Gods werk of duivelswerk

Ik heb een vraag over Mattheus 12:22-32. Er zijn nu veel verschillende richtingen van kerken en christelijke mensen. Maar ik zie bijvoorbeeld mensen waarvan ik denk dat het niet klopt of het niet Bijbels zo kan onderbouwen en toch gebeuren daar wonderen en praten ze over hun persoonlijke ervaring met God (zelfs bij het welvaartsevangelie). Ik durf dan niet te zeggen: dat is verkeerd. Door bovengenoemde tekst. Ik ben bang dat ik dan zeg dat wat Jezus doet in deze mensen, dat dit van de duivel is.

Maar soms blijf ik daardoor zitten met moeilijke kwesties. Ik geef een voorbeeld. Iemand vertelde vanaf een preekstoel dat je je redding kan verliezen. Ik kan uit de Bijbel halen dat dit niet zo is. Daarna kwam ik er achter hoe verschrikkelijk dit eigenlijk is dat dit mensen geleerd wordt. Bepaalde leringen lijken op andere religies. Maar nu al voel ik me verkeerd bezig door dit te typen. En durf ik dit eigenlijk niet te sturen. Maar door niet te zeggen: dit klopt niet, dit is verkeerd, blijft het hangen in mijn hoofd als: misschien is het wel zo.

Nog een voorbeeld is bijvoorbeeld het (achterover) vallen in de geest en demonen wegsturen zoals het vandaag wordt gedaan. In de Bijbel vallen mensen voorover op hun aangezicht voor God en niet achterover. Ik heb geleerd dat zelfs andere geesten hier ook kunnen rondgaan en dat wat er gebeurt bij het demonen uitdrijven, ook de duivel een spelletje met je kan spelen. Eerst vond ik dat een geruststelling om te geloven, omdat ik eerst dacht dat ik dit ook moest doen om God te kunnen volgen. Maar nu durf ik het niet meer te zeggen, doordat ik bang ben iets dan van God is aan de duivel te toe te wijzen. Ik kan hierdoor ook deze mensen ook niet meer waarschuwen.

Jezus zei tegen Petrus dat hij niets had te maken met de weg die Johannes ging. Dus ergens hebben we ook niks te maken met de wegen die God bij een ander gaat. Maar hierdoor sta ik niet vast in geloofszaken. Ik ben ontzettend in de war over wat nu echt is. Ik voel me aan twee kanten uit elkaar worden getrokken. Vooral omdat bij waarbij ik denk dat het Bijbels niet klopt, de ander wel vrede heeft. Mij maakt het dan juist onrustig.

Beste vraagsteller,

Het spanningsveld dat ik in je vraag proef, is dat je enerzijds duidelijk dingen ziet bij mensen die in het licht van de Bijbel niet kloppen en anderzijds dat je dit niet altijd durft te zeggen omdat je dan toch ook wel twijfelt of je het echt op de juiste manier ziet. 

Mijn eerste vraag is of je altijd overal een mening over moet hebben en mijn tweede of je die altijd moet laten horen. Een derde vraag, en misschien wel de belangrijkste, is of je altijd zeker kunt zijn dat jouw mening of visie de juiste is, juist in het licht van de Bijbel. Ja, er zijn waarheden van het geloof die onomstotelijk en onwrikbaar opkomen vanuit de Schrift. Zo is, om aan te sluiten bij jouw vraag, het welvaartsevangelie niet het Evangelie van Jezus Christus en wie door het geloof het eigendom is geworden van Jezus Christus kan zijn redding nooit meer verliezen. 

Maar er zijn ook kwesties waar de Bijbel niet altijd zo duidelijk over is. Mijn persoonlijke ervaring is dat naarmate je meer in de Bijbel studeert en je groeit in het geloof, of anders gezegd, toeneemt in de kennis en genade van de Heere Jezus (2 Petrus 3:18) er ook wel veel vragen bij komen. De Bijbel blijkt hoe langer hoe meer een onuitputtelijke bron van verborgen schatten en geeft bij nadere studie niet alleen antwoorden maar leidt ook tot meer vragen. We blijven altijd een leerling van Christus en moeten bereid zijn steeds aan Zijn voeten te zitten om te leren wat Hij ons zeggen wil. 

Om met de eerste vraag te beginnen die ik noemde: je hoeft niet altijd overal een mening over te hebben. Ja, er gebeurt veel onder christenen, in verschillende kerken, stromingen en bewegingen. Maar is het echt nodig om over alles wat plaatsvindt een mening te hebben? Moet je altijd over alles een oordeel hebben? Ik denk van niet. Voor veel zaken geldt: geef het maar over in de handen van Hem Die rechtvaardig oordeelt (1 Petrus 2:23). De Heere is wijzer dan wij en Hij doorgrondt de harten. 

