Geloof en wedergeboorte zijn van andere orde

Aan ds. Van den Brink. Dank voor uw antwoord van mijn vraag die ging over “Geloven dat je erbuiten staat.” Voor mij wat dat betreft duidelijk en ik kan u daar zeker in volgen en er mee eens zijn. Toch heb ik een vervolgvraag en dat gaat over de volgorde wedergeboorte-ellende-verlossing-dankbaarheid. Ik heb daar eerlijk gezegd nooit zo over nagedacht. Mijns inziens zijn dat zaken van verschillende orde, waarbij ellende-verlossing-dankbaarheid bij elkaar horen en wedergeboorte een aparte zaak is. Maar ik ben dan wel benieuwd waar u dan de wedergeboorte zou plaatsen?

Ik denk dat het wel bijbels is te zeggen dat wedergeboorte het begin is van het geestelijk leven in een mens. Waar er niemand is die God zoekt, gaat God een mens wederbaren en gaat die mens God ervaren dat Hij spreekt (het Woord is het zaad van de wedergeboorte). De liefde wordt in zijn hart uitgestort door de Heilige Geest. De mens zijn verstand wordt verlicht (dingen in Gods perspectief zien), zijn wil gaat willen wat God wil en zijn gevoelens worden beïnvloed door God, Zijn Woord door de werking en inwoning van de Geest. Is het niet zo dat door wedergeboorte de mens God en Jezus gaat zoeken (de ellendekennis), gaat geloven in Jezus en Hem als zijn Redder aanneemt (de verlossing) en door de wedergeboorte gaat leven voor Hem (uit dankbaarheid)? En dat daarom Jezus zegt tegen Nicodemus: voorwaar indien gij niet wederom geboren wordt, u kunt in het koninkrijk van God niet ingaan?

Jezus zegt ook Zelf dat Hij zoekers zalig spreekt (zalig zijn die treuren; denk aan Paulus toen hij drie dagen en drie nachten niet at- dat zal best treuren geweest zijn, zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid-naar Jezus Zelf). Jezus Zelf geeft de belofte: wie zoekt zal vinden (en niemand zoekt God zonder wedergeboorte, dus als Hij iemand wedergeboren doet worden en diegene gaat zoeken, zegt God dat diegene Jezus zal vinden en gered zal worden). Hij zegt niet, als je zoekt, heb je al gevonden. En daarom, het moet op het geloof en overgave in Hem aan en dat werkt Hij door Zijn Geest. En daarom zegt Hij, wie in Mij gelooft heeft het leven, en wie niet in mij gelooft, die heeft het leven niet. Dat is cruciaal, anderzijds wedergeboorte merkt Jezus ook aan als cruciaal. Zo maar wat gedachten van mij.

Ik kan u volgen dat het niet zo kan zijn dat een mens zich van ellende, verlossing, dankbaarheid niet bewust is of daar geen woorden aan kan geven (uitzonderingen van een ernstige verstandelijke beperking nagelaten of baby’s/kinderen). Met de wedergeboorte gaat een mens God ervaren en Hij is zo ongelofelijk groot dat het niet goed is om bevinding in een strak stramien te proppen, maar alleen te toetsen aan wat God in Zijn Woord zegt. Ik ben benieuwd of u hier op wilt reageren en wat u vindt over de plaats van de wedergeboorte in combinatie met ellende-verlossing-dankbaarheid?

Beste vragensteller,

Geloof en wedergeboorte zijn beide noodzakelijk. Maar ze zijn van andere orde. Geloven is een zaak die bewust, doelgericht, intentioneel gebeurt. Wij geloven opdat wij worden gerechtvaardigd (Galaten 2:16). Dat woord “opdat” geeft het doel aan. Het geloof wordt gerekend tot rechtvaardigheid (Romeinen 4:3, 5, 9, 22; Galaten 3:6). Hier geeft het woordje “tot” het doel aan. 

Ook wedergeboorte is nodig; maar dit is (anders dan geloven) geen ervaringscategorie. Nergens zegt de Schrift dat je op het moment dat je wordt wedergeboren, ervaart dat je wordt wedergeboren. De taal van de wedergeboorte wordt gebruikt om duidelijk te maken wat de bron en oorzaak van het geloof is. Ieder die gelooft, is wedergeboren (1 Johannes 5:1). Wie gelooft, zal belijden dat dit Gods gave was (Efeze 2:8). 

De vraag naar de wedergeboorte is daarmee een tweede-orde-vraag. De eerste vraag is of wij het Evangelie geloven (Johannes 11:25-26). De tweede vraag, in het leven van gelovigen, is hoe zij tot geloven gekomen zijn. En dan is het antwoord dat zij uit God geboren zijn (Johannes 1:12-13). De Dordtse Leerregels gebruiken hiervoor het prachtige woord “toeschrijven” (Dordtse leerregels III/IV.10).

Het gaat mis als we de vraag naar de wedergeboorte gaan stellen zonder de vraag naar het geloof. Wie denkt: “Ik heb berouw, ellendekennis, verlangen, ernst, toewijding, goede werken, dus ik ben wedergeboren en behouden”, maakt een ernstige fout. Met al die zaken is niemand rechtvaardig voor God.

Kortom, we stellen allereerst de vraag hoe wij rechtvaardig zijn voor God. Dat zijn wij alleen door het geloof in Christus. Als dat geloof er is, mogen we God danken dat Hij ons dit geloof in de wedergeboorte gegeven heeft.

Met hartelijke groet,
Ds. G. A. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G.A. van den Brink

• Geboortedatum:
  05-01-1974
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Actief

248 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven