God liefhebben maar toch niet geloven

Ds. J.R. van Vugt | Geen reacties | 24-01-2024| 16:30

Een goede vriendin van me worstelt al een hele tijd over het toe-eigenen van het heil. Vaak praten we erover, maar eerlijk gezegd komen we er beiden niet uit. Ze zegt dat ze God liefheeft boven alles, en dat ze graag Zijn geboden wil volgen. Maar wat ik al zei, ze gelooft nog niet dat Christus voor haar zonden gestorven is. Maar hoe zit het dan? Want een mens haat van nature God toch en wil van nature Zijn wil niet volgen? Hoe kan iemand dan toch God liefhebben en Zijn wil willen volgen -dit trouwens zegt ze in alle oprechtheid- maar toch niet geloven? Het lijkt bijna alsof zij al wedergeboren is, maar dan zonder geloof. Maar wedergeboorte en geloof kan je toch niet scheiden van elkaar?

Beste lezer,

Dank voor deze mooie vraag. Ook wel een herkenbare vraag. Misschien moet ik zeggen: helaas een herkenbare vraag. Maar in ieder geval fijn dat je deze vraag stelt. En dat je ook in de vraag kan en mag schrijven dat je met je vriendin veel over deze dingen spreekt. Dat is allemaal niet vanzelfsprekend en dat is ook een genadegave van onze goede God.

Laat ik met je laatste vraag beginnen, want die lijkt mij het meest voor de hand liggend om te beantwoorden en misschien ook wel het meest makkelijk. Je vraagt je af of wedergeboorte en geloof van elkaar gescheiden kunnen worden. En je geeft daar zelf het antwoord al op. Want in je vraagstelling wordt duidelijk dat je zegt dat dat toch niet kan. En dat kan ook niet. Het is soms erg helpend en duidelijk wanneer we de zaken eenvoudig houden. Dat lijkt mij in deze verwarrende tijden rondom geloofszaken heel belangrijk. En deze vraag is ook niet nieuw, het houdt en hield mensen in andere tijden en vroegere tijden ook bezig.

Wedergeboorte en geloof kunnen inderdaad niet van elkaar gescheiden worden. Om het maar eens een beetje dogmatisch te formuleren. Wanneer een mens wederom geboren wordt, van dood levend wordt, opnieuw geboren wordt… dan ontvangt hij of zij direct het geloof. Bij de wedergeboorte wordt ook het geloof geschonken. Dat gebeurt op hetzelfde ogenblik. En nee, we kunnen dat dus niet scheiden. Dan ontstaan er rare constructies. Dan zijn mensen wederom geboren, maar zij geloven nog niet In de Heere Jezus. Of ze geloven wel, maar ze zijn niet wederom geboren. Ze leven wel, maar ze hebben nog geen levend geloof. Hoe het allemaal mogelijk is, mag de bekende Joost weten. Maar dit houden we vast: bij (of: in) de wedergeboorte wordt het geloof direct geschonken. En voor alle helderheid: we hebben het hier over het zaligmakend geloof en niet een vorm van historisch geloof, tijdgeloof of wondergeloof of welke geloven er maar mogen zijn.

In die zin is het heel goed dat je deze vraag ook voorlegt aan dit forum. Ik kom namelijk nog wel eens wat jongeren en ouderen tegen die zeggen dat zij geloven. Zij spreken dan over groei in het geloof of zij spreken dan over de blijdschap van het geloof. Ze spreken erover alsof het een natuurlijke zaak is dat mensen geloven. Nu ga ik daar zoverre in mee dat inderdaad ieder mens wel in iets gelooft. Zelfs als je zegt dat je in niets gelooft, geloof je toch. Maar ook binnen de kerken hoor je dit steeds meer terugkomen is mijn opvatting. Wij geloven of ik geloof. Dat is mooi, maar wat geloof je dan eigenlijk?

Het komt nog wel eens voor dat iemand dan een antwoord geeft waar de haren je soms te bergen van rijzen. Allerlei zaken die behoren bij het verstand en het weten van bepaalde feiten worden dan als geloof op tafel gelegd. Ook zijn er die vast geloven dat ze door een operatie heen geholpen zullen worden, of dat ze gedragen worden. En zelfs geven ze aan dat ze dat ook zo ervaren. Je hoort nog wel eens zeggen dat er Iemand in de hemel is die voor hen zorgt. En bij Wie ze de nood mogen brengen. En ik wil dat natuurlijk niet ontkennen. Maar soms vraag ik mij wel af of dit het Bijbelse geloven is? Of dat het geloven is waarvan de catechismus zo mooi zegt dat dat een troost is. De diepe troost voor leven en sterven. Een houvast. De troost in voor- en tegenspoed. De diepe troost dat Jezus Christus, Zoon van God, mij een kind van de Vader heeft gemaakt. Dat ik door Jezus Christus de hemelse God ook mijn God en Vader noem. Dat ik er vast op vertrouwen mag dat Hij mijn zonden om Christus wil vergeven heeft. Dat de Heilige Geest van Christus in mij woont en mij alles toe eigent wat ik in Christus heb.