Het kan natuurlijk zijn dat je wel op grond van de Bijbel duidelijk weet dat iets verkeerd is. Dat brengt mij bij mijn tweede vraag, of je altijd je mening moet laten horen. Ik denk dat dit afhangt van de situatie. Hoe is je relatie tot degene die je erop aan wilt spreken? Heeft het zin en nut om je gedachten te delen of zelfs een duidelijk oordeel te geven? Is het misschien verstandiger om vragenderwijs met iemand in gesprek te gaan in plaats van te zeggen: dat is verkeerd? Het hart van een wijze weet tijd en wijze (Prediker 8:5). Er zou onder christenen veel mee gewonnen zijn wanneer we bij het licht van Gods Woord meer samen luisteren naar wat de Schrift zegt en die onderzoeken en minder met onze mening klaar staan. Anders wordt het al snel een discussie waarbij de ene mening tegenover de andere gezet wordt of eigenlijk: goed tegenover fout. Dat hierbij het grote gevaar van geestelijke hoogmoed dreigt, lijkt me duidelijk. 

Je geeft zelf al aan dat je niet altijd zeker bent dat iets verkeerd is. Dat hoeft ook niet. Je hoeft niet over alle vragen en kwesties rondom geloof en Bijbel volledige helderheid te hebben, de derde vraag die ik noemde. Je hoeft en kunt niet over alles zeker zijn en zeker niet als beginnend gelovige, als iemand die zijn eerste stappen zet op de weg achter Jezus aan. En ook Gods kinderen die grijs geworden zijn in Zijn dienst, zullen als eerste beamen dat zij niet alles weten en dat ze meer dan ooit leerling van Jezus zijn. 

Dat je bang bent dat je het niet altijd goed ziet, is begrijpelijk. We leven in verwarrende tijden en het christendom wordt verscheurd door vele verschillende visies, meningen en standpunten. Zet het feit dat je bang bent om in iets positiefs: leergierigheid naar wat God in Zijn Woord zegt. Laat het je aanzetten om meer en meer de Bijbel te bestuderen. Probeer samen met Bijbelgetrouwe christenen steeds meer en dieper de rijkdom van Gods Woord te begrijpen, opdat je met alle heiligen ten volle zou kunnen begrijpen wat de inhoud is van Christus en Zijn Evangelie (Efeze 3:18).

In dit verband wijs je op de zonde tegen de Heilige Geest. Je begint er je vraag ook mee. Uit je vraag begrijp ik dat je bang bent om de zonde tegen de Heilige Geest te doen wanneer je iets wat van God is aan de duivel toeschrijft. En ja, daar moet je inderdaad voor oppassen. Maar de zonde tegen de Heilige Geest is toch iets anders dan waar jij bang voor bent. Zondigen tegen de Heilige Geest betekent dat je de Geest van Christus een onreine geest noemt en Zijn werk duivelswerk. Tegen beter weten in zeg je dat Christus geleid wordt door de satan. Daarnaast is het lasteren van de Heilige Geest het ontkennen van de identiteit van Christus, namelijk dat Hij de Zoon van de levende God is. Daarmee is de zonde tegen de Heilige Geest niet iets dat je per ongeluk doet, onwetend of door een misverstand. Het is bewust, tegen beter weten in Christus vertrappen en Zijn werk duivels noemen. Jij bent juist bang om dat wat van God is aan de duivel toe te schrijven. 

Tegelijk is het wel waar en zijn er inderdaad getuigenissen dat bij extreme uitingen in de Pinksterbeweging demonen in het spel kunnen zijn. De Bijbel leert ons dat het werk van de Heilige Geest in de eerste plaats is het eenvoudig geloven van Gods Woord en het vertrouwen op Jezus Christus tot zaligheid van je ziel. De Heilige Geest verheerlijkt Christus en leidt zondaren tot Hem. Daarmee blijft de Heilige Geest Zelf als zodanig doorgaans op de achtergrond. Daarmee is niet gezegd dat er geen wonderen kunnen plaatsvinden die soms de verkondiging van het Evangelie begeleiden en bevestigen. 

Mooi vind ik dat je het Bijbelgedeelte uit Johannes 21 aanhaalt waarbij Petrus nadrukkelijk van de Heere Jezus te horen krijgt dat hij niet naar zijn medediscipelen moet kijken maar in de eerste plaats zelf Jezus moet volgen. Hij moet op Jezus gericht zijn en Hem in het oog houden. Dat is wat ik ook jou wil meegeven. Let in de eerste plaats op Hem. Wees een leerling van Jezus. Laat je door Hem onderwijzen en leiden. Dat geeft rust en maakt dat je veel vragen kunt laten rusten als vragen waar je misschien later meer inzicht in krijgt. 

Tot slot wil ik afsluiten met een bekend citaat dat je misschien wat richting geeft wanneer het gaat over alle verschillen die er zijn tussen christenen: “Eenheid in het nodige, vrijheid in het niet-nodige en liefde in beide.” 

Hartelijke groet,
Ds. B. M. Meuleman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B.M. Meuleman

• Geboortedatum:
  20-05-1972
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Hoogeveen
• Status:
  Actief

63 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven