Ger. Gemeenten zoeken eenheid aan rechterkant
Redactie Refoweb | 67 reacties | 15-01-2024| 08:05
Vraag
Onze dominee (Gereformeerde Gemeenten) vraagt vaak in het gebed of de Heere bij elkaar wilt brengen wat bij elkaar hoort. Ik krijg steeds meer de indruk, ook na lezen van de Saambinder, dat dit alleen met het oog op de Gereformeerde Gemeenten in Nederland. Maar dat is toch niet goed?
Als de Heere Zelf bidt om eenheid dan moet dit toch over alle kerkmuren heen gaan? Dus ook eenheid met de Hersteld Hervormde Kerk, etcetera? Ik zie het nu als een soort van flirt naar één kerkverband en de anderen worden vervolgens links gelaten. Graag zou ik hier meer duidelijkheid over willen.
Antwoord
Wees gerust. Er zijn genoeg predikanten van de Ger. Gem. die een fusie met de GGiN afwijzen vanwege onoverbrugbare leerverschillen. Meer daarover kun je lezen in deze artikelen:
- 'Terugkeer naar de vaderlandse kerk'
- 'Gereformeerde Gemeenten en kerkelijke eenheid'
- 'Kerkelijke eenheid'
- 'Scheuring binnen de Gereformeerde Gemeenten?'
- 'Haat tegen de Ger. Gem. in Ned'
- 'Verschil Gereformeerde Gemeente en Gereformeerde Gemeenten in Nederland'
Ook dominee Vreugdenhil sprak daarover in 'Pastorie online':
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het onvoorwaardelijk aanbod is juist voor de door schuldbesef verslagen zondaar van groot belang. Want die zal nooit van zichzelf vinden dat hij het juiste soort van van schuldbesef heeft. Hoe meer verootmoediging, hoe minder het zich van zichzelf bewust is.
Onder hypercalvisme is Gods Woord en belofte voor de echte i.p.v. voor de slechte. Voor de bekeerde i.p.v. voor de verkeerde. En zo komt men nooit tot Bijbelse zekerheid en vertrouwen. Tenzij dat God zich ook heel buitengewoon (buiten de gewone middelen om) openbaart.
Ik deel nogmaals het boekje uit deze recensie als leestip: https://drpdevries.com/2019/05/01/over-de-zekerheid-van-de-schuldvergeving/
Ook aan zijn bondgenoot, mijn ex predikant ds. Vr. die voortdurend kritiek uitte op onze oude leer. Als je hier ds. Vreugdenhil mee bedoeld dan ben je vermanenswaardig. Het is ook mijn ex.predikant die ik niet kan betrappen op het niet verkondigen van de aloude leer. Hier zie je dat jij ook niet vies ben van veroordelen en negativiteit. De pot verwijt de ketel....
Ik waardeer de manier waarop jullie reageren, en die is even waardevol als andere!
Maar tegelijk bevestigen jullie in de manier van reageren min of meer wat ik in mijn eerdere reactie heb getracht te zeggen. Met alle respect vind ik het een beetje navelstaarderij.
Ik wil geen enkele kwalificatie geven op de manier waarop jullie je geloof beleven, maar wees er wel van bewust: dit is echt heel erg persoonlijk en jullie beleving. Waarschijnlijk gevoed door wat je uit je opvoeding hebt meegekregen en vanuit je eigen gemeente/kerkverband.
.
En met alle respect: ik heb sterk de indruk dat jullie weinig contact hebben met christenen of mensen van een heel ander geloof uit een ander land dit nog nooit van de gg of de ggin hebben gehoord, laat staan het verschil tussen die twee kunnen uitleggen.
Ik heb zelf geleerd om vooral niet zo snel te (ver)oordelen. Probeer eerst te begrijpen en pas dan begrepen te worden (en dat is veel moeilijker dan je denkt, heel snel beoordeel je een ander op basis van je eigen referentiekader).
Mijn ervaring is dat zo'n houding uiteindelijk enorm verrijkend is ook voor je eigen geloof! Want je ontmoet onverwachte broeders en zusters die wellicht niet dezelfde bevinding hebben als jij, maar waar je zeker herkenning zult vinden in het geloof in een opgestane Jezus!
Je schrijft op pagina 2 het volgende: Het woord “aanbieden” werkt vele onnodige vragen. Ik zou eerder spreken van een “ voorstellen” Gods plan is al klaar, Hij werkt dat plan uit in de tijd ( vanuit de eeuwigheid) Rom 8:30
Bedoel je daar dit mee? Die leren: De genade, waardoor wij tot God bekeerd worden,
niet anders is dan een zachte aanrading;
of (gelijk anderen dit verklaren) dat dit de alleredelste manier van werking is
in de bekering des mensen, en die het best overeenkomt met de natuur des mensen,
welke door aanrading geschiedt; en dat er niets is,
waarom deze aanradende genade alleen niet zou genoegzaam zijn
om den natuurlijken mens geestelijk te maken;
ja, dat God niet anders de toestemming van den wil voortbrengt?
Je schrijft:Het onvoorwaardelijk aanbod is juist voor de door schuldbesef verslagen zondaar van groot belang. Want die zal nooit van zichzelf vinden dat hij het juiste soort van van schuldbesef heeft. Hoe meer verootmoediging, hoe minder het zich van zichzelf bewust is.
Schuurt dir niet juist tegen de arminiaanse leer aan?
de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde,
of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed;
maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven,
en offeren een offerande eens verslagenen en gebrokenen geestes,
die Gode aangenaam is.
Nee, alleen door wedergeboorte gaat men ook daadwerkelijk geloven
Het gevaar van term aanbieden is hierin: dat men Jezus aanbiedt zonder dat daar plaats voor gemaakt is, zonder een verloren zondaar te worden. Maar goed het is hoe ik er tegenaan kijk. Predikanten hebben niets te bieden, wel voor ogen te schilderen of voor te stellen.
Het voorstellen houdt in, de dood in Adam preken en het leven in Christus, de 2 wegen voorstellen door de middelen.
Geloof jij in standen in het genade leven?
Dank voor je aanrading waar ik moet zijn, dat klopt, tis wel waar wat in HL 2:7 staat, we kunnen zelf wel willen maar God moet opening schenken
Wat zeg je dan van het stukje wat ik schreef?
Pelagius had het niet beter kunnen omschrijven
Vrije wil drijver.
Je schrijft: "we kunnen zelf wel willen maar God moet opening schenken"
Dus wij willen wel, maar alleen als God het wil gebeurd het?
De DL heeft niet over voorstellen, maar aanbieden aan allen en een ieder. Hoe zie je dat dan?
Dat klopt, het komt uit de verwerping der dwalingen en daar wordt alleen aanraden beschreven ipv aanbieden aan allen en een ieder.
Maar ik merk dat we hierin verschillend denken
Dat mag, wellicht vinden we elkaar op ander vlak wel.
Dat aanbod houdt bekering en geloof in toch?
Je kunt dat toch niet scheiden?
Of mis ik iets?
Ik weet wat ik bedoel niet beter uit te leggen dan door deze link te delen:
https://downloadpreken.nl/10263/het-aanbod-van-genade
Het gaat over hetzelfde thema als Hyperdordt..
Je maakt diverse denkfouten. Het is vooral menselijk denken, wat zorgt voor die denkfouten.
Het Woord en het evangelie komt tot de hoorders namens de predikant. We horen hierin de stem van Christus. Daarom moet een predikant ook bevelen tot geloof en bekering. Net zoals de Zaligmaker en Johannes de Doper dat deden. Dit bevel vinden we zowel terug in de Bijbel als in de Dordtse leerregels.
Dan kun je allerlei bezwaren opwerpen zoals "is er plaats gemaakt?", maar het gaat niet om wat wij denken, het gaat er om dat we de Bijbel en Christus navolgen. Bijbelser kan het niet.