In die zin vind ik het wel mooi en aangrijpend in de positieve zin van het woord, dat je schrijft dat je goede vriendin al een hele tijd worstelt over de toeëigening van het heil. Ik zeg het misschien een beetje gechargeerd, maar ik bedoel dat uitermate serieus, wanneer ik schrijf dat ik liever wat worstelingen zie dan wanneer het een soort van automatisme is, waarin de verwondering ontbreekt. Waarin het soms heel clean en verstandelijk wordt. Tegelijkertijd moeten we ook waken voor de emoties en de hang naar bijzondere dingen.

Ik schreef al dat een beetje worstelen niet zo verkeerd is. Maar dan hoop ik wel dat het een goede worsteling is. En met jou deel ik een stukje verwondering en zorg als het gaat om je vriendin in deze. Want wordt hier wel de goede worsteling geworsteld? Wordt hier wel de goede strijd gestreden? Zit je vriendin wel op het goede spoor? Je kan inderdaad niet zeggen dat je God liefhebt, wanneer je niet gelooft en wedergeboren bent. En als je zegt dat je God liefhebt en Zijn geboden doet, dan is de liefde van God in je hart. En dan ben je wederomgeboren en gelovig. Dat is geen wiskunde, maar dat is Bijbels.

Johannes schrijft in zijn brieven: 1 Johannes 2:5: “Maar zo wie Zijn Woord (en geboden – JRvV) bewaart, in dien is waarlijk de liefde Gods volmaakt geworden; hieraan kennen wij dat wij in Hem zijn.” En in 1 Johannes 4:7: “Geliefden, laat ons elkander liefhebben, want de liefde is uit God; en een iegelijk die liefheeft, is uit God geboren en kent God.” En in 1 Johannes 4:16: “En wij hebben gekend en geloofd de liefde die God tot ons heeft. God is Liefde; en die in de Liefde blijft, die blijft in God en God in hem.” 1 Johannes 5:3: “Want dit is de liefde Gods, dat wij Zijn geboden bewaren; en Zijn geboden zijn niet zwaar.”
Ik zou zo nog wel even door kunnen gaan. Je hebt gelijk. Wij zijn van nature haters van God en haters van de naasten. Waarom zou ze zeggen God lief te hebben? Dat kan toch niet anders dan door Jezus, Die Hij gaf uit liefde? Het punt is -denk ik- dat je vriendin het moeilijk vindt om te zeggen: ik geloof. Of: ik ben wederomgeboren. Of: ik weet, mijn zonden zijn vergeven. Ik ben een kind van God. Ik vermoed dat zij dat grote woorden vindt, moeilijk om uit te spreken. Grote woorden met grote consequenties. En dat is ook zo. Dat zijn grote woorden en die hebben grote gevolgen en dat blijft altijd een wonder om te kunnen en mogen zeggen. Maar het is misschien heel simpel terug te brengen tot de vraag van Jezus aan Petrus op het strand van Tiberias. Petrus… Heb je Mij lief? Wie ben Ik voor je…?
 
Het is van twee-en één: Of je gelooft, je bent wederomgeboren en je gelooft en hebt God in Christus tot je hemelse Vader, eeuwige rust, eeuwige vrede. Of je gelooft niet. Er zijn geen tussenwegen.

Wat je vriendin nodigt heeft is dat ze naar Christus gaat, Hem aanneemt als haar Zaligmaker, gelooft dat haar zonden om Christus wil vergeven zijn en Hem bidden om Zijn Geest en genade. Dan is ze gered en de rest -het goede van het Koninkrijk- zal haar toegeworpen worden.

Wedergeboorte, geloof, rechtvaardiging en heiliging en volharding… het is een totaalpakket. Het is alles of niets. Onderscheiden zaken, maar niet te scheiden zaken! In de wedergeboorte ga je geloven en als je gaat geloven, ben je wederomgeboren. Dat is en blijft een gave van God en Zijn Geest en Hij wil het geven en geeft het. In de beleving kunnen die verschillende zaken in de tijd wat uiteen liggen en je kan (en moet) ook groeien daarin. Dat is het werk van de Heilige Geest. En er is maar één waar geloof en dat is het geloof dat Jezus Christus gelooft en Hem aanneemt als Zaligmaker. De rest daarbuiten is emotie of verstand. Het gaat niet zonder emotie en verstand. Zeker niet. Maar geloven is een werkwoord, waarin je al je vertrouwen stelt op de Heere en Zijn Woord.
 
Het is een wat lang antwoord geworden. Maar soms is het belangrijk de zaken helder te verwoorden en duidelijkheid te geven en dat heb ik geprobeerd.

Een hartelijke groet & Shalom,
Ds. J. R. van Vugt

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.R. van Vugt

• Geboortedatum:
  22-10-1970
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

23 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven