reik troost aan vanuit Gods Woord. Ga met de zieke in gebed, waarin je de Heere vraagt om kracht om de weg te gaan en het vol te houden. Totdat Hij roept, op Zijn tijd.
Voor ieder die gelovig op de Heere Jezus ziet is er het wenkende perspectief: “Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden” (Romeinen 8:18).
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is een afschuwelijke situatie voor je zus en jij staat er machteloos bij.
Natuurlijk heb je er moeite mee om een zus te verliezen, dat is verdrietig.
Onze tijden zijn in Gods hand.
Bij levensverlengend handelen zeggen we niet zo snel: onze tijden zijn in Gods hand dus doe die operatie maar niet.
Hoe weet je zo precies dat het ene ingrijpen wel mag en het andere niet?!
Alle kennis die we nu hebben, is een zegen en ook een last: het leven wordt steeds ingewikkelder, medische beslissingen steeds complexer. Waar doe je goed aan?
Het is hoe dan ook een verdrietige en moeilijke situatie voor je zus, voor jou en voor iedereen die om haar heen staat.
Dit zijn zulke gevoelige en moeilijke dingen.
Mijn vriend zat in een euthanasietraject vanwege ondraaglijk uitzichtloos psychisch lijden.
Mensen kunnen zo snel een oordeel hebben, dat is heel verdrietig..
Mn vriend zat in dit traject na talloze suïcidepogingen. Zodat hij op een waardige manier kon sterven.
Helaas is hij alsnog overleden voor hij misschien euthanasie zou krijgen omdat het leven voor hem niet langer te dragen was.
Ik denk dat God ons lijden ziet en kent. En met ons mee-lijd. We moeten altijd in liefde en zachmoedigheid met deze dingen omgaan.
Het leven is niet zwart wit, vooral niet als deze dingen zo dichtbij komen in je leven. God wil ook helpen en leiding geven in deze dingen.
Kent je zus de Heere Jezus?
Misschien kan je met haar bidden..
Om wijsheid en kracht in deze moeilijke situatie.
Mooi antwoord van de dominee.
Maar soms is het geen kwestie meer van een keuze maar zoals bij mijn vriend het niet langer kunnen dragen van het leven/lijden.
Het blijft een persoonlijk besluit van degene die euthanasie aanvraagt.
Laten we liever bidden en niet oordelen, God kent het hart en hoe diep het lijden kan zijn.
Van harte Gods kracht en wijsheid toegewenst!
Of bedoelt de vragensteller wat hem of haar te doen staat in relatie tot de zus die euthanasie vraagt?
Hoe is uw band met uw zusje? Heeft ze haar wens al met de huisarts besproken of is het vooralsnog een noodkreet?
Bent u in staat om haar beslissing te respecteren, ook al past dit niet in uw visie over leven en dood?
Kunt u er voor haar zijn ? Of is het op een gegeven moment beter om haar los te laten en haar de nabijheid te gunnen van mensen die haar zelf gekozen levenseinde respecteren?
Dan kan het leven toch heel anders gaan dan wat wij ervan willen. God de Schepper van ons leven heeft ons toch ook gewild geloof ik. Hij wil dat wij er zijn.
Wellicht kunnen we op een andere manier leven en zijn en Zijn licht verspreiden dan we in eerste instantie voor ogen hebben.
Psalm 31:16a (zoals in het antwoord genoemd) is een mooi uitgangspunt.