Ik vind het geen navelstaarderij of welk begrip je er ook aan wilt plakken.
Met het aanbod van genade valt of staat het evangelie. Dat is geen futiliteit, maar de kern van het Christelijk geloof.
Ik ga u luisteren, je hoort nog.
Prima hoor! Het is een lezing van Ds. C. Harinck over het thema. Volgens mij heel helder en evenwichtig uitgelegd. Ook waarom dat aanbod zo belangrijk is. Dit thema raakt me persoonlijk enorm omdat ik zelf heel erg heb geworsteld om de toe-eigening van het heil. Achteraf gezien: mede doordat me altijd geleerd werd dat er goed nieuws is voor de echte, degene die uitverkoren zijn, die zus en zo en zo beleven. Vervolgens moet je je eigen leven langs een vage checklist leggen en als het klopt, mag je op God hopen. Eigenlijk moet je eerst jezelf goed genoeg keuren voor het Evangelie. Dit is heel kort door de bocht hoe het voor mij voelde onder een voorwaardelijk aanbod / hypercalvinisme. Achteraf ben ik gaan zien wat het was waardoor ik zo’n worsteling heb ervaren. Dat mensen een omweg opgestuurd worden en vervolgens vaak vast komen te zitten. En nog zie ik om me heen veel te veel mensen worstelen op een manier ik uit ervaring ken. Dat gaat me aan het hart. Het is de nood aan de rechterkant van onze gezindte. Maar het is tegelijk de reden dat ik niet zomaar wil en kan vertrekken. Als er strijd is, is vluchten niet de taak…
De Heere maakt altijd plaats voor dat evangelie door Woord en Geest.
Mijn algemeen punt zit in het voorwaardelijke of onvoorwaardelijke aanbod in de prediking.
Want als er gesproken wordt over een aanbieding van schuldvergeving, dan zal er ook aankondiging van schuldigheid moeten zijn lijkt me, daarom kan er niet worden gesproken over een “onvoorwaardelijk algemeen aanbod van genade” omdat geloof en bekering als voorwaarde moet zijn. Anders gaan we aan de schuld voorbij. Dus wanneer die genade dan (volgens velen) in de preek dan komt als een algemeen aanbod van genade, daar hoort dan toch gewoon iets bij??ja wedergeboorte, bekering en geloof, dus voorwaardelijk, daar kun je niet om heen.
Wanneer dit niet gepreekt wordt dan bestaat het gevaar, dat mensen opgebouwd worden met het evangelie zonder ooit te maken te krijgen met Gods heilige wet, dat ontdekkende werk van Gods Geest, dat maakt hen bekeerd, terwijl ze niet recht ontdekt zijn aan hun werkelijke staat, de wond is niet bloot gelegd en schoongemaakt, maar enkel gepleisterd, welke gaat etteren en zweren. Een zeer gevaarlijke weg met een ingebeelde Christus de eeuwigheid aan doen! Wat nu mijn beleving is hè dat je deze mensen niet meer kunt overtuigen van hun dwaalweg, want die vinden jou namelijk hyper Dordts of eenzijdig.
Want als de Geest meekomt in die uitwendige roeping voor zo’n ontdekte zondaar dat we verdoemelijk liggen voor God, dan komen we bij zondag 4 en 5, in te stemmen met het rechtvaardig oordeel, vervloekt is een iegelijk die niet blijft in het boek der wet om dat te doen. Zo een is nu pasklaar voor het evangelie, de blijde boodschap: Ik voor U daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven, ja dat wordt een wonder alleen een wonder dat we in Christus nog gezaligd kunnen worden. Dat wordt beleefd.
Ik weet het is een ergenis als ik dit zeg. De hoofdzaak van de uitwendige roeping is niet Om dienst te doen als een algemeen onvoorwaardelijk aanbod van genade, maar om in de krachtige roeping het middel te zijn tot bekering van de uitverkoren zondaar. De prediking is dus niet voor degenen die verloren gaan maar voor de uitverkorenen.
Het is scherp, maar eerlijk naar Gods woord.