Prekenrooster om kerkelijke eenheid te bevorderen

Ik ben niet de vraagsteller, maar ik zie volgens mij een discrepantie in de laatste zinnen van het antwoord 'Toegelaten predikanten niet overal op kansel'. Als er zoveel pluriformiteit is in de Gereformeerde Gemeenten, zou de laatste zin toch onmogelijk waar kunnen zijn? Is het niet beter dat de classis een prekenrooster maakt per jaar per gemeente? Dit bevordert de kerkelijke eenheid. In onze gemeente is het inmiddels zo dat de kerkenraad notabene brieven stuurt naar het curatorium dat de student niet goed genoeg zou preken. Dat klopt toch niet?

Beste vragensteller,

Pluriformiteit betekent letterlijk veelvormigheid. Er is dan sprake van verscheidenheid, van een hoeveelheid verschillende meningen. Verschillende opvattingen kunnen dan naast elkaar blijven bestaan. Zo kunnen we de Protestantse Kerk in Nederland een “pluriforme kerk” noemen. In de rechterflank van de gereformeerde gezindte is er ook wel een zekere verscheidenheid per gemeente in cultureel of traditioneel opzicht, maar die diversiteit raakt dan niet de geestelijke eenheid, de band met de belijdenis. In dat opzicht vormen de Gereformeerde Gemeenten een grotere eenheid dan bijvoorbeeld de Christelijke Gereformeerde Kerken. Uw redenering kan ik daarom niet volgen.

Met “een ernstig tekort in de prediking” bedoel ik niet dat de belijdenis ernstig wordt ondermijnd, maar dat er sprake is van een structureel gebrek in uitlegkundig, homiletisch of pastoraal opzicht. Daarbij noemde ik dit als een “mogelijke” reden. Als je het beroepingswerk nagaat dan zie je dat bepaalde predikanten nooit beroepen worden in sommige gemeenten of dat bepaalde gemeenten een keus maken uit een beperkt aantal predikanten. Dan speelt het verschil in “geestelijke ligging” tussen gemeente en predikant een belangrijke rol. Daardoor hoeft de kerkelijke eenheid niet onder druk komen te staan.

U bent van mening dat een classicaal gedirigeerd prekenrooster de kerkelijke eenheid zal bevorderen. Dat valt mijns inziens nog te bezien. Vermoedelijk zal het omgekeerde effect bereikt worden, doordat dan gemakkelijk voorbijgegaan wordt aan de eigenheid en zelfstandigheid van de gemeenten. Een collectieve en dwangmatige neiging tot eenvormigheid (tegenstelling van pluriformiteit) werkt polariserend en het veroorzaakt ook toenemende vervreemding bij jongeren. Voorbeelden te over. Het is verontrustend dat het verschil tussen eenheid en eenvormigheid niet of nauwelijks onderscheiden wordt door velen die zeer gericht zijn op eigen kerkelijk exclusivisme. 

Uw laatste opmerking betreft iets wat u helemaal niet mag weten. Ik proef verontwaardiging.
Acht u het echt niet denkbaar dat een kerkenraad aanleiding kan hebben om ten aanzien van de prediking bezwaren tot uiting te brengen? Allereerst natuurlijk ten overstaan van de student. Indien nodig kan men zich daarna wenden tot de docenten van de predikantenopleiding in plaats van meteen het curatorium ervan op de hoogte te brengen. Van belang hiervoor is een open gespreksklimaat binnen een kerkverband en het gemeenschappelijk besef dat een student ermee gebaat kan zijn wanneer een kerkenraad positief bedoelde opmerkingen geeft. 

Elke kerkenraad moet het geestelijk belang van zijn gemeente op het oog hebben, ook uw kerkenraad. Dat vraagt gebed, ook voor de voorgangers; een hartelijk en dagelijks gebed om de opening van de deur van het Woord tot behoud van verloren mensen.

M. H. Eckhardt

Dit artikel is beantwoord door

M.H. Eckhardt

• Geboortedatum:
  04-01-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Oostkapelle
• Status:
  Actief

10 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven